Alle inzendingen over naderbij

het bos is hol de bomenrij komt maar niet naderbij het pad is al verleden ik wil de stammen voelen de sappen horen gaan maar ze ontwijken kijken me niet aan ik zoek wortels om de boom te raken maar in de bodem vind ik enkel gaten het blauw dat hemel biedt is er nu niet, bladerkronen dichten zich volkomen angst laat me verdwalen…

langzaam loopt ze naderbij los van moeder krijg klei boordjes een plastic mesje erbij ‘wil oom een koekje maken’ vraagt ze zacht ik heb kus, neus ster en mondkoekjes gemaakt haar neus en mondje en ze stond voor me ‘het moet lijken’ zei ik ze lacht zo ook haar koekjes.…

een dag verandert van kleur de zon vertrekt avond wordt wakker ik hoor de rust van de zee golven komen naderbij voetsporen verdwijnen wandel met natte voeten koud briesje fluistert in mijn oren nog even een knipoog van het laatste licht donker is het buiten een ster valt naar beneden zal ik een wens doen nee laat ik voor een ander…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

haar universumplaats sinds de schepping nooit is vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof die over zijn uit hels brandende horizonnen maar de wolken fijnstof kruipen naderbij…

ik moet je nu toch laten gaan al ben je een deel van mij mijn leven zal heel anders zijn ik laat je geest nu vrij ik heb teveel aan jou gedacht vergaf mezelf niet meer het afscheid komt nu naderbij dat is echt hartezeer ik ga nu verder zonder jou dat baart me best veel zorgen mijn levenscyclus zet zich voort de jouwe blijft verborgen…

ontsierde de volmaakte structuur van het oppervlak ik wilde beginnen om de diepste emoties van binnen eindelijk eens vorm en kleur te geven maar was bang om evenwicht en stilte te verstoren die ik daar gekoesterd had sinds ik ben geboren toch ben ik begonnen in voorzichtig wit zwommen later de eerste pastelkleuren behoedzaam naderbij…

Mijn lustend lijf Op het groene naaldtapijt Scheurt mijn Kleren binnen het portaal Waar sporen van verlangens Een diepe wonde, Zomaar etter spuwt De verdoemenis naderbij Dat liefde soms is Als ongewenst klatergoud Theo wuestenbergs…

Het sluipt naderbij, ik leef maar door, wacht af, wat komt, wat nader kruipt grijpt me naar de keel,waarmee de hartenklop verstomd. De slimme dood in eindigheid vermomd, komt altijd na het dagelijkse brood, groeit liefde aan tot aangename kost.…

Er komen stappen ongehoord zacht naderbij omringd door langvervlogen rook zwaar ademt ze zijn komst in. Hij spreekt geen woord maar leidt haar losjes rechtsomkeert.…

In afwachting van het smelten van het ijs kwam mijn vragende blik stapvoets naderbij voor een gevolg dat hartstocht wordt gegund. Charmant keek zij hoopvol onbeantwoord terwijl zij haar verleidelijke geur verspreidde waardoor het initiatief van mij af zou komen.…

je lach waait keuzes weg die al dan niet terecht op je pad zijn gekomen met je mee lopen en dromen ze vangen met beelden je ogen showen werkelijkheid zonder te worden bedrogen maar in de verte echoot tijd het lied van voorzichtigheid nog zijn de woorden niet te verstaan maar tonen geven al spanningen aan die in naderbij…

heb geluk gevonden zomaar op het strand stond in zand geschreven niet door een mensenhand ik kon de tekens nauwelijks ontcijferen het voelde tegendraads begon aan mezelf te twijfelen tot ik het tweede spoor ontdekte uit de glooiing in de verte holde leven naderbij in achteruit bewegen stond de ontmoetingsplaats heel duidelijk beschreven…

Geruisloos treed ik naderbij, als een bediende Jij kijkt mij aan, herkent, een zacht gepiep Ik zie ontluistering, en lijden, en al dit onverdiende Ik houd zacht je hand en vervloek wat ik denk in 't geniep Wat Kerk en Staat verboden heeft omdat Hij jou schiep Dan een beeld, een lach, een krachtige jonge vrouw Zij gaf mij het leven, uit haar…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

De zon draalt laag stralen breken in het loof tot gouden twinkelingen dansend op een vleugje wind namiddag leunt zwoel tegen de avond glooiend rust de heide in haar purperen pracht tot onverwacht de stilte scheurt door ‘t burlen van een edelhert de lokroep troont bronstige hinden voor de toekomst naderbij en als het woud in mijmer zwijgt…

we liepen ons landschap in, hoorden bladeren ritselen tot een tapijt zagen elke toekomst liggen in de verte, zeldzaam zichtbaar bij helder weer er waren zinnen die we nooit eerder lazen, woorden die werelden schreven ijs werd gas en daarna warmte waarbij afstand smolt tot naderbij ons tijdstip was aan de hemel, we waren aanwezig als…

Klinkt met de ziel van de wijn naderbij een hol en een verstervend ad fundum! van het glas op, prijst een merel het lot van alweer een dichter nakend op het trottoir met grijze lokken golvend in de regen.…

De kou sluipt heel zacht naderbij zo zacht dat zij het nauw'lijks voelt 't is als de komst van het getij dat stiekem met de stranden kroelt Het is er en verdwijnt ook weer als ijs en sneeuw en zon en wind de kilte doet haar hart zo zeer dat eenzaam is en onbemind Een hand van ijs beroert haar oog dat het licht daardoor niet ziet en blind…

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…

in koeterwaals spreekt ze roerend zonder poespas of dure woorden lieert ze klanken uit het noorden mij naar it marrenlân vervoerend vlak aan het water droom ik haar bij ’t paviljoen, naast pottenstrand waar de zon het startersland verbrandt en ik zwijgend naar haar schaduw staar dichten dansen mij lokkend naderbij talen mij in tomeloos…

Springend hoog gewrichten knarsen over vergeten rotspartijen ruw geslepen Grijze betonnen vlekbevloekte aangekoekt de substantie naderbij geslopen rondtollend bloedstollend Roestend metaal oogt ontevreden gekalkt uitgebraakt en opgewreven Warm aanvoelend in golven spoelend rimpelend jagend onderwater tranend De pont gromt…

Komt de sluipmoordenaar naderbij. In zo'n fijndradig netwerk kan geen schoonheid wonen. Is zo'n lieveheersbeestje altijd de verliezende partij. Vier zwarte stippen domineren het bloedrood. Dat er naast een kort microleven in schoonheid ook een doodsnood is; verstrikt zich in het web van een kruisspin in een wrede dood.…

Verwoestend haalt hij uit kent totaal geen pardon vreet zich een weg van binnen naar waar het leven begon Raakt alle vitale delen gaat grijnzend zijn gang ontziet geen lijf nog leeftijd denkt alleen aan eigen belang Sluipt langzaam naderbij als een dief in de nacht ik ken geen ander monster dat een leven zo verkracht Het monster dat…

Met loftrompet in alle toonaarden sluipt hij weer naderbij en komt het harder aan bij mij als was ik er allergisch voor geworden Dan kom ik weer op de vanouds bekende plek en is er niet te vluchten Het verlangen knaagt en zeurt tot in mijn ziel en ik moet mijn hart weer luchten Ach, kon 'k maar even dat luikje sluiten voor alles wat…

Een bliksemschicht onttrekt het vergezicht aan naderbij komen: mentaal spervuur schermt de toegang af: een giftige muur van kruitdamp schuift voor het volle zonlicht. Verduisterd van helblauw naar asgrauw zwicht de hemel voor mijn laatste levensuur.…

Ik vraag mijn dochter: help jij me even, kleindochter komt nieuwsgierig naderbij, wat doet Mamma bij jou? Die is me aan het pellen, let maar eens op, zeg ik het kind. Als alles van mijn armen is ontdaan, staat het kind te staren en roept heel voldaan: OMAAAA, je hebt tatoos...…

Het uur der wraak snelt naderbij Duisternis hult alles in schaduw Verstikkende mantel bedekt mij Vervult mijn wezen vol afschuw Elementen ontsteken in razernij Doodsangst beneemt ’t verstand Vergrote pupillen beperken zicht Blakerende allesvretende brand Duistere wolken ontnemen licht Gevoelens zakken in drijfzand Bliksemschichten…

Zie, die duizenden sterretjes stralen Al naderbij - - Kind! kind! ál die sterretjes stralen Voor jou en mij!…

Een grauwgrijs wolkendek komt langzaam naderbij zwaarbeladen met rijkelijk vocht. De natuur is tweeërlei. Tussen vele donderkoppen doet de zon haar werk. Heldere doordringende stralen talloos en oersterk. Ineens voltrekt zich een natuurlijk wonder. Een machtig scala verschijnt. Feeëriek en heel bijzonder.…