inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.308):

verlangen

Ik heb het beloofd
aan mijn verlangen.
De dag zal komen,
dat ik het verlangen zal opbergen.

Zolang het daar nog is
leef ik in afwachting.
Zie ik alles door een roze bril,
niets houdt mijn verlangen tegen.

Ik vertel het tegen me zelf
vandaag en ook morgen.
Vannacht droom ik van jou
vertel het aan mijn gedachten.

Maar verlangen vervaagt.
Het smelt als ijs voor de zon.
Het glipt weg,
als zand door je vingers

Het kan anders worden
en breken als glas.
Niet meer in vervulling gaan.
De tijd beslist.
Kan een andere wending nemen.

De hoop van mijn verlangen
ligt hoog.
Het is mooi
maar met de doornen van een roos.

Schrijver: claire vanfleteren, 3 december 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 212

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Haico ten Brinke
Datum:
7 december 2010
Email:
haicotenbrinkehotmail.com
Een schitterend filosofisch gedichtje.
Eén verlangen heb je al verzilverd en dat is dat je dichttalent hebt.
Naam:
Liesbeth en Peter
Datum:
5 december 2010
Weer ongelofelijk mooi wat je hebt geschreven... respect hoor!


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)