Alle inzendingen over onderduiken

een beladen woord je hebt het gehoord maar ik bedoel gewoon duiken onder water zoals dat was in de Beetserplas in de zomer 's ochtends vroeg er is niemand vanaf het strand zwem ik naar de landtong aan de overkant en weer terug het water is glad nevel er boven ga je me geloven als ik onder duik onder boomwortels door slierten langs…

Verscholen achter luiken huist het kleine ongeziene leven in de holte van de kindertijd Zeven vreemde huizen je zou er verdwalen verzwegen namen woelen diep in de kinderborst In de schaduw achter het fluisteren van de groten gaan bange geheimen schuil Het daglicht botst tegen gesloten luiken de kat kijkt naar je wollen bal…

Verscholen achter luiken woont een ondergeschoven leven in de holte van zijn kindertijd. Diep in de kinderborst dwalen zeven huizen woelen verzwegen namen. In de schaduw achter het gefluister van grote mensen gaan bange geheimen schuil. Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

De een zit in een hutje op de hei, Een ander in een koestal in de polder, Een derde bij zijn schoonmoeder op zolder, Een vierde vond zelfs onderduik bij mij. En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

Door voor de soort zo fnuikende gebruiken Begrijp ik dat zo ’n vis gaat onderduiken.…

“Oei” zei de wolf en nam meteen de benen “Ik denk dat ik in Holland onderduik Straks heb ik een schot hagel in mijn buik Dat is nog erger dan die zware stenen. En dan ligt hongersnood in het verschiet Want Nederlandse geitjes lust ik niet"…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

raad of verraden duik of onderduiken schuil of verschuilen trouw of vertrouwen bon of voedselbonnen zet of verzetten zien of ontzien kijken of wegkijken mens of onmens een paar letters maakt het wezenlijke verschil tussen oorlog of vrede…

De verf die aarzelt in de kwast, het doek dat droog blijft, omdat iemand dreigt te kijken. De hand die boven de toetsen hangen blijft omdat de speler weet dat muren horen. De pen die letters absorbeert om het verhaal onleesbaar te doen zijn voor een geheime dienst. We moeten onze woorden doven en onze handen zwijgzaam maken…

Een grote kastanje in oud Amsterdam heeft Anne Frank inspiratie gegeven waardoor hij tijdens haar onderduik leven de plaats van een vrijheidssymbool innam. Nu wil men niet dat deze boom wordt geveld is dat wegens Anne of wegens het geld.…

voor Felix Nussbaum bizar als emigrant niet welkom als Duitser gearresteerd en als jood vervolgd aldus directeur Ralph Keuning van museum de Fundatie om te overleven zou je jezelf in een tekening willen verstoppen of onderduiken in het huis op het doek van olieverf en wachten tot de duistere wolken zijn overgedreven tja... was…

Lucifers tussen de ogen lont tussen de lippen armen gestrekt vooruit vingers gespreid Angst voert aan het leger miskleunen en flaters nacht telt de verliezen op dromen brengen geen soelaas Geen hoop op laatste der rechtvaardigen de onderduik is al besproken in een muizenis geen punt geeft licht -------------------------------------…

neem mij mee jaag me op met wind ik wil spelen als een kind niet mijn dagen slijten door langs lage oevers in het riet te bijten wil watervallen spatten op de rotsen regenbogen kleuren in de zon laat mij onderduiken en naar zuurstof happen als ik eindelijk boven kom neem mij mee tintelend en geladen naar opnieuw geboren worden…

ik zoek stilte in mijn hoofd geef mij antwoorden op vragen die door mijn koppie razen wil onderduiken de contacten sluiten er voor niemand zijn zo dat mijn pijn in rust kan helen ik mijn bron kan vinden greep krijg op de dingen en het leven weer kan delen heb me kwetsbaar opgesteld gegeven zonder nemen mijn energie is afgepeld…

Woesteling kom tot bedaren in onze branding van de zee breek de golven van gevaren gewaarschuwd tellen wij voor twee onderduikend in de stromen van onze wilde waterval voor geen meter in te tomen zijn wij het beste paard van stal laat ons voortaan reddend zwemmen in alle poelen van verderf liefdesleven zonder klemmen jij bent de rust…

(magni consilii angelus) onderduiker hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen maar nu staat daar in lichte nevel naast de melkbus met de teems een vreemd en donker kind een juten zak bedekt zijn schouders daarachter rijzen takken van de vlier verstrengeld en verwrongen buurman haalt…

ze ziet zichzelf weer in de schouwburg op vaders arm, de drukte, het geroezemoes weer thuis strijkt moeder stil wat kleren één koffertje maar, alleen voor haar? nee, wij komen later schat, ga nu maar er kwam niemand, ze was alleen en wist niet beter dan dat het ooit voorbij zou gaan hij ziet zichzelf weer in de lange rij een jochie…

Het is goeddeels aan mij voorbijgegaan Ik heb er hoogstens vaag iets van vernomen Wanneer ik ook vandaag zo door mag komen Was mijn retraite goed om te doorstaan 't Is kiezen: kluizenaar zijn of ontheemde Wanneer je ooit van carnaval vervreemdde…

Morgen weer Holocaust Memorial Day. Ik haat de verplichte frases die bij zo'n dag horen. En wat voor foto hoort daar bij? De tekening van Albrecht Duerer pakte me. Zo miserabel. Koning Dood op een paarderug en dan die omgehangen doodsbel. displaced person hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen…

De duisternis - en wij, een heimelijk paar, twee gasten van de nacht, blind, zwijmeldronken, en stad en land al haast in slaap verzonken, en ginds, boven ons zwartverwaaide haar, jagende wolken in hun stormig jaar. Je tred was luchtig toen de maan niet scheen, je sloeg je arm zo innig om mij heen, het maakte blij. Maar telkens was ook daar…

Kom eens hier jij lekker ding kijk mij eens aan met die poppenogen luister eens hoe ik voor jou zing zo intens blij, verliefd en opgetogen Laat mij jouw haartjes eens ruiken knijp eens zacht in mijn wangen mijn hart zal in liefde onderduiken genietend van dit warme verlangen De zon en de maan hebben dit geweten zoals jij is er maar eentje…

Onderduiken, en niets meer van ons laten horen. Opstijgen, en gewoon uit het zicht verdwijnen. Ondergronds gaan, en naar zwarte olie boren. Wegen aanleggen, dwars door problemen heen. Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen. Het is tijd geworden om vooruit te zien! Water kan weer stromen gaan!…

Anne kon niet zoals alle andere kinderen en ik Vrij en fris de lente ruiken en ze was pas twaalf net zoals ik en toen moest ze onderduiken. Anne had haar Kitty en ik heb mijn Anne en vandaag schrijf ik haar: Hoi Anne, kom maar tevoorschijn met je mooie haar want de oorlog is afgelopen, al veertig jaar...…

Ze zijn met zes en twintig, gaan schuil in diepe grotten en wachten op 't ontbotten, na het lange onderduiken te rijzen, te ontluiken tot opschuim van het ABC, de letters schuimen tastend mee, van aarzelend begroeten naar innerlijk ontmoeten, van uit de verte lonken naar hecht aaneen geklonken.…

Herfst Sterft Met dat bladgeritsel in de struiken Zal alles in het water onderduiken In een week verwelken alle kleuren In geuren Troebele verhalen Zal het de stroomversnelling halen Langs de geul in de modder Een verloren zondagsfolder Weggegooid door een blaag Bedrukt vervormde toplaag Als herfst-traag Een berg oud nieuws Tragisch…

. _______________________________ SANS RANCUNE Ook lang nadien heeft menigeen gedacht Das war einmal, nie wieder, zelfs geen haat Heeft ons in '74 gebaat We waren superieur, maar misten kracht Na onderduik, verraders en verzet Heeft wraak ons wel gevoed, maar niet gered 5 mei 2022 Maxim…

De bomen schrijven nu gedichten waarin de woorden niet meer op muziek te zetten zijn; ze jammeren en klagen over 't leven dat ergens diep geborgen nu moet onderduiken tot weer een nieuwe lente komt die alles juichend doet verrijzen... Wie kan de treurnis meten? Een groet aan de zomer die nu wordt vergeten.…

ik zie patronen in de regen sluiers weven nattigheid die neerslaan op tapijt dat buiten heet en in zijn kleur van de seizoenen weet druppels rijgen zich tot stromen en ontmoeten zo elkaar al spetterend vertellen ze spontaan van waar ze ooit gescheiden zijn van warme zon en oceaan ze rollen dollend in een meer rust keert weer in onderduiken…

Zo ziek ben ik, verlos mij uit mijn lijden Het kind dat met mij bloeide is niet meer Ze keek intens genietend op mij neer Vergankelijk ben ik, wil toch vermijden Dat ik meer dood dan levend oude tijden Oproepen moet vol onderduik en sneer -Terwijl ik in zeer slechte staat verkeer- Alleen om hén van wroeging te bevrijden Ik wil geveld worden…