Alle inzendingen over vereniging

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

Duits Dresden’s binnenstad: ´de altstad´ kreeg in 1944 ´n koekje van eigen deeg het centrum werd genadeloos gebombardeerd Maar na "het brand meester" bleken ze na de Duitse vereniging met meesterlijk vakwerk de ´altstad´ weer zo op te (her)bouwen dat ik als Rotterdams post-oorlogs kind alleen maar diep respect kan hebben voor zoveel architectonisch…

, machtige rivieren, trekvogels en woudreuzen de aarde uit sterren geboren .....Het is zoveel groter .....dan de nietige droomwerelden .....die onze aandacht verstrooien .....als gehoopt houvast in ons leven .....Maar de verhalen van kunsten .....wetenschap en politiek .....die ons verdelen in verschillen .....zijn te klein om ons te verenigen…

vandaag wendde zich tot mij, inwendig van zoeter naar bitter op een onbeperkt tijdstip langs brandgangen en afgesloten binnenwater met behulp van diverse kunstgrepen en een aan mijn waarneming onttrokken gestalte, want verdonkeremaand daglicht, wiens naam mij ontschoten is aan vereniging van ziel indachtig vrije toegang en inzake…

Het is een dorp Niet ver van hier Een boerendorp Aan een rivier Het is niet groot En vrij obscuur Maar 't heeft een naam En een bestuur Er is een school Een harmonie Een bankfiliaal Een kerk of drie Een communist Een zonderling En zelfs een zang- vereniging Nu is 't er stil 't Is wintertijd Er heerst de griep…

het ochtendschemer hou ik tegen als ‘k in jouw armen wakker word en mij jou heel dichtbij dan voel in ‘t vage donker zie je ogen glinsteren tot zich de huid lustvol verwarmt en warme gloed zich uitbreidt over ons jouw hand beroert heel zacht mijn wang terwijl je lippen hunkeren naar mijn mond en ik jouw adem smaak wij beiden ons verenen…

lichaam doen wat je wilt maar mijn geest krijg je niet zomaar te pakken die is onderweg wellicht al ver weg Maar als je in mijn geest handelt treed ik weer even in als je dan naar mijn lichaam kijkt voel je weer m'n aanwezigheid en ik die van jullie dan nemen we repectvol wederzijds afscheid in mijn en onze geest tot onze toekomstige vereniging…

Je zat al in de wandelwagen Naar een bewegend scherm te turen Dat je dit later moest bezuren Zag niemand van de fabrikanten Je zag het bij de sigaretten De burgers kwamen met hun kwalen Gelijk en smartengelden halen Ook ogen kun je niet resetten Brildragers van de Lage Landen Verenig u in beeldenstormen Roei uit de…

Voor Omke Boom van machtige statuur, Wortels die zo diep in de Bodem verankerd waren, Reus die leefde van alle moois Om zich heen hier op dit Prachtige land, ons mooie Westerkwartier - Neergehaald door een Vroege najaarsstorm die Zich onverwacht liet gelden, Maar zijn schoonheid blijft, Laat voorgoed zijn sporen achter…

Je leest woorden, begrijpt een zin Met je gevoel en met je ogen beschik je over leesvermogen vervolgens teken je er een mensje in Mensen wonen in hun woorden zwart-wit, gekleurd, vaag, concreet tussen woorden koud en heet niet te vatten in akkoorden Toch blijft een geloof in verenen twee mensen met hun eigen taal en een voorliefde…

in de zomerzee van jullie liefde tekenen zon en wolken witte golven van de branding als vluchtige sluiers over het strand waar zandkorrels jullie harten in een tintelende beweging voortdurend omhelzen verenigen zielen zich op het ritme van hooggewelfde woorden en vlechten dagen zich in een beminde gloed laat de bindende klank…

Waar eerst de held werd Uitgehangen en in vereniging, Zoals dat heet in wettelijke Termen, onschuldig leven Doelbewust werd afgebroken, Is nu gekozen voor anonieme Onschuld, wolven huilend in het Bos vermomd in schaapskleren Van oranje, blauw en rood, De kleuren waarom je juist je doelwit Dagelijks met je gif bespoot Zit je nu miezerig…

Langzaam dringen geluiden door van de wereld buiten Ik ben in de mijne de warmte van het bed het verlangen naar jou Jouw lijfs warmte naast me je buik, je borsten, je billen te voelen tegen me aan Zo samen te ontwaken langzaam, snuivend van elkaars lucht Vermengend ons nachtvocht De geilheid te voelen zwellen Te verenigen Te versmelten…

Het is fijn daar, zó fijn als jij je ooit veilig en geborgen hebt kunnen voelen: bij iets of iemand op aarde, tijdens die paar secondes, het is roze, warm en vredig je komt er thuis, jouw ziel: hoe je was en ervaringen vervallen...slechts dat éne gehele vereniging met het onverzadigbare vervulbare!…

drong tot ons door dat wat al jaren één was is geworden als een 2-persoonsbed met voor ieder een eigen matras Jij was Oost en ik was West een Wiedergutmachung ten spijt het is onontkoombaar dat het eind van de Anschluss is geworden tot een feit We hebben elkaar gesproken en gezwegen gezien, ontlopen, gemaild en gebeld maar om ons weer te verenigingen…

Het verbindt wat in vereniging tot een eenheid kan worden verweven.…

Groepen mensen trekken leiders aan geven hen macht, en die macht trekt mensen aan In nieuwe tijden smelt de macht Aanhangers haken af Het peil daalt weer Zo stuwen en duwen de massa's de wateren der welvaart op en neer alsof het hen overkomt Ver weg beweegt de zee mee brengt daar droogte of vloed en kwelt de mensen tot ze zich verenigen…

Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed. De taal, van A tot Z, is zijn fles wijn.…

sintels schroeien achter in mijn keel waar komt dat toch vandaan de benzinepomp in zakken huig in uitslaande brand slijm en rochel stemt die contrabas ontsmoor de schor hoe staat het gehoor ik hoor een engelenkoor het is de telefoon kijk ze neuken het is de vereniging ik zet ze uit draai om die knop er zit geen stop op meneer…

Vereen. Verzoen. Begeester. Woed. Verhit. Zweep op. Bemin. Verleid. Bevrijd. Bewijs. Beziel. Verrijk. Begrijp. Vervoer. Verblijd. Leg bloot. Verlos. Verbaas. Ontketen. Heb hoop. Vooruit. Voorbij. Paraat. Bereid. Ver weg. Dichtbij. Op weg... Altijd...…

De witte vleugels, ze wilden slagen vormden vereniging ze vochten tegen onschatbare afgrond en dood, als engelen hun eeuwige levens waagden ontsloten... wat eindigheid bood.…

De klank kleurt bij Concordia een vereniging in zijn rijk gevarieerde staat.…

Die schotel kon landen en kon in vereniging bestaan; met die kop die zich laat vullen met de troost in ieders menselijk bestaan. Buitenaards eens verrezen kwam de schotel eens door de bocht; in contact met de kop voor het dagelijkse zwarte vocht.…

een stukje van mijn ware zelf onthult mijn echte ware zijn zo ergens tussen grijze cellen worstel ik met mijn en dijn mondig mensje tussen goed en ook een beetje kwaad ik en de ander wroeten mij in een slapeloze slaap mijn ziel weegt goede morgen met welterusten door elkaar gevoel en onrust baren zorgen wij en de anderen hoe naar verenigen…

Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed. De taal, van A tot Z, is zijn fles wijn.…

De afwegingen van het door een samenspel gevoeld vertier; maakt de vriendschap tussen mens en dier één van de betere maatschappelijke verenigingen. Zo is de beschikbaarheid van het paard al sinds het begin van de mensheid zijn gewicht in gouden hoefijzers waard.…

geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te groot is voor onze wereld en de mensen daagt hij uit om zich te verenigen…

Flessen “all over the place” De metro richting nog meer lelijkheid De flats getuigen van Duitse huisvlijt Grauwe gezichten dromend over bestemmingen weg van hier Een vereniging van Oost, West en bier Als jij West bent en ik Oost Met een verzameling lege flessen op de grens Op weg naar grijs Nergenshuizen en een bierpens Waar niemand elkaar…

Hemel en aarde mogen zich verenen voor Gods liefdevol heersend aangezicht. Nieuw leven schittert als edelstenen. Bij het eenmaal komende Eindgericht wil onze Heer groot voorrecht verlenen: "weet dat Jezus' genade allen verlicht!"…

Eens komt de tijd Van liefde en echt-verenen; Dan: als gij zelve Moeder zijt, En zalig in uw kleenen, Dan geven: zo spreekt God, de Heer: - Die vreeslijke oudersmarte Uw kindren duizendvoud u weer... En trappen U op 't harte!…