Alle inzendingen over slopen

destijds heb ik eens een portie rijpe gedichten in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze er een aantal te conserveren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten wellicht lekte de afsluitingen zodat de inhoud aan versheid sterk te wensen overliet daar stond ik dan met een opgevist versje aan mijn vork theatraal…

je kent mijn woord het spreekt soms lieg ik even om de waarheid te bewegen niet zo hard voor jou te zijn je hebt mij bloemen laten zien een stil boeket van pijn geleden door herinneringen die je slopen je ogen vragen wie ik ben mijn hand voor jou achter mijn rug breekt rozen de kleuren heb ik zelf helaas ook niet…

Ergens tussen angst en hoop verbergt zich helder licht iets wat ooit naar binnen sloop en wat er nu nóg ligt Het laat zich graag ontwaken door jouw eigen wil het zal je zachtjes raken al voelt het nu nog kil Alleen jij hebt de macht weg met de depressie het groeit elke nacht de onzichtbare energie…

. ------------------------------------------------ uit: 'Sloop de stad met tedere woorden', 2008.…

. ----------------------------------------- Als beeld ben je je leven lang niet veilig, Gelaten wachten beelden op hun lot, Ze slopen je en maken je kapot, Geen beeld is voor de criminelen heilig. Het sloopbeleid van Halbe zet stug door, Men geeft dus aan zijn oproep braaf gehoor.…

waarom sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist…

de treden kraakten nog hun eigen melodie toen ik naar boven liep het was geen lopen maar ik sloop in pure nostalgie voelde hoe het spinrag van de tijd aan mijn handen bleef hangen in de verste hoeken rommelde het avontuur schatten van het eerste uur nog stond de kist onder de gebarsten ruit maar het uitzicht was verdwenen in…

Zwevend in languit genieten rustig, op een zonnige dag, zoals vandaag door liefde en geluk ook al werkt de natuur vaak tegen leven in elke fractie tegenstrijdige angst ellende en sloop, eeuwige loer als het te ver gaat tot in eeuwigheid sssssssssssssssst glijdt alles geruisloos stiller dan stil der aller stilte doch uitermate wispelturig…

Ik ben noch claustrofoob noch claustrofiel, Noch ben ik ooit een sporttas ingekropen, Laat staan dat ik mijn lichaam zo wil slopen, Wat Gareth overkwam, de arme ziel. De sporttasfabrikant is best wel blij, Die prijst die tas nu aan als “uitbraakvrij”.…

Zachtjes sloop ik door het huis en hoorde er een plotselinge gil Ik dacht oei, ‘t is hier niet pluis en dus was ik eventjes muisstil Stilletjes bukte ik bij de bank en ik gluurde toen de kamer in Wat ik zag was werkelijk slank: een griezelig, langpotige spin Zachtjes maar niet stil genoeg probeerde ik het nachtslot vlug toen opeens de…

Hersenspinsel van een passante die tijdens de sloop van de burgemeesterswijk in Maassluis een omgehaalde boom ziet liggen. Zij luistert en hoort: Droom van een ’Burgemeesters’boom... Tegen een achtergrond van vermalen puin lig ik hier al maanden met pijn in mijn kruin.…

spiralend speelt zand met wind in de woestijn het heilige vuur is al lang gedoofd in de schoot van rots en overhang verlaten ruïnes wachten op sloop door erosie van gestapelde steen het schimmig leven naast de scheve olijfboom is zijn schuilplaats al kwijt steeds hoger duinen woestijnen laten culturen stranden in verzanden…

Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam.…

het uitzicht oogt hemel blauw in wolkfestijn de tuin kleurt meerjarig rood in winterse borders het huis is warm en licht door de lach in je ogen maar de kelder is gesloten met stenen uit verleden de specie brokkelt in een nieuwe wind we hebben alles open gebroken zonder fundamenten te slopen toch zal het nog jaren…

De pijn is groter dan de dagen die ik steeds weer beleven moet genadeloos verplicht te dragen wat ongevraagd de leegte voedt Geluiden uit een stil verleden schreeuwen om een tweede kans verlopen vlekken op het heden geven illusie nog meer glans Geheelde wonden scheurden open toen mijn allerengste dromen gehuld in schijn naar binnen slopen…

eens sloop zachtjes de winter in mijn leven met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht langs mij heen wisselden de seizoenen doch mijn ziel bleef dolen in de duisternis geen warme zonnestralen die mijn lichaam koesterden langs mijn gezicht sijpelen natte tranen nog steeds mijn voeten op de grond de aarde is stabiel misschien…

Toen de nacht achter je aan sloop, zag ik je huilen langs de rand van jouw angst. Schuilend in verlangen klonk er een schreeuw, tot een traan stervend jouw wangen vermeed.…

als een lamp boven een lege tafel speelt de tijd het loze vissertje aan de kant wie plaatst tegels om te lichten wie bouwt huizen om te slopen wie legt de weg om te mijden wie geeft mij adem om te stokken wie de tijd om af te lopen als de slaap mij droomt waar het daglicht naar verlangt tot de telefoon gaat vraagt of de stem…

destijds heb ik eens een portie rijpe woorden in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze nog wat lyrische versjes voor later te bewaren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten (wellicht lekten de afsluitringen) zodat de inhoud aan versheid duidelijk te wensen overliet...…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

heb nog geen ruimte in mijn kop die ander is blijven logeren al weten we beiden: het is op We delen vals herinneringen: jij mag deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn pijn om wat was en niet zou worden pijn om wat leek en toch niet was pijn om de barsten in de borden pijn om het rijp zijn voor de sloop…

De wereld is klaar voor de sloop Haar fundamenten zijn al weggeslagen Ik koester maar geen enkele hoop Hoe lang nog, hoeveel dagen? Hoe lang moet ik nog wachten? Een harde knal, dan is het voorbij Hoeveel dagen, hoeveel nachten?…

Heel soms, 's nachts, veert krachtig dat hoekige terug, maakt plooien in slopen, krast dwars boven door de wangen van een mens die slaapt. ------------------------- Uit: 'Ikonen bij daglicht', 1982.…

laat die laatste droom niet slopen: wie weet wat morgen brengt!…

Ze slopen de plavuizen boekenkast, ooit aangebracht soppen keuken en het plee'tje ragen stof van het behang. Ze gaan als eenzame muizen nu, met hun allerlaatste vracht en niemand denkt, ach jeetje dát is toch wel 'n beetje wrang.…

Jij legde woorden op mijn ogen blinddoekte mijn ziel in zaligheid wij lieten ons gaan en waar de zee zich terugtrok omarmden wij de welving van de nacht lepeltje lepeltje jouw armen gevouwen om de mijne speelde je mijn vingers een voor een open en weer dicht één sloop waarin twee kussens er was werkelijk geen speld tussen…

langzaam sloop het een in het ander en dan plots zijn dertien dorpen familie van elkander een trouwpartij in het groot; van wie krijg ik een warme hand wie staat op als de kouwe kant je kunt ook zeggen om middernacht werd de teerling geworpen, had ik zo gedacht de naam was reeds bekend en doorheen het eerste ochtendgloren zal…

Bouw verder aan jezelf, ga anderen niet slopen. Barricadeer geen deur, gooi je ramen eens open.…

en dan zo-even en zo fictief dat god de namen niet eens wist sloop hij in de rode nacht als een dief door de sponningen van het duister…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…