Alle inzendingen over plakker

Een jeugdige schoonheid was Saar. Ene Sijmen was stapel op haar. Vijfendertig was hij en hij dacht aan gevrij met het meisje van zeventien jaar. Verliefd op het beeldschone meisje tracteerde hij haar op een ijsje. Zo wou hij d'r lijmen. Onwetend was Sijmen, dat Saar al verloofd was met Thijsje. D'r schoonheid vertoonde geen foutje. De…

M'n grootvader de dorps-smid vertelt rond de turfkachel over de komst van de luchtband Hij zat vanaf 't begin in het aurorace-vak, als beroemd plakker van de toen kwetsbare band Team met de beste plakker won hij werd met een band om z'n nek door de coureur rondgedragen Jongens wilden plakker worden geen coureur, die op z'n kont zat en zich…

De vooravond is Als het voorspel Van het spel der spellen Dat menselijke Dat vleselijke Dat heerlijke Weelderig als de lokken van haar Als de plakkerige haren van hem vormend voor ook intieme hoogtepunten De vooravond Is de garantie voor Een fijn laat avondspel Of direct!…

als de zachte wind die door mijn haren waait is je hand waarmee je lief het plakkerige stof van mijn wangen aait Nog warmer dan je vingers die langs tedere plekjes vlogen is je mond op de mijne en de liefde in je ogen…

Plakkerige hoeken van 180 graden Keer jij ze de rug toe? Draaiende gedachten laten niets los De macht der getallen ligt voor het oprapen Een dikke streep door de rekening van hen die bestaan Is dit het einde?…

Het wordt een week met plakkerige nachten De tropen dalen neder in ons land De zomer springt direct al uit de band We hebben er niet lang op hoeven wachten Maar Maarten zal niets merken van die hitte Want na vandaag gaat hij een week lang pitten…

Haren plakkerig in nieuwe cabrio als hij droommeisje stelen gaat. En voor het eten met meisjelief op de vlucht slaat. Als op de drum.…

weinig bezoek, is één van de corona-regels daarover voel ik mij wel wat opgelucht geen plakkerig gezoen of natte babbelzucht dit jaar plak ik gewoon meer Kerstzegels soms komen die regels wel handig uit zo draai je onder saaie verplichtingen uit…

Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…

Onder de waterspiegel krioelt een gehorzel en ik knijp het uit mijn net marsmannetjes en bloedzuigers geeuwen plakkerig in de mazen en ik zie zoals een eikel uit de voorhuid glijdt zo ontbloten zij stekels en zuigers en de tandwielen die hen aandrijven aquatische insecten priemen een plekje in mijn weekdier van een hart…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

De verdorvenheid In de spiegel Zie ik alleen Achter de lege ogen De draden van de dood Het zwarte slijk Plakkerig, stinkend De rotting begonnen Verlorenheid zo zoet Als drijfzand Het laatste stukje wil Omsluitend In de verte Een lichtpuntje Het vlammetje van hoop Een dochter Een vriendin Een moeder Is ze te laat?…

hier en daar, jij en ik gisteren en morgen gekend we deelden hetzelfde moment maken ons andere zorgen snoepvrouw, blote delen geluk schuilt in de hoeken van suikermoleculen en op rode, rubberen nippeltongen dus dansten we maar de pijn weg uit onze harten, plakkerig de buiken dicht tegen elkaar…

Haar dochter fluistert plakkerig rode jam rond haar roze mond: Mam enkel aan jou blijf ik voor altijd trouw Tot in de ijzige dood. Zoals een groen blad trouw aan de dorre plant eenzaam stil verdroogt.…

ducktape, zo doorzichtig als glas zo plakkerig als kauwgum ik kijk er doorheen als door een vissekom door de plakbandus plakkera zie ik een scheur in de wereld ik zie een jongen hij plakt de wereld aanelkaar met plakband ik zie een meisje met een gebroken hart tranen op haar wangen tranen zo doorzichtig als glas ze is bij de dokter…

Ik blijf me voortaan volledig isoleren zij zien me als een heel gevaarlijke cel 't liefst zouden zij me willen elimineren of stevig vastzetten in een heuse isoleercel Of zij gaan me volstoppen met medicijnen, met pillen, poeders en plakkers en de spuit zij zullen dat niet bekennen, wel denken zij: Jij, goed- of kwaadschiks: bij ons eruit!…

restje soep, wat brokjes kaas tien taai geworden broodjes een wirwar van fragmenten van verhalen afvalbakken overvol plakkerige keukenvloer loden benen, houten kop geur van rozen kookboek met uitdagende gerechten kroost vertrokken kliekjes van verjaardagsmaal vergeten bal en tandenborstel het nieuwe boek lijkt spannend.…

ze staat in diepe gedachten verzonken te kijken, in 't gras op de heuvel blik gericht op kudde schapen en een rappe zwart witte hond die de schapen kundig bijeendrijft terwijl regendruppels haar stilaan doorweken haren plakkerig kleven aan haar hoofd blijft ze in de regen staan als verdoofd raakt kennelijk op 't tafereel…

benauwende verstikkende zee van misselijk draaiende roodoranje cirkels Ik stik niet Ik verdwijn er voor eeuwig in En blijf beseffen dat ik zwevend zwem in een zwart zwevende donkere plakkerige benauwende verstikkende zee van misselijk draaiende roodoranje cirkels Er komt geen einde aan Ik blijf eeuwig verdrinken…

twee gewassen handen een schone mengkom stralende glimlach het bereidingsboek vol plakkerige ezelsoren twintig vlijtige vingers die goed kneden kunnen vuurrode lippen om te zoenen eerlijke producten om aan te lengen met liefdesliedjes een voorverwarmde oven alwaar de hartvormige taartvorm met beleid wordt ingeschoven wachten verwachtingsvolle…

Sporttas aan de hand, vlammen in de sokken, is het illuster heerschap vertrokken uit plakkerige kamer met maya-motief op de muren. Uren verstreken, en onderwijl lag daar zielloos lichaam tussen muur en bed, van lieflijkheid ontzet.…

wordt in een beheerste vorm; grachten vol gedachten, bovenop de stilte van het alledaagse en hoe het tenslotte zal weten dat het schrijven moet omdat gesproken woorden achterblijven in muren en er nauwelijks wind is en hoe het, haast mensenschuw, doodvermoeid, de dagen laat regenen op afzondering hier, nu, met de kleren op de stoel en het plakkerig…

gaten in zijn armen waar de plakkers zijn verwijderd zelden zag ik iemand met zoveel geweld de toetsen van een telefoontje dan komt het bericht: er is vertraging hij stampt, krijgt zin de trein te slopen ik mag niet kijken gasvlammen komen uit zijn oogkassen ik ben als een konijn gevangen in groot licht ik moet oppassen hij…

weet jij het gras waar wij lagen als twee snoepjes in de zon plakkerig waren de dagen als de vergeten bonbon die in rood/geel papier vol chocola en likeur-aardbei geplet zorgde voor plezier tussen jou, tussen mij weet je de kusjes van de dag weet je de streling op je been weet je het lachen om de lach weet je de zon die toen nog scheen…

Met een plakkerige droefenis is mijn weke ziel beladen. Oktober strijkt zijn mistgordijnen op het kale stoppelveld waar zomerglorie is vergaan en spint zijn eerste winterdraden. Aan de verweerde kloostermuur bloeit de laatste herfstroos.…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

De wilde plakkerige lentekersenbloesem fluistert utopische landschappen. Mijn verwaaid gelaat, voelt frisheid, duizelingwekkend. De jonge strakke wind op vollere nadenkende rode lippen, de verse sappige kersensmaak in de herkenningslijn terug, als perfecte kunstzinnige liefde....…

innovatieve nieuwe het splinternieuwe innovatieve zoals land, landaanwinning: de 2e Maasvlakte de Markerwadden en wellicht zelfs in de toekomst de Noordzeevlakte bij IJmuiden voor Tata-Steel Maar ook het nieuw op het land bij de boeren en buitenlui maar ook in de stad in de plaats Eerbeek bij de JUMBO met de HOLLEBOLLE GIJS die lege plakkerige…

het spoor loos zocht ik de bron de wortels van mijn bestaan die plakkerig als stroop bleken te kleven langs het zwarte git van wegen die mijn vader baande zijn vruchten rijpten negen in getal in het vrouwelijk schoon waarlangs ruiende drift zijn potlood sleep als strepen van krijt op zwarte wegen diep gekerfde pijnen uit tranen van…

zittend droomde hij zijn victorie met grote molen rijdend reed echter een gegeven kwak zijn karretje in de poep van meet af aan draaide hij het koffiemolentje met pap in de benen een snok eraan geven om er op en er over te gaan dat lukte hem niet meer de pedaleur de charme lonkte even nog met de mongolenwaaier met linkeballers en plakkers…