Alle inzendingen over sissen

Haar tranen sissen in de aangestampte as – van haar eenzaamheid.…

al hoor je zijn sissen niet en blazen tegen de wind in hij weet niets van grenslijnen evenmin obstakels omdat hij evenzo onzichtbaar isssss...…

Wat zijn dat toch voor bloemen die daar staan te bloeien soms alleen, soms in een groep Zijn het narren die écht sissen? En zo'n K.R.O. kus, komt ie me écht kussen als ik roep?…

Hoor hoe de zee ademhaalt De meeuwen alsmaar krijsen De wind het zand laat sissen Mijn stem vervliegt... Voel het striemen van het zand Voor je gezicht verschijnt een hand Ik ben bijna aangeland...…

Woorden treffen met giftig sissen op kousenvoeten stroperig sluipend op weg naar kern en ziel. Verlammingsverschijnselen enkel nog mens in hoofd. Alle bewogen gedachten gebaren cirkelen zich om jou heen. Middelpuntvliedend. Dit is mij overkomen.…

De Galaxy van Samsung is ontploft De nieuwe Iphone 7 schijnt te sissen En eigenlijk kun je zo'n ding niet missen Dus toch maar een mobiel van Microsoft? Geen leven zonder Facebook, Twitter, gamen En op z'n minst per dag 1 selfie nemen.…

Zo zit ik dan te sissen naar mijn eigen kat die staat dan stom te kijken aan het randje van het nat. Toch kan het haast niet anders als hij nog even vist dan moet de tijd gaan komen dat mijn buur zijn vissen mist.…

de zee zingt zacht haar lied het heeft geen coupletten slechts refrein eerst rollen dan sissen de zee zingt hard haar lied met bonken en klappen veel lawaai aanzwellen schuimbekken een applaus waterballet eindeloos doorgaan hard of zacht de zee zingt zo haar lied…

bijna altijd alleen is hij in zijn boekwinkel met woorden op papier biedt hij vensters op de wereld de stilte in het oude pand ademt verlatenheid het ondraaglijke bestrijdt hij met een scherp sissen onophoudelijk blaast hij het onzegbare krachtig uit zijn mond ik kan het niet verdragen: het bittere snijden door de…

zij wisten van de goot maar waren ook diep devoot in het beleven van emoties waar de essenties liggen in het nog dieper voelen dan mogelijk in eerst nog even de hel dan het opgieten van pure liefde na het eerste sissen van de lage lust voor het extraheren om iets van het goddelijk zichtbaar te maken uit het intens hemelse…

Het is een komen en gaan bij afhaalchinees en snackbar van roodverbrande benen onder bolbuikende T-shirts die zonverhit bestellen bij noterend Aziatisch geduld, of amicaal goedmoedig bij het meisje achter de olie dat patat en ballen laat sissen. Voor zaken zoals deze zijn dagen zoals deze gouden handel en megawinst.…

Hij hoort het sissen het slang dat in hem huist nog aan de taal niet toebehoort maar hem beslist bekoort. Het gist het suist het bruist voorlopig vaaltje aan de talenlucht bang voor ’t allerslinkst gerucht klucht en klacht beducht.…

ik wacht ze op langzaam kruipen ze langs de muren omhoog slangen als draken die kronkelen en sissen met giftige tong mijn hart bonkt iedere nacht weer weet ik dat ze komen ik tem ze met woorden voer ze een verhaaltje ik vecht met de draak mijn ogen worden zwaar in het ochtendlicht slangen-draken gekooid op de muur ik laat ze…

Grote golven overspoelen Geestelijk geloof Het is oorlog in mijn hoofd Door, en door, en door Oorverdovend rot gehoor Zwermen stemmen zweven Ruziënd, roekeloos, radeloos Dolend door mijn hoofd Stemmen sissen 's avonds laat Je gaat verliezen, veel te vaak Schaterende, schorre schreeuwen Beslissen stilletjes 's nachts Smachtend naar verwachte…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

ik ben een lentekind maar meer nog een zomervrind in het voorjaar kijk ik de bollen uit de grond bij mij sneeuwt het klokjes kussen kroken en sissen de narcissen en als dan plots de wind weer uit de noordhoek waait, dan staan de bloemen nog wat langer maar niet te lang, warm water moet het regenen, de zon ploertend door het…

wie ben ik vraag ik de zee sluit je ogen bruist zij en luister Ik luister naar haar komen en gaan naar 't kolken en stukslaan en 't vurig na-sissen van zacht schuimende uitlopers laten we stil zijn - zegt ze laten we samen laten we niets zijn laten we fijn zijn en pijn laten we alles zijn laten we - zegt ze laten we Zee zijn…

Een dag die zijn zwarte broer lijkt bouwt met zijn ontwitte tanden van ijle lucht, een kooi de wolken van zijn gedachten smelten in zure druppels, ze sissen op het rozenblad, dat verdrinkt in een metamorfose tot netel zijn ijzige adem snijdt de grond onder mijn voeten tot blootgapen van de wonde het bloed klampt vluchtend om mijn trillend…

moederschoot plots wordt zijn geest naar binnen gezogen door een smalle ronde tunnel de navelstreng brengt hem terug naar de baarmoeder waar het leven zijn oorsprong begint om zich te mengen onder miljoenen zielen tussen de sterren waar hij zijn overpeinzingengen zal overwegen en beslissen of hij moeder natuur zal laten schudden beven en sissen…

zag de woede van water in stuwende golven opgehitst door de wind zij rolden om het schuim vervloog bedaarden langzaam in vrije loop ik zong in ondertonen mee mijn vlagen begeleiden het jagen van de zee sloegen over in rol hoge tonen refreinden met sissen en slissen de coupletten weer vol het eeuwig lied over woede zonder…

jij kunt als enige regen de zegen geven zijn kleuren laten opspatten in het neerkomen tegen de rotspartij er is geen zacht sissen maar wel een opstijgende warme nevel die regenbogen naar aarde trekt jij hebt de zon doen schijnen wiens licht in zomerdruppels wordt gesplitst die watervallend donderen naar valleien het is geen…

ik kartel wolken met een scherpe blik snijd gaten in het grijs om zon in blauw te laten schijnen op mijn witte huid maar winter sluit geen compromissen laat hagel springend sissen op bevroren grond ons naar lente gissen hoewel het licht al langzaam eerder komt ik hoor vogels fluiten in de sneeuw die valt, hun liedjes zijn niet…

ik zie de golven overslaan hoe donker wordt verzwolgen hoe wit maar steeds blijft gaan ik volg het krullen van de lijn het schuim verdwijnt en laat de diepte zwart verschijnen ik draai en kolk mee het sissen wiegt verleiding ik voel de vrijheid van de zee nog aarzel ik terwijl het water langs me gaat vandaag zich spiegelen laat…

druilen onder mijn huid ze gonzen alle kanten op Mijn armen en benen hijgen Jouw adem voel ik fluisteren dat ik voorgoed betoverd ben Mijn verlangen zucht naar meer Jouw handen klaterkletteren ze ruisen mij helemaal natternat Mijn zweet gutst in jouw mond Jouw spieren dansen en dreunen ze zwavelen onweer in mijn neus Mijn oren suizen en sissen…

zonder te laten zien naar welke kant zelfs de wind zucht een kleine rust waar schaduwen zijn heengegaan het is te heet om hier te staan in dit niemandsland heeft herkenbaarheid geen sporen nagelaten zon zindert en schuchter komt vloed dichterbij golfje voor golfje herneemt de zee zijn gladkoele strand uit het hete zand zonder sissen…

In de blauwe pan sissen twee pakjes boter. Wit vlees puilt uit haar ladder. Een collectant krijgt haar oude kranten. Zuinig hecht ze af met een stichtelijk woord. Op mijn koffie drijft een vel.…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

Ze zijn van vlees en bloed en klinken mede, Vocalen zijn gestut door grommen, sissen. Zij mogen alles autonoom beslissen. Geen mens snapt hun onregelmatigheden, Zoals daar zijn, het `is` en `zal` en `was`.…

Het sissen en de stoom, de kleine wolken of zij daar, achter die uitgeklapte plank, schort voor, iets heiligs staat te doen. Zij schuift de warmte in de stof. --------------------------------- Uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies prikt: ze sissen, spuwen naar de vork die jij nu anders vasthoudt, hoger, dan straks aan tafel, als je eet. ------------------------------ Uit: ‘Slapen bij een warme man’, 2008.…