Alle inzendingen over peet

aan de wandel droop de hemel alles duister verwaaide luister zong stil verdriet een droevig lied onophoudlijk in coupletten soms hield ik stil dan hield het even op het was te kil om te blijven staan pas na een sanitaire stop een poep een scheet te Petten met in de hand een bakkie pleur kreeg het bestaan weer kleur in het voorbijgaan…

pingponger piet baalt in heren één thuis wint-ie alles - uit niet één het is zwaar pet uit spant men 't net slap thuis komen ze naar behoren beneên edoch bij de tegenpartij staat het net strak de bal valt stil kaatst dan terug in zijn vak weer geen sorry omdat schorriemorrie netjes samen spant zit topper piet onder de plak…

In het verleden bleef dit onder de pet. Met een bonus is dit nu recht gezet. Wel blijven wij ons afvragen, hebben zij soms ook 4 magen?…

tranen in mijn ziel mijn hart stelt vragen een antwoord krijg ik niet beneden veel doden boven nog een heel leven buiten jaagt een spook mijn hoofd hangt uit het lood ik kijk in de spiegel er zit een deuk in mijn neus mijn goudvis schiet in de lach ik begrijp er niets meer van iemand zou het me moeten uitleggen het gaat me boven mijn pet…

Een pettendrager is een aandachtvrager voor een heel gevoelsleven onder de last van een pet dragend beleven. Over wat valt verbergen soms te tergen, maar soms ook vreugde om de arbeid doet geven. Die vreugde om de arbeid wordt beleefd en wordt benijd. Schenkt erkenning aan een drager waar men niemand snel over hoort klagen.…

Een piercing en een hanenkam Zn broek twee maten te groot Ouderpraat dat is gezwam Hij kijkt naar iedere *stoot* Een zonnebril op sterkte Een pet achterstevoren op *Jullie generatie werkte, Zeur niet aan m'n kop* School zag hij niet zitten Daar stopte hij dus mee Hij lag liever half te pitten Onderuit voor de teevee Een pilsje…

’t grootste plezier dat er is is de groei van een amaryllis in die kleine bol zit zoveel kracht die uitgroeit tot ware bloemenpracht waar je weken van kunt genieten voordat de kleuren gaan verschieten daarna verlept het blad ach ja, dat was dan dat rest de herinnering aan ’t wonderlijke ding het gaat werkelijk je pet te boven dat al…

omhuld in blinkend goud uren heb ik staan wachten op het Haagse Lange Voorhout ineens zag ik de gekroonde koets en hoopte op een blik van herkenning de majesteit kwam echter tussenbeiden met handenwuivende inmenging thuisgekomen voelde ik enige smart haalde haar verkreukte foto uit de la en drukte deze stevig op mijn hart Alex met de pet…

Er moesten tekenen te vinden zijn, naast jouw sterrenbeeld, die verklaarden waarom jij zo mysterieus bent, wat jouw geheim is en waarom ik er niet bij kan met mijn pet. Niks gebeurde en niks verklaarde iets, pas toen een komeet voorbijschoot begreep ik het: dat ik jou tegenkwam is toeval en mooi, meer niet.…

Het is hier nat want Cyrieltje zit in bad Het water druppelt op de grond en ’t schuim vliegt helemaal in het rond Mama zegt: kijk toch eens aan wat heb je nu toch weer gedaan Al dat pets en pats gespetter maakt de badkamer niet netter Laat je bootje rustig varen met je eendje, op de baren Jij bent een echte deugniet Maar Cyrieltje…

De neuriënde boer, hangt zijn pet op een haak en wrijft in zijn handen; na twaalf uur werken, nu eindelijk thuis...…

de woorden die ik reeds bevroedde orakeltaal van koninklijken bloede het onheil dat een ander heeft bedacht de klaagzang van het ganse kabinet bezorgt mij rimpels, hoofdpijn, grijze haren er wachten ijzig koude tropenjaren ik doe ontstemd een dronkenmansgebed ik wil mijn lijfspreuk aan u openbaren: de boodschap van een hoed is meestal pet…

Goed voorbeeld doet goed volgen Ruim zoals elke Dag andermans Zwerftroep op Terwijl ik met De hond aan de Fiets door het Dorp rij - heb Al een verzameling Blik en pet-flessen Achterop als ik word Voorbijgefietst door Twee pubermeisjes - Vijfhonderd meter verder Stappen ze af en stopt Een van beiden Haar drinkflesje…

Ik zwaaide hem de vondst extra toe, want zijn imago is pet en hij leek ineens een gelukkige ekster. Er was ooit een wijze, die het kind Jezus op goud trakteerde, misschien doet die Marokkaan hetzelfde.…

mijn leven al beschermd waaide mee in het driften van zand langs een herfstig strand verzamelde luwte voor een poos als vorst zijn snijden tot lijden koos toch moest ik later kleur bekennen om mijn bescherming daarop in te stellen ik harnaste een onuitgesproken jeugd waarin ik gezichtsloos loog heb net uit colbert pantalon en pet…

Wilgentenen tranen treurig het afschot heeft geen vlees wiegend tussen dood en leven wordt mensenvoer weer honds grijnzend met hun hagel petten de loop weer opgericht blaffen bomen horendol als de lucht weer roze kleurt kraaien pikken levend dood een oog gaapt aan en na het dek van veren los geweekt de warmte was al weg vloeiend leven…

op de witte muur uiteen te slaan dan wel mogelijkerwijs haar restanten op te rapen of trotseer ik haar macht en denk morgen heb ik wel een zalfje dat de ergerlijke jeuk verzacht verdomme, daar is zij weer zij blijft nu nóg langer zweven zoeeeeeeeeeeeeeeeem zingt zij eentonig "gij zult mij niet krijgen" pets…

een, twee hupsakee, wie doet er mee met het maken van een rijm nodig is: wat lijm aardig wat woorden een pet die je dan opzet en je voelt of je een blij of droef vers bedoelt een pen, potlood of p.c.…

De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd. De laatste uren van Jacques Rigaut. De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina. Het uitschuiven van glimlachjes.…

oude avond ik herken je van lang geleden struisvogels in `t zand zover kijk je deze waanzin is ons beide vergeven dit spel kent wegen geen dageraad de morgen in regen de boulevard liep je af niks gevonden niets verloren zo valt je pet beetje maf zo raast het voorbij geen ander woord kan een mens vinden voor een computerspel…

Je draagt die pet graag gelijk al die anderen. Geen scheef gaan kan dat makkelijk veranderen. Je leeft er voor om erbij te horen. Voor hoe het hoort lijken wij eenvoudig weg geboren.…

Gekke hoedjes, vreemde petten, sjaaltjes, mutsjes en zo meer, iedereen draagt wel iets anders, mensen zijn langzaam-verkeer. Ik geniet van al die mensen die voorbijgaan, elke keer... En je raakt niet uitgekeken op het terrasje, met zonnig weer.…

Hij sprak nog vaak van vorstverlet en over de warme gloed van een briket vroeger was het leven zoet hij had nog haar en droeg een pet In de vrieskou ‘s morgen buiten is de pomp weer vastgevroren op de ruiten kristallen rozen, zonder doornen een boerenkiel met losse duiten Ik zie hem nog de houtjes hakken stapels naast de kolenkit balkenbrij…

nooit kwamen er soldaten maar toen we jou naar je graf leiden juist toen ons gevoel bij jou moeder en onszelf was waren ze daar jou ter ere veranderden hun pas in op de plaats saluut hand aan de pet nooit sprak je met ons over jouw soldatentijd al brak toen wel je been ontroerend hoe je heel even nog door jonge maten werd begroet…

uitgelaten juffrouw, een gegoede had zich vandaag bijzonder uitgesloofd een zwaarbeladen vrachtschip sappig ooft genoeg om heel het ziekenhuis te voeden ’t is fraai, zo’n rariteitenkabinet een exhibitie van verzamelwoede de lachlust werd gewekt, ten overvloede het leven leek een kleurrijk feestbanket toen kwam de vrouw van Jantje met de pet…

Hij stalde de spade in een plag en wrong wat denkbeeldig zweet uit zijn pet, gaapte naar een kever en voorspeldde droge hooimijten uit een vleugje knalpotgas. Doar, zei die, krieg ie een kei van in oe vel, jong. Perkament dacht ik, rimpels bedoelde hij. We speelden generatiekloven, dat is traditie.…

met mijter, pet de hoogmishoed, de keppel de kardinaalsmuts fier vooruit met boerenkiel, de jellaba de burka en de doekjes driedelig in het strakke pak nog strakker jeugd in korte broekjes feest in den lande, alaaf! nog hieper het hoera!…

Het smartlappenkoor ‘De leedzangers’ dames heren en links een omarmde accordeon en daar staat hij kleurig tussen andere leden van het koor schuinzwarte pet draagt hem als toen zijn baret vrijwillig in dienst ik was nog jong drieëndertig jaar geleden maar wist dat hij anders was boeken las en onderzocht altijd stelde het waarom mij…

Haar haren waren lang en ravenzwart Haar mond was mooi, haar ogen nog veel mooier Zij droeg een donkerrode overgooier En kleine felle vlammen in haar hart En hij was blond, misschien wat klein van stuk Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker Hij had een bruine pet, een zwarte jekker En ogen die verlangden naar geluk Zo wandelden…

Zo luidt het goedevrijdag-snelsonnet Met solozang van Kraaykamp, zonder pet Als Amsterdammer die u vast nog kent Een ode aan een anonieme vent De draaier aan het orgelpierement Ik koos echter een andere invalshoek Met Havelaar, uit Multatuli's boek ___________________________________ BATAVIA Mijn wortels liggen deels in Amsterdam…