Als de avond valt

Laat me…
wanneer kwijnende
zonnestralen
zich drenken
in het bloed van
de vergane dag
de zee
het wellen van
haar golven
langzaam
laat vervagen
in ‘n verstarde lach

en als de wind
haar wisp’ren
niet meer door
de blad’ren
zingen kan
omdat de nacht
zijn deken heeft gespreid
waardoor de wereld
in ’t duister glijdt…
leg ik mijn hoofd ter ruste
en vraag ik je met klem
mij niet te wekken maar
mijn liefste…laat me…
laat me dan.

Schrijver: Biba, 27 juni 2004

wimimiplanet.nl

rust vrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 9 stemmen 1.909