Alle inzendingen over piepen

Pappa, hoger, harder, pappa Ik hoor je kinderen kirren Ook ik kir Heerlijk zo hard, zalig zo hoog Wij op de schommel van passie en Schuchter genot Ik hoor scharnieren piepen en knarsen Het huwelijksbed hield het maar net Onder de knoet van de verkeerde vrouw Maar wij, met onze effen randen, zijn een Wonderwerkje, blij klinken…

plaats genoeg voor een koning als hij goed is voor meer dan slapen, dan vrijen voor meer dan een keer In de lege hotelkamer is het raam een gebod om naar buiten te kijken Smalle siergordijnen altijd uitzicht, altijd gezien kunnen worden Gek dat er niemand woont op deze prachtige plek, hier zou ik wel willen leven Op de gang piepen…

‘O, wij zijn veel mooier Want samen gaan wij dieper Hieper de piep de pieper’ Zingen ze allemaal in koor En na het zingen elke keer Ligt er een laagje meer Dat buitenste laagje zingt vrolijk mee op het gehoor Het wordt er zelfs nog ‘n ietsje pietsje mooier door…

Pot de knorren, jak de schobben fluit de flieren, haspelstoet, pamp de slampers, jas de klavers, piep de horle en kauw zoet Wassewis je wissewasjes wapper oelen en waai pier warrehar de hele makmik lach je schaters en zwaai zwier Heim je pappen, wiek je klappen foezel konkels en blaas toet baad een pootje, neem een ootje rijd eens spook…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

in geveinsde doofheid van de muren weerklinkt gefluister in kraken van de trap en piepen van de deur, als geratel van ketenen in de zwartheid van een gewatteerde nacht tot hier moet mijn schaduw hebben gereikt, onwetend van annexatie, van wrikkende, schurende tijd tot hier, in de kamer waar ik het lot van jeugd volbracht ik zie flakkerende…

dromerig verlangen tussen haar slanke vingers glippen er dagen langs herinneringen die ze ooit had aan vlinderverlangen groeien wilgen houdbare dromen verder tijdens nachten door duister smachten tussen talloze lippen bewoon ik haar zielenlijf zoals zij dat van mij achter deuren van vergetelheid hoor de schemer scharnieren piepen…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Hing het slot eromheen Het metaal schuurde Een oud bekend geluid, dit piepen en dit kraken Het deed me denken aan al die vorige winters en aan het knarsen van ijs. De lucht is zwaar en kil. Stil, alsof het de zomer wil bewaren - conserveren…

in het donkere dempen van de fijnstof decibellen klinkt jouw stem helderder dan ooit natuurlijk duurzaam is de transitie waar jij vast in gelooft jouw tonenscala kent geen stress omdat stembanden niet door verkeerd gebruik zijn verpest door hardnekkige poliepen die aangetast net even anders piepen als ik in jouw nabijheid verkeer…

takken tot een sonnet En roept alle bomen op te gehoorzamen Samen te bewegen, als een brave kleuterklas Alsof het al tijden ingestudeerd was Ik loop het ritme van de regen tegen de ramen En luister naar stemmen, een dierlijk gebed Daar volgt de trom en de bas Een geroffel van een Renault De vrachtwagen geeft, rijdend Naar achteren, een piep…

ik stemde de spaanse gitaar maar die liet zich niet stemmen, laat staan bespelen ik ben geboren om vals te zingen dan maar, en mensen weg te jagen, dat zal ik wel bereiken. ik open m'n mond: heel benauwd en begin te piepen, als een zieke vogel te moe om te vliegen en weer te verdwijnen, een clown toch nog, die een lach loskrijgt…

Voor Rina Jongen piepen in hun hok Gemaakt van hout en liefde, Ouders vliegen zich suf Tussen nest en buiten - En ik geniet van de lome Schaduwen op het pas gemaaide gras In lauwe ochtendzon, geur van wilde kruiden En het allerliefste fluitenkruid, Lammeren die veilig drinken bij hun moeder Die dromerig van het ochtendleven geniet…

klinkt nu strijdlustig je vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt mijn hand om weer jezelf te voelen het doet je pijn omdat je geest niet weet wat anderen bedoelen je wilt je lichaam terug het janken en genieten stemmen die gaan piepen…

Tussendoor de vogel verschoond gemanicuurd ook nog oeps, de piepers koken over een piep geeft aan, dat de droger klaar is! Versleten zitten we te bedenken waarom we dit ook weer doen? Maar weet je: goedkope stroom in ‘t weekend dan kun je veel beter dit soort acties doen, Je hebt een week, om uit te rusten!…

toch klinkt je stem strijdlustig vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt me hand om weer jezelf te voelen je doet je pijn omdat je geest niet weet wat anderen bedoelen en wilt je lichaam terug het janken en genieten stemmen die niet piepen…

Jij slaapt en ik kijk – moe, maar gelukkig met jou, een droom die is uitgekomen Met jou weet ik meer van geluk, met jou ken ik mezelf meer Met jou ben ik nieuw Met jou is de wereld vol van jouw wonder Samen vouwen wij ons om jou heen tot een veilig huis waarin jij de wonderen van de wereld ontdekt, het piepen van de halsbandparkieten…

Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen en piepen of mis- schien zelfs te zingen? Niet veel is dit, dit mager leven zonder magie en tja, wat doe je d'r aan? ja, zo te leven, als ik er nog poëzie van kan maken, ja poëzie poëzie!…

De jonge grijze muis, een spring in ’t veld zich van gevaren niet bewust, ging spelen in ’t hoog gewas, vergat wat was verteld van 't kwaad der stille jacht of pikhouwelen ze dolde, woelde, wilde alles delen met vriendjes even grijs en piep als zij maar ’t zoet van muisjes ging al snel voorbij omdat gewiekste rovers 't leven stalen en groter…

bij een kloppend hart kun je gerust aankloppen de deur zal geopend worden en je wordt binnengelaten gevoelens kunnen naar buiten en binnen komen in liefdevolle vloeiende soms woeste stromen maar soms besef je het even weer en krijg je het langzaam in de gaten de scharnieren van mijn deur piepen steeds meer en meer niemand wordt nog…

Je hebt een kat voor de gezelligheid, maar ook om muizen grondig te verjagen, voordat ze het behang aan stukken knagen of zich tegoed doen aan ’t velourstapijt. Zo niet bij ons, beken ik tot mijn spijt. De poes die wij met Kitekat behagen, verrekt het, zich als roofdier te gedragen en voert een onbegrijpelijk beleid: Ze gaat de tuin in om…

Zijn snelheid past ie aan, zoals het een heer behoort, verveelt zich bij het tempo, de stilte wordt verstoord, door een schelle piep. Ik schrik me wezenloos, het is zo rustig buiten, die was eventjes voorbij,.…

Piepende machines Lange slangen Knikkende hoofden Schuddende doktershoofden Mensenlichaam net een lijk Alsof hij onder al de stress bezwijkt Gaat hij verder of is dit het eind?…

En weer schrijft leven haar laatste uren waarom vraagt nu nooit iemand aan mij of de dood gewoon zo maar even van pas komt atv dagen, snipper- noch vakantiedagen en nog steeds geen vrije uren, gekist en wel piep je er genageld tussenuit denk nu toch ook eens een keer aan al die keukenrollen moet ik verdorie alweer naar de super…

Maar de tand des tijds knaagt aan tere binten doet verf bladderen en deur piepen en weer langzaam sluit een gordijn.…

Maar de tand des tijds knaagt aan tere binten doet verf bladderen en deur piepen en weer langzaam sluit een gordijn.…

Piep is ze niet meer, wel nog prettig om aan te zien Heeft niet alleen het geheugen van een olifant Schrijft ook klakkeloos zonder d-t fouten En vind dat maar Je mag echt erg ver gaan zoeken!…

De focus op de bal en kat en muis De aanval loopt, de vijand op de loer De zolen piepen op de rubbervloer De energie ontstijgt zelfs Willem Ruis Tactiek is wat je vergt in deze strijd Naar wie-o-wie moet toch die bal bewegen?…

Ik haat de rat, maar ik bemin de muis, Het vale diertje, dat zo fijn kan piepen, Dat vrijelijk omzwerft in mijn gastvrij huis. Het rent en sluipt in kelder en op zolder, Geen val, waarin de kleine rovers liepen, Geen kater met zijn grouwelijke kolder.…

ik was gekraakt maar je hebt me bewoonbaar gemaakt muren behangen met kleurrijk verlangen in ieder patroon ik leef in een droom de deuren vervangen het piepen en kraken gestopt door ze strak af te hangen, gangen geschoond en gerecht pannen getrapt en in lijn op de daken gelegd ramen doorzichtig van buiten naar binnen voorzichtig…