Schraalt schaduw
soms tocht leegte
door de dagen
schraalt schaduw
alle kleur tot grijs
willen gewrichten
zich niet soepel richten
eisen jaren
eindelijk hun prijs
doelloos draaien uren
monotoon van slag
tijd verstoft en scheidt
geen koren meer van kaf
inertie loze stilstand
op het randje van verval
wachtend op ontlading of
implosie tot een nieuw heelal
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 11 maart 2013
Geplaatst in de categorie: liefde