Alle inzendingen over soepel

Vandaag mijn voornemens opgeschreven zorgvuldig opgeborgen en verstopt Ze gaan niemand iets aan buiten mij om aan het eind van 'n jaar te lezen van wat er geworden is en wat niet Voor de schaduw van de toekomst uit maak ik mijn bewegingen soepel rond vang de grote bal van links en rechts…

voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

Nederig boog ze soepel als het riet in de vergankelijkheid van dat ene moment, wetende dat dat punt van zijn nooit meer wederkeert, de slinger van eb en vloed met als raakpunt de ommekeer en telkens anders keer op keer , in het ver-rijkende veranderlijke, in de flow van het bewegen!…

water, zo vloeibaar aan allen altijd dienstbaar water, zo voorspelbaar vloeit naar laagste laag water als bron van leven zo flexibel, eerlijk en transparant de weg van het water als soepele hoogste goed geen strijd gaat het water aan het volgt de natuurlijke baan…

Na jaren flink uitgegroeid, soepel in de top meebewegend op de wind maar bij de wortel rustig en onberoerd.…

mooi, dit olijfolie glanzend lichaam, blinkend wit, uit marmer gehouwen, zo soepel, in verleidelijke torsies, onderhuids, sterk en krachtig zijn de soepele, gespannen spieren van zijn geheven rechterarm, die trots de bronzen, scherp gepunte speer draagt, hier en nu, mijn beeld, is het moment, nu, vlak voordat de bronzen speer jouw sterke…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

Improviserend Op klarinet, "King of Swing" Een perfectionist met Gene Krupa op drums Teddy Wilson op piano En Lionel Hampton in Carnegie concert I Got Rhythm, Tea for Two En Don't Be That Way 30 mei 2020…

Soepele schepjes glijden glad langs het hoofdje door spiegelend nat. Vlugge voetjes stuwen als een vissenstaart het kind nu in volle vaart naar open zee. Vaarwel mijn kind, Neptunus neemt je mee.…

Geluk was ooit een mantel die zich soepel om je schouders legde die je niet merkte en niet voelde tot hij afgegleden was Nu echter komt geluk in druppels kralen kleine kristallijne die je snel moet vangen en bewaren in de zakken van je jas Laat ze in grijze tijden door je vingers glijden en weet weer hoe het was…

Droom van een vrouw Ah, het verlangen De naïeve overtuiging, kom terug Met een gezicht, stap in, vooruitgalopperen Allesbehalve gewoontjes Helemaal onszelf laten schitteren Verfijnde details in soepel rundsleer Helemaal overstag, hoogstens bijsturen En nu ben ik alleen Hetzelfde grondplan…

een voile om haar ragfijne figuur doorzichtig als in het eerste uur soepel in bewegen moeiteloos vallend wat opstandig in het afgebieste kant een hand als invité de catwalk schrijdend op de lijn van dwars geplaatste voeten ik neem haar mee voor de finale die flitsend licht in haar afgeworpen voile…

Je bent niet de mooiste lentebloem van mijn verlangen mijn meeldraden verdwalen verliezen langzaam de soepele troon of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van mijn ziel misschien dat na de heimweedood de verlangenbloei zal voltooien maar tot die tijd houd ik mij groot het kan vriezen…

het is verlangen dat je spitst op een lach of snelle blik de oogopslag die jou ook zag achter een blonde lok soepel zacht bewegen spelend leven strelen in lichaamstaal of de kordate tred die felheid hakt in afgemeten pas een caleidoscoop voor elk wat wils te zien op het terras…

zie de zeevogel die met sterke vleugelslag soepel overhelt van de ene kant naar de andere laten we spelen met de wind om te komen waar we kunnen zijn kijken over steile hoekige kademuren zonder angst wuiven wuiven naar de ander prachtig werk aan de winkel kijk de zeevogel doet het al!…

niets is echt zeker het leven kan soms tornen rafelig wordt de zelfkant een wirwar van draden steken worden vastgehecht als een te strakke lijn maar och, toch verkeer ik vaak in soepelheid lijkt het alsof ik ben omhuld met zijde dan spin ik garen daarmee verstel ik elke scheur die me belet mezelf te zijn……

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

Zoals zij is grootgetrokken uit de kleiïge bodem van dit aangespoelde land heupvol borsten zacht gelaat stem op hoogte zo danst ze het ritme van de wind van stil tot stormachtig tot ze mij vraagt te bewegen zoals ik ben een hark maar ze glimlacht mij in beweging en ik dans soepel als klei waaruit ik ben getrokken zoals…

als licht kraakhelder blijft verstijft de zon is de matrijs kapot waarin warmte en wondertjes wonen het soepele dat danst en zingt verstart in gaan stilt de hemel in een koud en kil onaangedaan kom maar wind vlaag een lieve eerste lentebries nog is het wat vroeg maar kraakhelder wordt geen troef…

dein ik solo mee op ijle tegentonen volg de lage echo’s terug naar het koor grijp het trage stokje van de oude dirigent loop ik over water in een soepel ritme van kabbelende stemmen murmelende fluistermonden tot ik eindelijk meezing met de muziek in stemmen nog net op tijd voor het slotakkoord…

Haar hals draait zich zo dat zij soepel het water tussen diep en ondiep kan aanschouwen een plaats waar bevlogen uitrust en twijgjes het zwijgen verdiepen bijt hij zijn tanden bloot het klappen geeft lentegeluid maar eenzaam waakt zij naast de nekslag verloren, eer nieuw leven ontwaakte…

Een rauwe bos haar een grote vent met nu en dan veel temperament en tref je hem met zijn gitaar verandert eensklaps zijn ego dan klinkt de stem van een jonge god het spel van snaren licht en soepel hartverwarmend tot aan het slot soms ritmisch gelijk de castagnetten en raken zijn gevoelige noten je heel intens tot op het bot.…

Ik draag de stilte voor jou uit stap voor stap ademen jij en ik dezelfde taal vervlochten weef en geef ik je na vandaag weer een heel klein beetje mij en een grijns, ingelijst maakt harde hoeken soepel ik gaf jou ooit écht een heel klein beetje mij…

Wederzijds verlangen Kom en deel met mij het wederzijds verlangen jouw zachte rondingen mijn harde drift warme huid gestreeld door gladde vingers jouw zoekende lippen mijn soepele tong kom mijn lief waar wachten we nog op het leven is kort de nacht nog lang…

De kenmerken zijn zacht, soepel en fris. Misschien kom ik je nog tegen op twitter.…

Vleiend paait ze met de veelbelovende rondingen van haar soepel lijf. Dat aaibaar is, maar lusteloos in bed en elk orgasme berekent tot de laatste geile gil. Ze is een opblaaspop, met dat verschil: die blaast zichzelf niet op en rekent niet hoeveel je storting opbrengt bij de bank.…

En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht, met lendenen soepel en ogen zo zacht Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen, wat zullen mijn dagen van schaamte me schrijnen.…

mijn muisdagen zijn voorbij geen krassen meer op mijn ogen ‘k zie elk addertje onder het gras en krul mij in het verlangen om weer soepel en gefocust aan de laagste tak te hangen ja, ik heb een jasje uitgedaan maar dat is voor mij toch evident want mijn nieuwe kleurenvel geeft weer ruimte om te spelen en speuren langs slingerpaden als…

hij loopt onhandig mechanisch over straat zijn kop driftig naar voren duwend en pikt links en rechts van korreltjes brood op, maakt een nerveuze indruk is voor mensen haast niet bang. hij vliegt soepel en snel, kent als geen an- der de weg. met z'n cape omhelst hij ruimhartig de wereld om hem heen-…