Alle inzendingen over thema

schatje weet je wat ik wat ik appen wou ik wou je appen dat ik dat ik iets niet zeggen kan en dan wou ik liefje dat je nou dat jij nou natuurlijk dat je hetzelfde appen zou en dan wou ik als je het ook niet zeggen kan met je zoenen als je dat ook zou willen en dan nou dan kuste ik je kuste jij me overal en dan zou ik nee dan zouden…

Streng en Soepel lopen hand in hand voorbij. De dag ervoor was ergens de rust verstoord. Mannen sloegen met stokken om ieder verzet te smoren. Uit radicaal wantrouwen groeit grenzeloze verbeelding. Zeventien jaar was ze toen het gebeurde. Het bleef niet bij één keer. Onmiddellijk naar buiten met dat karakterloze varken, hoont het publiek. Iemand…

BERICHT VAN EEN DOLER Wat is de wereld Toch lang leeg Geweest, gevuld met Alleen dode lichamen Stoffelijke omhulsels Van wat ooit mens was Een kleine zestig jaar Heb ik hier rondgedoold Tussen louter lege Hulzen en niemand die Mij ooit gekend heeft…

Ogen waarin de glans Ontbreekt, haren Dof van eenzaamheid Sprankeling die al Lang verloren ging aan Oceanen van verdriet Open blik die levens Lang gesloten is Leven gesloten ingericht En stem die alle Leven kwijt is En als hij iets Te zeggen heeft komt Hij niet verder dan Toonloos vertellen - Toon van oneindige Vergankelijkheid…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn. Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

(Verschenen in het boek 'Dieren - verhalen en gedichten over dieren en trawanten' van Uitgeverij Kontrast i.s.m. de Gelderse Schrijvers Kring, n.a.v. een in 2010 gehouden schrijfwedstrijd rond dit thema)…

Je mag er zijn, Zei ze Net als ieder Ander mag je er zijn En, Toen ik Er eindelijk Durfde te zijn En voor het eerst zei Wat ik vond En wat ik dacht En ik voor mijn mening uitkwam Zei ze in Een fractie Van een seconde Dat ze het niet Met me eens was En toen was ik Al meteen klaar Met het er Durven zijn Thema…

Poëzie pure, de bloemetjesjurk zonder jurk en taal zelf als thema. Proza, de jurk zonder bloemetjes en het thema verhalend. Laten we vrijen zegt Proza, het prozagedicht verwekken in jouw bekken, kind van poëzie en proza die twee werelden verbindt. Prozagedicht recent product van ‘n nooit eindigend creatief proces.…

Waar mag ik Schuldloos rapen Vroeg ik de agent Die mij wilde bekeuren Omdat ik afval had Geraapt waar dat Niet was toegestaan Dat doet Waterstaat Zei hij, die is Daar mee begaan, Ook toen ik zei Dat die het al twee Jaar niet meer had gedaan Thema: zwerfafval afrit A7 Niebert/Boerakker…

In vrijheid gevangen Zo veel mensen te kort gedaan Vrijheid oeverloos Vrede aan zo veel mensen Voorbijgegaan Vrijheid in woorden Grenzenloos en ongebreideld Struik'lend over zwerfafval Of over het spellen van een woord Op hun mobiel Trappen zichtbare gedaanten De onzichtbare op hun ziel Thema: Vrijheid Anno Nu…

Terras gelegen op het zuiden En naast het huis een houten brug Waarover nu en dan geluiden De planken veren steeds terug Dit paradijs ligt goed verscholen Ik waan me in een hemel hier In duizend jaar verrukking dolen Seizoensgebonden kijkplezier Wat een uitstekend woongenot Ik heb je lief mijn huis en haard Ben helemaal aan je verknocht…

de aarde broeide vandaag letters ontloken als bloesembomen verzen werden geschreven uitgesproken ook door dichtersmonden die verwondering vonden in de universiteit van het leven kunstige sterren straalden op open podia ook muurbloempjes namen deel lazen op het enge toneel gedichtendag emotievol, glimlach trotse dag…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

je naam is het thema van weerzien ergens op een plek van nooit geweest hou de schelp tegen je oor en je hoort het ruisen van de zee het blijken populieren te zijn die je vanuit de hoogte foppen met hun geratel van blad en been in de adem van de lucht als het niet is zoals het was heeft het zo moeten zijn en is ‘t verleden het moment…

Doods het erf Het licht vergeeld Vogels die moeizaam De dag bezingen En hakk'lend slechts Hun woorden zingen Om in 't donk're avondrood Zwanger van zwaarte Ongerust slapen te gaan Een lome nazomerdag In september Thema: zonsverduistering, september 1961 Bron: I. van der Wal, docent geografie…

in- en uitvloeiend gelijk de natte inkt van pasgeschreven letters drijven, even boven droog papier en dan de toon zetten in melodie licht als lente, zwaar als pasgevallen sneeuw binnen de geeuw van eerste adem laat ik haar beklijven als een lied vioolgeschrei dwaalt voort langs natte wangen en er hangen noten in mijn haar ze spelen…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Ik sta op de grens van de waarheid Maar nog in het grensland Met links grazige weiden En rechts de roodverbrande resten Van wat waarheid had kunnen zijn Als niet de bedrading van mijn gedachten Was doorgebrand, gedachtenstroom Die zichzelf electrocuteerde En die er voor gezorgd heeft Dat ik wel mezelf, maar nog niet De universele…

’t Was op een bijbelkring, het ging over vergeving, één van de mannen traande ik kan het niet, het heeft te diep geraakt, hij had de oorlog meegemaakt. ’t Was in een kringloopwinkel, men sprak over vergeving, je weet toch wat er in de Bijbel staat, de vrouw barstte in huilen uit, ze was haar hele jeugd misbruikt. We zitten in een grote…

kom dwalen in een wereld vol verhalen prikkel je zintuigen droom over de aarde ontmoet culturen kinderen die leven spelen tussen kamelen in de warme woestijn volkeren die één met de ijskoude vlaktes zijn zoek ver dichtbij in woordjes de plaatjes van het boek *Kinderboekenweek 2012 Thema: Hallo wereld!…

(haiku’s op een thema) een vluchteling vindt een nieuw huis om te leven z’n hart is nog thuis soms moet men vluchten nogmaals opnieuw beginnen met gebroken hart de vluchteling vindt een nieuw huis maar het blijft leeg wordt nooit een echt thuis vindt de vluchteling ooit weer dezelfde warmte als die van voorheen?…

Maar er ontsnappen namen, thema's en motieven waaraan ik zin geef door te knikken. Dan mag ze gaan, stikkend, de rug tot roofkat, bloeddorst op de tong. En nu zij op het nippertje ontsnapt wordt ze tot bijtens toe gevaarlijk voor wie haar op de gang vraagt hoe het eigenlijk wel ging.…

als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt vindt de richting, de drijfveer waar het naar verlangt *Bij het thema…

een mistdeken kleedt de aarde windlied zucht klanken gelijk een spelling van woorden dichtverzen over het bedaarde veld thuis speelt de radio het is alsof een componist in melodieën vertelt van vlinders denkbeeldig flanerend rond klokjes, bloemrijke bodes het voorjaar in een notensymboliek ik luister droom nog wat rond zijn jaargetijdenmuziek…

Een woud is het In mijn hoofd Waar wel leven is Maar dan uitsluitend Van het bedreigende Soort, boa's en hyena's Die om de voorrang Strijden in de sluipmoord Die ze zich voorgenomen Hebben op de mens die Ooit ik genoemd werd…

Een halve middag Had de visser Zonder snoer, maar Met een hele hoop Zorgen in zijn kop Met zijn stok zitten Roeren in het kroos Van dit afgelegen kanaal, Probeerde hij orde Aan te brengen in de chaos Van zijn armzalige leventje - Hier is het fijn, dacht hij, Hier vind ik rust om mezelf Te kunnen zijn - morgen wil Ik hier…

als een orkaan giert de koude wind verwoestend een dolgedraaid systeem de teloorgang van een cultuur dat het naakte leven van mensen uitschakelt ik zag zwanen afgetekend tegen de blauwe hemel in de aardse woonsteden opgetild boven het grauwe water met warm kloppend hart vechtend tegen dat wrede ik zal zwijgen over dit thema…

alle thema s zijn hier overbodig schrijven is hier een vage manier om leefruimte te geven aan de muze overbodig te zeggen dat ik van haar hou elk vers is hier een verslaving zelfs elk woord is dodelijk Webmaster verzwijg het nu,censureer het verbied het,deporteer het en kijk naar mijn omwegen die ik al heb genomen en om mijn pen heb ik…

studeren, Om hun leven te beheren Scharrelt -welhaast onzichtbaar- Een schaduw rond Doffe ogen, Verbeten mond Dola wordt hij genoemd - Docent Op Loop Afstand Al dolend in een Te vol fabrieksgebouw Wordt hij geacht Drie groepen tegelijk Te beheren Dolende Dola Vergeefs proberend Kinderen iets te leren Thema…

we hebben elkaar ontmoet aan de buitenkant je bracht de zee en tussen gesprekken door het blazen van de boten omdat er op dat moment geen woorden waren of te groot of te klein we draaiden naar de duinen het pad dat, ook in schaduw, oud had kunnen worden was ik, of jij al gestorven bleven we staan in alles wat er te weinig was…