Alle inzendingen over opbergen

Verwens ik Tevreden de kleren Met de zak in de hand Het overtollige in de kist aan de straatkant Alles Kits, Voor de kerstverstiering Is de verhuisdoos uit de kelder aangekomen Verbeter het de familiekant van de maatschapij Het opbergen komt vanzelf langszij.…

Pappa is ziek, doodziek, hij zal snel het tijdelijke voor 't eeuwige verwisselen, zo sprak de arts de familie toe. Pap mocht naar huis, met alle mogelijke hulp. Maar daar ontstond, 't was niet pluis, al snel de kommer, alsook de kwel! En zo is razendsnel besloten, pap maar naar 't eindstation te brengen, een tehuis waar alleen de mensen komen…

Ik heb je rode kraal gevonden tussen het stof achter de kast Je bent lang niet zo dichtbij gekomen het is jaren terug dat ik hem zag Ik heb hem even opgewreven zag je reflectie in het glas en bij het zorgvuldig opbergen wierp ik hem terug over de kast opdat over ongetelde jaren ik hem plotseling weer vinden mag…

Zullen we smartelijk de woorden opbergen in ons boek van ballast onuitgesproken woorden geven geen last.…

de brug zien en hem wegdenken aan de overkant een wuivende vriend zonder telefoon zonder adres weg als je je omdraait buigen het water zien en weg denken dan vissen nummeren en opbergen niet de vriend vergeten maar meenemen en begraven diep in het zand je door een ander laten dragen nieuwe vriend kiezen…

een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note vinden ze opbergen…

Zie hoe door de kieren van mijn gordijn De messcherpe zonnestralen snijden Verlichtend ongecensureerd het geheim Een drama dat ik had willen vermijden Reeds vertoont zich de verkleuring En voel jij koud en gevoelloos aan Je begint je spiegelend glad te krommen En jij kijkt mij koud onberoerd aan Toch kan ik jou niet opbergen En vlei ik…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

niet dat ik het zeker weet maar het is nu zo intens van mij dat ik het volmaakt tevree opberg in de galerij van mijn geheugen.…

De dag zal komen, dat ik het verlangen zal opbergen. Zolang het daar nog is leef ik in afwachting. Zie ik alles door een roze bril, niets houdt mijn verlangen tegen. Ik vertel het tegen me zelf vandaag en ook morgen. Vannacht droom ik van jou vertel het aan mijn gedachten. Maar verlangen vervaagt. Het smelt als ijs voor de zon.…

Tot weerzien zeggen, weten dat aangezichten vervagen als verloren dagen, wissen en stilleggen Vaarwel vrienden: schimmen moet je verjagen, opbergen, vergeten en in kerkers leggen Wees gelukkig en bemin zonder najagen!…

waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je ietsjes zou verbranden omdat ik jou zo graag zag, zonder lelijke nachtjapon hoe ik ook mijn hersenen belast ik besef maar al te goed al dat heimwee naar dat vroeger kan ik vierkant opbergen…

De dag zal komen, dat ik het verlangen zal opbergen. Zolang het daar nog is leef ik in afwachting. Zie ik alles door een roze bril, niets houdt mijn verlangen tegen. Ik vertel het tegen me zelf vandaag en ook morgen. Vannacht droom ik van jou vertel het aan mijn gedachten. Maar verlangen vervaagt.…

Kan ik mijn hart opbergen Op ‘n plekje van genegenheid Of is ’t een zucht en hunkering Naar liefde en geborgenheid Ligt mijn doel in ’t ongewisse Blijf ik vechten tegen verstand Waart mijn hart doelloos rond Stikkend als in droog dor zand Zal ik het ooit nog eens vinden Waar ik hopeloos naar zoek Of blijf ik doelloos bladeren In een inhoudsloos…

Het oog is de kluis waarin ik mezelf opberg, de storm de sleutel buiten. Ik ken dit lijf niet, denk te moeten overgeven, maar is dat, omdat de maag het voedsel niet verteert of doordat het al opgenomen is? Ik neem mijn handen en leg ze neer op mijn buik. Mijn ogen vallen dicht.…

ik zal vluchten naar warme kamers waar ik zomer en zon opberg in leuke laatjes.…

Donald heeft het niet op de Mexicanen en hij bouwt graag een dikke, hoge muur, net als eerder tegen die enge Indianen, opbergen in reservaten voor de lange duur. Dat hij straks van een vrouw verliest, bezorgt hem nu al slapeloze nachten, hij haat iedereen die niet op hem kiest, want die kunnen zijn schiettuig verwachten.…

De kerstboom afgetakeld van de zijden rozen, die we, lonkend naar de voorjaarsvelden, weemoedig, nu al, opbergen in oude dozen met de herinneringen die ons vergezelden.…

kersenrode beloftes en slungelende lippenliefde onder de krullende randen van katoenen bloesjes en blozende sterrenbeelden van het licht en de liedjes waarmee ik zwaaide naar bruggen over water en zo het rusteloze naar ontgroeiende onschuld kon verjagen nu luister ik stil naar wankelende nachten en laat een zachte tenor de schaduw opbergen…

de krankzinnigheid was al reeds toegeslagen, maar nu heeft mijn goeie hersenhelft het verstaanbaar gadegeslagen, houd niet van mij ik ben ziek, het is nu op zijn toppuntpiek, ik ben zwaar gestoord, het dringt langzaam tot mij door heb het nooit eerder verwoord, willen zien, ik dieptreur en grien, ik ga me laten opbergen, niets heeft nog zin…

----- DEN HAAG - Discotheken en café's krijgen in totaal vijfhonderd kluizen waarin ze wapens en verdovende middelen kunnen opbergen die bezoekers bij zich hebben. Het ministerie van Justitie stelt de wapenkluizen beschikbaar.…

Alles achterlaten en opkrassen Duizenden kiekjes opbergen en passen. Het was erg mooi, maar dat is vervlogen tijd Een nieuwe weg inslaan, hoop maar tevens strijd. Liefde in alle vormen, in het hart gebrand en verzegeld Heel erge, diepe pijn heeft alles ontregeld.…

Ik ga deze dag zeg ik hardop gewoon opbergen steek mijn kop niet in het zand maar trek me op aan jouw moed, leven is niet verloren, het is geleefd ongrijpbaar is een weet, er is verschil in thuiskomen.…