Alle inzendingen over valt

Je valt in een gat. Ineens voel je je raar. Je valt in een gat. Je wil niets meer. Je valt in een gat Je wilt wel iets, maar wat? Je valt in een gat Je denkt na.. wat wil je? Je valt in een gat Samen zijn of alleen? Je valt in een gat Binnen zijn of buiten? Je valt in een gat Wakker zijn of slapen? Je valt in een gat.…

Het lijkt een uiterst makkelijke vraag. Al zijn de pro’s en contra’s goed beschreven, de uitkomst is bekend: je blijft weer zweven. Elk jaar zit je er flink mee in je maag. Je moet die oproep snel de deur uit zwiepen die doet je immers al op voorhand griepen –…

Hoera, we zijn terug van weggeweest, De site was dagenlang niet te bereiken, Waardoor er dagen zonder rijm verstrijken, Maar nu is het weer een poëtisch feest. Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

Laat me… wanneer kwijnende zonnestralen zich drenken in het bloed van de vergane dag de zee het wellen van haar golven langzaam laat vervagen in ‘n verstarde lach en als de wind haar wisp’ren niet meer door de blad’ren zingen kan omdat de nacht zijn deken heeft gespreid waardoor de wereld in ’t duister glijdt… leg ik mijn…

Kijk niet achterom, wees niet bang Want ik, ik vang je als je valt.…

De avond valt het is stil in mij Ik zit hier voor me uit te staren Ik voel alleen het kloppen van mijn hart En laat al mijn gedachten varen Eens was ik die krachtige vrouw Geestig, verassend, gelukkig en blij Totdat ik in jouw doolhof ben beland Het begon allemaal in het begin van mei Mijn liefde groeide met de dag Zo hevig en ongekend…

Het pasgeboren kind met vouwen is een gruwel om te zien gelijkt zijn moeder en zijn vader met kennelijk trots iets bijzonders te hebben volbracht een vertederende lelijkerd van het zuiverste afwaswater…

zichtbaar is rond me overal De kilte trekt in me, de kilte word kou Geen woorden een kraai die krast Steeds weer gedachten Wat moet ik toch doen Te vroeg nog voor sneeuw Te laat voor wat zon Het was al herfst in mij Voor deze begon En nu in deze eenzaamheid Moet ik naar huis, maar heb geen zin Ben ik van de herfst bevrijd Want de winter valt…

een lans doorsteekt mijn hoofd borst buik zo alles, het verwondt het splijt mij, mijn wereld; een vaste aarde het pint mij in de weke grond de storm schudt mij sterk als speelbal naar alle kanten warrig worden mijn gedachten wazig het zicht op gehavende restanten en jij jij stroopte de schellen van mijn…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht.…

Zware wind bruist door boom en kruin schaduwen dansen spelend, vliegend zon en blad, op de wind wiegend stoeien en sterven in Eden's tuin Groter wordt de donkere projectie het opent nieuwe perspectieven ontrafelt onderliggende motieven en ontsluit een tedere affectie Licht wordt donker natuur wordt poëzie ontdaan van alle schijn blijft…

Soms hoor ik nog de echo van mijn vermiste nachtegaal in die gewijde verte waar stilte in mij valt…

Een niet aflatende gedachtenstroom raast door mijn hoofd mijn hart en door de nevelen van de nacht waarin ik wacht uren en uren op een teken van jou dat nooit zal komen alleen in dromen kan ik jou strelen lieve woordjes fluisteren jou minnen wat moet ik toch beginnen als het donker valt ik voel me zo verward met de pijn van binnen…

Kille dagranden Zoeken snel hun einde op Intrede van zwart…

Als het doek valt aan het einde van onze "leef" tijd maken we de overgang van het aardse naar het eeuwige licht En staan we dan voor Allah, Boeddah of Gods aangezicht?…

Als de zon haar stralen heeft verzacht en de uitbundigheid van de dag is verstomd en weer een dag is weggekust geven de bomen met hun onbeweeglijk blad een oase van rust en de nacht alle lief en leed meeneemt in onze dromen wachtend op een nieuwe dag die ons weer jubelend zal verwelkomen…

toen de duisternis mij overviel restte mij nog het tasten en zuchten alsof ik ook voor deze dag moest vluchten ik stiet tegen een muur doch plots zag ik weer het licht een ingebouwde schakelaar was voor mijn wijsvinger gezwicht * Wenn der Schatten fällt wenn die Finsternis mich überfiel blieb mir…

Lance Armstrong heeft zijn sleutelbeen gebroken Nu wordt zijn trainingsopbouw vast verstoord Mist hij straks wedstrijdritme enzovoort En blijft hij van de juiste vorm verstoken Wordt dit een alibi om zich te drukken Bij iets, dat is gedoemd om te mislukken?…

Terwijl de rozelaar zijn witte geur verspreidt en een lichte bries door mijn haren strijkt verstilt aan de kim het rijpend graan tot een lichtgouden deinend meer: het doek van de nacht valt neer.…

mijn levenspaneel is uiterst grondig in de verf gezet de penseelvoering verandert voortdurend tijdens de schildering er wijkt veel af van de blauwdruk die bij mij hoort als de dood komt rusten de kwasten mijn "werk" is voltooid…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede heeft het nog steeds niet gebracht.…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede, heeft het nog steeds niet gebracht.…

Als de avond valt en het donker wordt, dan voel ik me altijd zo alleen... Dan zwerven mijn gedachten overal heen! Maar als het daglicht weer gaat schijnen, gaan mijn weemoedige gedachten verdwijnen. Dan kan ik alles weer aan. En wil met mijn leven weer vrolijk verder gaan!…

als de avond valt dan begroeten mensen met andere grenzen het licht als de avond valt dan valt ergens anders de morgen…

Daar ligt besloten in bewegen kraanvogel rekt haar vleugels uit Vangen de grote bal links vervolgens van rechts groter Zo kruipt een slang door het gras gevangen met één hand om haar nek duikend naar vaste grond, ratelend met de verdroogde delen van haar staart Hier vormt zich ledigheid, maakt plaats vult zich met doorluchtigheid Daarbinnen…

Vergankelijk rood moes valt van de vermoeide takken zonder lust tot leven uit hun zelf. Sterrenstond komt weldra op. Vergankelijk geel en rood en zwart geraapt gebladerte. Het heeft geen zin meer voor hen te leven aan vermoeide tak en stam. Herfst is lijden, vagevuur, en smart.…

Uit meer dan duizend draadjes Bestaat die ene hele grote IJzeren kogel die waarschijnlijk Mij het leven zal benemen Elk draadje een vergeten Afgezant van pijn in het verleden Van dagelijkse treiterijen in de Jeugd tot verlies van kinderen Van schofferingen door wat zich Collega's placht te noemen of Anders bekvechterijen met Over-assertieve…

Ik wenste mij een steen ik kreeg een diamant wat valt er nog te wensen ik wenste mij het licht wat ik kreeg was een gedicht wat kan ik mij nog meer wensen…

de nacht valt in het leven trekt zich langzaam terug en vlucht in opgetrokken muren geen klank, geen toon verliest zich in de straten het woord valt stil wat zeggen wil er valt niets meer te praten een lamp gaat aan zo'n schamper licht het heeft geen kleur geen geur het zal natuurlijk nooit echt duren de nacht valt…