nooit meer

als het lichaam ballast wordt
als je leeft van herinneringen
enkel 'nooit meer' in het verschiet hebt
nooit meer hand in hand
met haar wandelen
in het bos of
langs het strand
nooit meer met haar dansen,
nooit meer bloemen voor haar plukken
zelfs nooit meer ,
zon voelen op je huid
wind in je haren
malse regen
of prikkelende vrieskou
maar levenslang
verschanst in een waanwereld
op vier muren kijken

als je einder krimpt
tot ziekte en pijn
onmacht en afhankelijkheid
en wachten,
steeds weer wachten
als de balans
van je leven
uitzichtloos wordt
en het enkel nog verder
bergaf kan

dan komt het ogenblik
dat het meer moed vraagt
te overleven
dan er een einde aan te maken

het grote niets
lokt onweerstaanbaar
maar zonder hulp
kan je er niet eens geraken…

uitzichtloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 218