Alle inzendingen over thema

hou me vast met handen van de nacht en laat dit eeuwig duren want morgen nog voor duinen aarde worden treurt de dageraad langs grijze wangen vederloos en onafwendbaar met om mij heen de lage stilte van een dichtgegroeide dag hou me vast in het voorbijgaan en draag het ruisen naar verlangen avondblauw, naar wie ik ben de zee…

het is niet de hagel die mij lieft het is de regen het is niet de wind die mij lieft daar kan ik wel tegen het is niet de zon die mij lieft al voel ik me dan wel vrij het zijn jouw ogen die mij lieven nu nog de juiste vinden voor mij…

men kan gekte niet weerstaan het lot verbonden aan de waan dat men als dwaas niet zal misstaan tussen de dames en de heren die zich jaarlijks presenteren en ogenschijnlijk heel normaal verhaaltjes schrijven in een taal van louter gekke woorden…

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

Zie je die bloemenpracht, groet van je Metgezel, hoor je de braamsluiper fluiten in ’t bos? Raakt je hun schoonheid, zo Scheppergetuigende, barst je spontaan in een ode toch los?…

Huppelend, duikelend, spelende vogeltjes, hoog in het lover, ‘t bevleugelt de zon, levendig strijkorkest, hartenveroverend stijgen ze hoger dan Bas Bariton.…

waarom moet ik plots denken aan zwarte kooltjes een oranje wortelneus het alpinopetje op de markante kop van een sneeuwpop waarom denk ik juist nu aan het geveegde paadje gele klompen bij de deur de appelen op zolder resten winter ze dwalen in herinneringsverhalen waarom juist die serene gedachte nu zo dichtbij… waren er in de…

Als ze echt niet besteld zijn, de toetjes en aperitiefjes bij de obers die god-weet willekeurig maar wat serveren aan delicate thema's en argumenten rosé, als men bij zoveel opgediste zinnetjes en met zoveel omhaal van woorden verliefdheid opnieuw niet leven kan, vang dan een jonge spreeuw - fladderend verdwaald bij de ruit, vouw je handen…

Het thema 'paar' was voor Rodin niet te draineren Steeds opnieuw door hem gecreëerd Onuitputtelijk gehouwd en getekend Als een ware kunstenaar: in brons en marmer Op papier Van ambachtsman tot beeldhouwer Menselijke passies in marmer en brons Met een buiging in de richting van Michelangelo. Zichzelf duidelijk Plaatsend.…

- -------------------- thema-gedicht:daklozen…

ik zit met een boek over blijdschap in mijn hoofd, een thema uit de middeleeuwen. gebonk, geraas aan de poorten van het hart, maar ik blijf binnen. anderen voor mij deden het helemaal anders, ik kan dus maar gewaarschuwd zijn. je lichaam trekt weg - de winter duurt nog, dat wel, maar het gaat. de helft van de wereld doet het met veel minder.…

ik zie hier in de annalen dat je met schrijven een prijs kunt behalen en deswege mag blijven het thema is volwassen aanmelden via e-mail ik moet passen 13 euro 50 is mij te veel het schrijvertje in de sloot zwiert onnavolgbaar waterkrullen als Jezus liep over water dit diertje is klein zo groot dat het mij met ontzag doet vervullen…

(Dit gedichtje past mooi bij het boekenweek- thema, hoewel dat niet de oorspronkelijke opzet was. Zie ook Dirty dancing!)…

ik signeer de tomeloze klanken al was het papier, breekbaar als de porseleinen herfst dringt de waarzegger in mijn sterven door ik streef zegt zij, jij streeft naar tekst en welzijn in een gesproken rust waar thema zich subjecteert in een volkomenheid van besef, weliswaar is het niveau kleinschalig en korrelig betaamd in vormloze gedachten…

Thema van vandaag haiku op de eerste plaats Internationaal En weer gaat het mis niet ver buiten Teheran nucleair complex Vast weer Israël inslag vlakbij Isfahan oog om oog om tand Drones of kruisraket zoveelste repressaille oog om tand om tand Nog geïnspireerd op de wereldhaikudag?…

‘C'est l'amour... qui passe,... qui passe’, En zij gaf nog het thema aan; Maar hem klonk 't als een lied uit de verte - 't Was alles voorbijgegaan.…

Achttien waren jullie in getal, Wachtend op het einde - Achttien levens die zonder reden Voortijdig verloren zouden gaan Onvergelijkbaar met de duizend Doden die ik dagelijks sterf En evenveel levens die ik dan Ongebruikt langs me heen zien gaan…

Geen negerzoen krijg ik meer door mijn strot, Geen jodenkoek zal ik nog consumeren, Het is gedaan met dat discrimineren, Niet een mag meer het mikpunt zijn van spot. Ik hoor en zie en snap dat wel, alleen…. Waar moet ik met mijn Belgenmoppen heen ?…

een zoete stem van liefde neuriet door het januarilicht ik strik de tonen schrijf ze tot een gedicht lentekriebels, ja lente waarover zou ik anders dromen… kleine vlinders komen leggen zich te slapen in de boezem van een tere bloesem warme bekommering brengt elke twijfel tot rust het vragend hart ontvangt de liefde waar het naar…

Regenbogend kleurt de hemel over wie zich overgeeft aan onontkoombaar dood. De zuster schijnt in violet, haar fluistering vormt een gebed. Verbonden met de stervende, Zijn kind, Zijn ervende, neemt Hij de adem die Hij gaf en leidt vanuit de Hoge naar 't licht van Zonnebogen.…

Kijk, riep het schaap Veronica, daar zie ik ze weer lopen: een vader, moeder, kinderen, met tassen in hun hand. Ze trok toen voor de dames Groen ’t gordijn nog verder open. Die wierpen slechts één blik: Die komen niet uit Nederland! De dominee wist hoe het zat: O, dat zijn emigranten. Met bootjes zijn ze hier gekomen, varend over zee. De oorlog…

zal ik nog eens verhalen over hoe ik en jij langzaam overgingen in wij zwim en zwam uit Zwammerdam samen op toneel, onze passie was geboren ballet, muziekinstrument bespeeld daar waar ik ging, daar was jij een geheimtaal gemaakt alleen voor jou en mij wie zou ons nou kunnen begrijpen zo dichtbij elkaar zijn, dat konden alleen wij samen naar…

. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis. Dit gedicht komt uit de bundel: Wegdraven naar een nieuw utopia (1971).…

Twee bewuste volle manen verder het borrelt sporadisch Het raakt me wanneer ik einden loop mezelf herken in eenvoud of rechtop lopen zo overdreven lijkt en sfeeromschrijvingen vergetel als donker in een nacht onmachtig enkel een schampere toon teweegbrengen Variaties op het thema blijven leegtes barokke spinsels zonder eeuwigheidswaarde…

(van de zinnelijke liefde) Het thema 'paar' was voor Rodin niet te draineren Steeds opnieuw door hem Gecreëerd Onuitputtelijk gehouwd en Getekend Als een ware kunstenaar In brons en marmer Op papier Van ambachtsman tot beeldhouwer Menselijke passies in marmer en brons Met een buiging in de richting van Michelangelo.…

Ons land dat in Armoede leven zou Is het thema van Deze week - ik Deed onderzoek, En wat bleek, Restaurants uitpuilend Op de gewilde zaterdag En uitsluitend plaats Bieden als je Gereserveerd hebt, ver hiervoor, En dus maken drommen Hongerige mensen rechtsomkeert Doen nog drie vergeefse pogingen Bij gelijkwaardige tenten…

pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn eigen taal langzaam uit om steeds in vol ornaat weer op te staan ik werd herhaald verleid door haar verpletterende schoonheid, getatoeëerd geluk op de huid van het oudste perkament, die schrift blijft aanwezig maar blijkt cursief gespiegeld in het thema…

zongerijpte tomaten in de broeikas dromen van pasgeboren roodborst jongen van het veulentje met zijn rare sprongen dromen van de hartjes de poesjes van mei van lakenvelders grazend in een wei dromen voor dromen heel mijn wezen de natuur in poëzie mogen schrijven, lezen © Hilly Nicolay (Geschreven voor de poëzie week 2022 Thema…

Kijken wij angstvallig om naar mannen met baarden en witte gewaden vertrouwen wij onze buren nog of zien we in elke man een Bin Laden? De beelden van elf september blijven ons bij terroristische aanslagen op het W.T.C maar doen wij met onze wraakneigingen zelf niet een beetje aan terrorisme mee? Wij willen elke daad weer wreken door oorlogen…

het leven in duizend dingen verborgen ze nestelen zich in hoeken om ook weer uit te verdwijnen als een hond blaft het naar mij ik neem geen nota om alles te onthouden mijn dingen vliegen ook weer uit als een wild konijn ontglippen ze in alle onzekerheid het verdwijnen bevrijdt me van mijn verleden van dingen die voorbij zijn en verloren…