Alle inzendingen over soepel

Vloeren krijgen een goed beeld van deze egel; in hun spiegeling is hij soepel en zacht als een zeemleder. En pro proper. Kunstgrasvelden in dat kartonboek is een precisiewerk, de lichtdruk ziet er niet uit in de grauwe krant. Ze is losgeweekt door natte handen.…

Ik ben nog even soepel als altijd, hoop ik, krachtig en onversleten. Maar als ik snel de trap opga zijn dertig jaren zo voorbij, wanneer ik bovensta - kortademig, klamzweterig. Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger.…

Ondanks uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse…

Bij het ritme van de branding Welke dwingend mij ontsluit Vloeit het warme nat samen Beeld ik mij overmand door de zeenimf Dan voel ik haar slanke vingers in mij En als mijn schacht soepel deze omklemd Perst het zilte nat ritmisch ons samen En glijden wij weg over de toppen der baren © schrijver Ivan Grud…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

Soepel glijdt zijn lichaam weg z`n handen zoeken houvast wat er deze keer niet is hij is op zichzelf aangewezen past zich onmiddellijk aan verandert van houding recht zijn rug trapt van zich af schept verandering in zijn positie de laatste strohalm werd redding in optima forma want toen werd besef geboren hij kreeg lef…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

jij was nog gehuld in de sluiers van de nacht toch kleurde je lach al het rood van de hemel ruiste het soepele kant zacht tussen vogelgeluiden ontwakend topten bomen het licht van de opgaande zon daartussen lieten bolletjes veren hun zangstem vibreren jouw ogen dirigeerden dit ochtendconcert op het mooiste uur in de natuur…

Het gaat soepel met de onderhandelingen over het Kunduz akkoord dat nu wordt omgedoopt tot lente akkoord. Maar met de lente wil het nog niet vlotten.…

Twijfelend verschijnen opstandige woorden op een maagdelijk, wit papier Fijne details, soepel aangebracht Hersenspinsels, vervaagd en uitgedaagd en zorgvuldig in het hier en nu geplaatst Er dwarrelen wel duizend woorden en hartenkreten steevast op het eerst nog zo schone vel.…

Ze zwemt in water schitterende kleuren vermengen zich met piekend haar slangachtig beweegt zij zich zo soepel in troebel water van gevaar zich onbewust ze spreidt haar benen maar staat geen penis toe neemt dan een duik de ogen toegeknepen ik zoek stenen aan wal toon ze haar en ze zegt "mooi" ze neemt een nieuwe sprong water omgeeft…

Nu ik opeens haar benen zie, met die ronde, wond're dijen, zacht, eronder hard, spieren die soepel door jeans heenglijen. Met ied're wiegende stap, zo'n lange, beetje lome, deinende vrouwenstap, ze dichterbij zie komen. Word ik wee zoals een man dat alleen bij zo'n vrouw kan.…

De glooiing van je rug ligt soepel in mijn arm, de knusse welving van je borsten tegen me aan gedrukt. Ik kijk naar je mijn liefste, en laat me overwelmen door de aroma’s van je lust als je me vochtig kust blijft enkel nog wervelende passie…

Tussen de glimmende wagens in de drukke showroom stelde de klusjesman onverstoorbaar secuur zijn ladder op en klom soepel naar het helle neonlicht omhoog. Hij kreeg geen aandacht tot hij van de ladder stapte en zich in het helle neonlicht verhing. Toen had hij alle aandacht die hij wou.…

die vier partijtjes halen het dan niet maar sint en kerstman komen zeker wel zij zijn al eeuwenlang bij ons in tel het wordt dus wat ik noem een kabiniet een beetje vorst is heerlijk met de kerst en komt er sneeuw dan is die dús het verst * (Rijk rijm? Jawel, dat vind ik gewoon lekker!) (Liever rijk rijm dan arm rijm...) (Hoe je rijmt…

je schopte zachte muziek in het mechaniek van de schijf tot hij zijn vertrouwde draai had gevonden in snelheid en geluid je komde handen rond klei die randen verkenden van meegaandheid en consistentie in samenspel tussen cirkel en lijn zonder breekpunt te zijn fraai welft lichte druk de soepele klei gelijkmatig de hoogte in…

Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

soms knookt een hand met kootjes aan geweten in warm vlees dat is geweest ze rammelt dood trekt pezen aan van wat ooit buigzaam en zo soepel was gebleken ik heb haar niet vermoord die hand was me zo heilig gevouwen gingen we akkoord geringd voelde zo veilig toch rigor mortus je in laatst bewegen jouw hete vlees heb ik mijn levenlang…

Kijkend naar de twinkeling in haar ogen, haar lichte tred, haar lange benen soepel bewogen. Haar haren grijs, onder een pet, haar mond, nog net geen glimlach, maar.....nog steeds koket. Morgen word zij zestig jaren, zestig jaren rond. Toch voelt zij zich nog twintig, rimpelloos en blond.…

Regen tiktakt op het schuine zolderraam waaronder de slaap op ruime afstand blijft tot uiteindelijk een maanverlichte zomernacht twee zwanen laat horen die klapwiekend neerstrijken in een verkoelend meer waar ze elkaar hernieuwd verliefd benaderen hun soepele halzen zich warm verstrengelen tot ze hartstochtelijk de volle witte…

je droogt niet op in zout als je mij met golven streelt klooft mijn plooien niet maar deelt je rolt en overkuift spat schuim tegen mijn lijf als ik je wil trotseren en loopt terug in wederom proberen maar ik duik in je onder en verwonder me over je soepele tegenstand mijn voeten kleien in het vasteland we drogen op…

gelaagdheid in soepel dansende woorden die er werkelijk toe doen met een nuance die je doet inzien dat er een grote vorm van verscheidenheid huist in de ziel van de mens soms krijgt het vat op 't gemoed dan weer daalt er kilte als natte sneeuw in het voorjaar je zou wel willen schuilen onder een abri van geborgenheid maar je voeten…

je danst langs nachtkoel ijs, in wervelende pirouettes, mijn donkere, verlangende ogen begeren je te volgen, dat stil smeulend, vurig, krachtig idioom, vol passie, die soepele, krachtige spieren die zich tekenen vlak onder blanke huid, onder blauwgeaderd vel, ik voel me schuldig en betrapt op schoonheid, intense schoonheid van huid, lichaam,…

Eksters voeren oorlog met ratelende bekken in een boom bedekt met een witte deken een kat kijkt verstoord door het takketak lawaai glijdt vervolgens soepel in zijn eigen gang de kijker schenkt zichzelf een beker thee plooit zijn handen erom heen, vormt een kom hij oefent opnieuw aandacht gericht op het oog van de storm om…

vereeuwigd en bevangen met het oog en de soepelheid van kleuren zien schoonheid proeven de mens ontroeren lijnen volgen in ontdekkingsreis en er is nog zoveel meer nog zoveel meer te doen mijn leunstoel kraakt jasmijn neemt jaren terug wat een hart tentoon spreidde de dag licht in elke voelspriet lippen bevoelen kreukels in de zomer is geborgenheid…

soms tocht leegte door de dagen schraalt schaduw alle kleur tot grijs willen gewrichten zich niet soepel richten eisen jaren eindelijk hun prijs doelloos draaien uren monotoon van slag tijd verstoft en scheidt geen koren meer van kaf inertie loze stilstand op het randje van verval wachtend op ontlading of implosie tot een nieuw…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

jij smeedt je eigen leven blaasbalgt lucht door antraciet tot ijzer witheet kleur kan geven hamert op het soepele metaal plet wat rond en zo onbuigzaam was koelt met water weer de vorm vast je handen maken goud zelfs ijzer wordt weer staal jij chroomt in meerdere dimensies jouw levenskunst heeft schoonheid als pretentie…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

Je bewegingen zijn soepel Je danst als een elf Ik voel me vreemd Jij voelt je jezelf Elfje owh elfje! Je raakt me aan Op een manier Zoals nog niemand Dat ooit heeft gedaan Mijn hoop vervliegt Je hebt een ander Een leuker persoon Hoe graag ik ook wil Ik ben maar gewoon..…