Knagende tanden
Langzaam sluit een gordijn
en zicht op het huis verandert
er bladdert verf een deur piept
ergens moet wat hout vervangen.
Een huis blijft huis de vorm blijft
de stenen staan als muren
maar ergens scheurt een barst
en hoort men spanten schuren.
Nog fier en trots heft zich het dak
in weerstand tegen ongemak
van slopende weersomstandigheden
geeft het nog bescherming.
Maar de tand des tijds
knaagt aan tere binten
doet verf bladderen en deur piepen
en weer langzaam sluit een gordijn.
Geplaatst in de categorie: filosofie