Netgedichten

netgedicht (nr. 82.196):

ZELFBOUW

Terras gelegen op het zuiden
En naast het huis een houten brug
Waarover nu en dan geluiden
De planken veren steeds terug

Dit paradijs ligt goed verscholen
Ik waan me in een hemel hier
In duizend jaar verrukking dolen
Seizoensgebonden kijkplezier

Wat een uitstekend woongenot
Ik heb je lief mijn huis en haard
Ben helemaal aan je verknocht

Je bent kasteel en schrijverskot
Door hart en hersenen gebaard
Besef kleurt elke ademtocht