inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.753):

Ontberen

waarom
moet ik plots denken
aan zwarte kooltjes
een oranje wortelneus
het alpinopetje
op de markante kop
van een sneeuwpop

waarom
denk ik juist nu
aan het geveegde paadje
gele klompen bij de deur
de appelen op zolder
resten winter ze dwalen
in herinneringsverhalen

waarom
juist die serene gedachte
nu zo dichtbij…
waren er in de winter juist
onze hoogtij gezinsdagen…
kinderen, pa en ma
rond het smyrna

waarom
heb ik het beeld
van houtje-touwtje jasjes
met zorg gebreide dasjes
naast elkaar op de kapstok
die warme eenheid
raak ik die kwijt…

waarom
schuift de zomereuforie
zich naar de achtergrond…
iemand heeft de deur gesloten
van het behouden huis
het plekje dat me zo kon bekoren
heeft wat van zijn glans verloren

... Voor een dichtersbijeenkomst, thema ‘Het behouden huis’ ...


Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 20 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

4.2 met 9 stemmen aantal keer bekeken 324

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

geeraardt, 10 jaar geleden
fraaie nostalgie...
Guy Aarts, 10 jaar geleden
Een gedicht vol gevoel en retorische 'waaroms'. Eentje om 'u' tegen te zeggen,Hilly.
Coby Poelman-Duisterwinkel, 10 jaar geleden
Je neemt me mee in je gedicht naar mijn kindertijd die door jouw woorden weer begint te leven.
Heel beeldend geschreven.
Inte feelders, 10 jaar geleden
Wat een warm mooi beeldend gedicht Hilly!
wietewuiten, 10 jaar geleden
een verleden dat je niet kan vergeten, is een verleden waar je van houdt. warme terugblikken.
kerima ellouise, 10 jaar geleden
wat een warm, mooi en hecht gedicht!
Leonardo, 10 jaar geleden
Ik krijg het koud als ik aan die sneeuwpop denk terwijl ik zit te puffen in de warme zomerzon. Leuk gedicht!
Jeroen Splinterman, 10 jaar geleden
Het was een huis op Nova Zembla, waar het erg koud was, misschien is dat de reden. Weemoedig mooi geschreven. Graag gelezen!
Bert Weggemans, 10 jaar geleden
Prachtig, Hilly, hoe je hier neerzet dat resten winter blijven dwalen door heden en verleden. Voor veel mensen een herkenbaar gevoel, denk ik.
Adeleyd, 10 jaar geleden
Voortdurend verliezen we dingen die ons zeer dierbaar zijn. Zelfs de zomer-euforie maakt dat niet goed.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)