Alle inzendingen over nooit

Ze sluiten geen deuren achter zich de jongens al roepen ze honderd keer kan die deur niet dicht als de wereld roept vergeten ze licht wat ze aan anderen ergert en ik zeg u het wordt nooit wat tussen mannen en vrouwen zowaar als ik besta zeg het me maar na een vrouw komt van Venus een man komt van Mars en wie anders beweert is dubbel…

ik hoef geen vleugels voeten hebben al moeite genoeg om mezelf niet te passeren liggend laat ik met warmte de krampen en de druppels komen vleugels voegen daar niets aan toe dromend zwaai ik naar een hollende jongedame stuur haar een kushand rustig meisje pas op de plaats anders mis je wat je mist open die verbeten knuisten vervloei…

Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

de wereld vervloekt en verneukt mijn woord gegeven of beloftes gedaan mijn vertrouwen gegeven en mij weer omgedraaid lief gehad en gehaat begrepen bejubeld en verguisd geroddeld en goed gepraat alles alles om te ontdekken en te overleven wie ik was om te zijn wie ik ben maar nooit nooit heb ik jou bedrogen…

Het feit dat jij bent heengegaan Bezorgt me veel verdriet Ik voel een leegte ontstaan Omdat jij me achterliet Nu jij niet meer op aarde bent Voel ik me heel alleen Ik heb je oh zo goed gekend Iemand zoals jij was er maar één In mijn gedachten ben je nog in leven Stel ik het moment uit dat je ging Wil nog veel dingen samen beleven Maar…

Je hebt je hart zorgvuldig in perkament verpakt. Het ligt nu als een kostbaar boek in de kast van je borst. Je hoopt, je hoopt dat morgen al een zachte bries, een hand of warme adem het stof zal doen opdwarrelen. Dus je wacht op morgen.…

Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: het zacht maken van stenen het vuur maken uit water het regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mij was de zon een dag vol wespen was het brood zout of zoet en de nacht zwart naar behoren of wit van onwetendheid soms verwarde ik mij met mijn schaduw zoals men het woord met het woord…

Mijn ogen nat, mijn hart als steen, 'k maak me gek van steeds dat gissen, ik wil jou, ja jou alleen, wil je nooit meer, ècht nooit meer hoeven missen.... Ik hou van jou....…

Het mooiste komt altijd later nooit nu een seconde tikt weg de herinnering leeft je weet het nog. Jaren gaan voorbij je zoekt dat ene gevoel heimwee naar het begin terugblikken naar vroeger het mooiste komt altijd later nooit nu.…

Nooit zal ik bij anderen kunnen rusten. Nooit zal ik de dag vergeten, "Dat wij elkaar kusten". Nooit zal ik zoveel van iemand houden. Nooit zal ik tegen een ander zeggen Hoeveel ik van hem hou Nooit zal iemand van mij begrijpen "Wat ik voor jou voel". Nooit zal iemand anders weten wat ik hiermee bedoel.…

Vol warmte loop ik rond hopend op het wezenlijke op datgene waar ik op vertrouw Hopend op jou, van wie ik zo zielsveel hou...…

Nooit verwacht maar toch vaak gekregen Die klap in mijn gezicht Mijn leven door schaamte ingericht Je wereld wordt zo klein De klappen doen zo'n pijn Nooit verwacht maar nu toch eindelijk gezegd Ik ga nu echt, mijn lieve schat Mijn lichaam heeft genoeg gehad…

vanuit de duisternis keek je naar de wereld naar de mensen, naar het geluk je probeerde met je hand deze warmte naar je toe te halen om maar nooit meer de koude en de eenzaamheid te voelen.…

al vanaf het eerste moment dat ik je zag deed jij mij denken aan een wimpel van een vlag ik zag mij staan en zei jij bent het beste en mooiste van mij…

„Dit nooit meer”, zei minister Camiel Eurlings (Verkeer) woensdag in de Tweede Kamer.…

Mijn haar glanst Mijn blik straalt Mijn mond lacht Maar mijn ziel schreeuwt En mijn hart huilt Nooit meer?…

Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. ----------------------------------- uit: 'Verzameld werk' 2003.…

verloren geld zonder waarden in verdorven ruimten kansloze gesprekken arme woorden verstoorden wat was wat zou zijn de liefdevolle armen die zich niet stoorden aan wat iemand zegt die hun eigen weg zouden volgen tot het einde komt en iemand opsomt optelt hoeveel het waard was wat is gebleven jou en mij was gegeven door te gaan…

Je ogen stralen geniet van de verhalen over het verleden want je weet niets meer uit het heden die informatie ben je kwijt je leeft weer in je kindertijd Je fragiele handen pakken mij beet en ik hoop dat je het toch nog weet dan zeg je blij verrast wie ben je ben je een gast het verliezen van je geest maakt mij angstig en bevreesd!…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

Nee, ook al vlucht jij nu van mij weg ik zal jou altijd in mijn hart bewaren mijn gevoel hoeft geen tekst en uitleg ik kan mijzelf die moeite besparen Jij was de engel die mij kon bedriegen en ik was doof en blind misschien maar vanaf nu kun jij niet meer liegen want we zullen elkaar nooit meer zien…

Ik heb oprecht gedacht Oud met je te worden Samen levend als een stel Wat een blunder Wat viel dat tegen Die schone schijn Dat bleek de hel Jouw mooie lach Die is verdwenen Waar ik voor viel Bleek niet zo fijn Daar sta je dan Verzopen in de regen Ik trek een muur op Om mij heen Hou nu iedere vrouw Angstvallig tegen Mijn hart is koud…

Ik had nooit weg hoeven gaan, het was er allemaal al in alle eenvoud: de kerk de priester en de Gregoriaanse muziek tijdens de Hoogmis, wat mij allemaal zo Hemels deed voelen.…

nu jij er niet meer bent en alles plots lijkt stil te staan je adem en de tijd het kind van glas dat je in feite altijd al was gebroken, weggegaan af en toe nog aai je vluchtig mijn gedachten en fluister je mijn naam zie ik de scherven weer terug aan elkaar anders dan vroeger wieg ik je nog strijk ik met zachte vingers door je haar vervaagt…

we hebben ze gewoon nooit gekend de tijd duurde (te) lang opluchting als de vloer weer toebehoorde aan jezelf eindelijk verlossing het leek op wakker worden en we wisten dit nooit meer…

als het lichaam ballast wordt als je leeft van herinneringen enkel 'nooit meer' in het verschiet hebt nooit meer hand in hand met haar wandelen in het bos of langs het strand nooit meer met haar dansen, nooit meer bloemen voor haar plukken zelfs nooit meer , zon voelen op je huid wind in je haren malse regen of prikkelende vrieskou…

Ik smoor de droefheid in de diepte van het kussen en ook het donkere verlangen dat telkens weer mijn hart verkrampt: nooit meer wakker worden.…

Nooit heeft een mens een dier meer liefgehad dan ik jou En nooit bestond er een trouwere liefde dan de jouwe En nee nooit zullen twee zielen dieper met elkaar verbonden zijn Jou loslaten is door een hel op aarde gaan Jou loslaten is pure liefde in zijn zuiverste bestaan Jou loslaten is het meest wrede en het meest liefdevolle…

Het was er niet - En heeft ook Nooit bestaan, Behalve in de Geschrompelde spons Waarin mijn Gedachten wonen…

Gelukkig brengt de nacht de dromen weer van onze jeugd die daar fris en ongeschonden bleef maar nooit, nooit meer, een reële ommekeer van wat vroeger was en nu niet meer.…