Alle inzendingen over vereniging

Lieflijk boerenland, geheimzinnige ruigte verenen zich sterk, beelden sierlijk het wezen van Tom Poes en heer Bommel.…

Als een kolonie werd Massilia zo'n 2600 jaar geleden gesticht door 't volk van Attische Hellenen en Zeusvereerders van Olympia Thans doet een Liga hen met ons verenen verbond van volken op het continent die strijden om de eer en elke cent waar zij zich in 't miljoenenbal voor lenen Olympiërs, gezonden door de goden bestreden…

We vieren elf in plaats van tien Tien is te gewoon; we hebben 't laten zien 't Narrengetal betekende elf dagen feest En niet voor niets als u verder leest 't Startschot, zo klonk 't, kwam uit kanonnen 'n Wervelende show met confetti en ballonnen In actie kwamen vuilnismannen en kinderen om feest Te vieren Verenigingen, bedrijven, B.N.…

vruchtbare grond Een geweldige bodem potentie De drainage is tijdelijk aangesloten Op de stroming vanuit de goot De één na de andere plant het kruid Schiet vanuit de aard omhoog Het licht valt op zijn schijnbaar Duisternis komt nu uit de hoek In een speerpuntige sfeer Wij krijgen het niet rond vandaag Kom op, laten we ons verenigen…

Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen Liefde, en met haar verenigen, Zal zich uw wezen, dat haar heeft ontvangen, In al de kamers van uw denkend hart; Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel, De kleur waarin gij ziet naar het heelal, Zij zelve wordt het wiegende heelal, Het vochtige, het zich weggevende, Het in elkander vloeiende heelal…

vluchten uit het land waar ik behoor laat mij voor eeuwig lente vieren waarin ik kan rusten en zingen laat mij groeien en bloeien in vrijheid Waarom zou je mij vervolgen in een woestenij en dal van tranen beloften zijn bruut neergeslagen valse haat kan ons niet verslaan ontneem geloof, hoop en liefde niet geef onze eigen spreektaal terug verenig…

De ultieme bezinning is niet ver weg ligt achter ieder boek te slapen je voelt de affiniteit van de vereniging. Aangetrokken door het groepsgevoel calamiteit in het collectieve geheugen gefaald in sociale vaardigheden. Het ligt in een brief besloten het gemeende afscheid van onbezonnen droombeeld.…

verdriet en pijn ronddoolt verban ik naar verre oorden Zomin als God ooit nederdaalt ’t geluk tovert uit gouden nerven van zijn ziel mijn weg plaveit met het dons van genegenheid behoort dit tot verloren dromen Schreeuw het verlangen uit mijn lijf over de grenzen van de gestaalde realiteit die me nietig laat creperen zonder hoop oh liefde, verenig…

Ik bemin niet de dingen die je maakt of de dingen die je in de wereld zet, niet je idealisme en je expantiedrift, ergens wel natuurlijk, maar veel meer wil ik mijn ziel met jouw ziel verenigen.…

't Is niet eens zeker dat de dood verenen Kan wat het leven onmeedogend scheidt, En er bestaat niet, van Parijs tot Wenen, Een koffiehuis 'In de Eenzaamheid'!…

Het vrouwelijk icoon goedgekeurd door de Vereniging van Huisvrouwen; geen bebaarde kapitein Iglo, maar wel een sterk merk met vertrouwen.…

Of wellicht een meer vrijwillige assimilatie; Vereniging van de gebaande paden en weer terug... Want zó verlies ik mij in vliegende dagen, dag na dag, week na week dat zelfs de klok eraan bezweek en ik: welke dag de dag? mijzelf moet vragen. O de tijd vliegt door mijn hoofd.…

d' Almachtige weet hoog én nietig brein te verenen tot een vruchtenfestijn, dat de hele mensheid fijne smaak baart. Wie eens sterk was bij misdadig oproer, dan de wil van de Hemelse Vader vindt, verspreidt druk het Woord, vol vuur en krachtvoer.…

Toch blijft dat bloed en honderd stemmen saam -op 't rappe ritme van een basgitaar- beroeren snaren, voeren hoog jouw naam op toetsen, drumstel, klarinet tot waar de zielen zich verenen : jouw lichaam wordt bij het tromgeroffel heel zichtbaar.…

wel te ruste de dag is volbracht geef me over aan het onbewuste of het zoete van Orpheus' macht wat was het vandaag weer denken denken en denken aan alles en iedereen aandacht schenken die men zo zeer verwacht of liep ik mezelf achterna wilde zovelen verlichten verenigen wat onhaalbaar is aan hen die turen achter de begonia's bevrijdende…

Gaat mijn jonge hart haar jonge hart verenigen! De Eenheid van onze Liefde in Een Jong Hart.…

een oorlog die wel gewonnen maar nooit genezen kan zijn grond dat bloed kan zweten tranen uit natuurlijke bronnen eeuwige pijn zal ieder kind zijn kinderen tekenen de wereld stap voor stap aan het verenigen tegen de gruweldaden die een volk verjaagd heeft in 1 klap een volk dat zich in de geschiedenis zal vereeuwigen zonder hun waardigheid…

Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde 'n deur. Leidend van kamer naar kamer, naar het meest intieme van ons samenzijn.…

KUNST- EN LIJMWERK Bij moderne muziek nieuwe composities leer je luisteren naar de schoonheid van het ogenschijnlijk onsamenhangende, losse wat bij nader aanhoren toch weer een geheel vormt zoals de scherven van een gevallen vaas zich ogenschijnlijk onmogelijk weer verenigen tot een geheel beide vaak met kunst en lijmwerk.…

Het scheuren van de laatste fundamenten… Daarna werd in Doodstil niks meer gehoord. De NAM die er naar aardgas had geboord “Vergoedt de scha tot op de laatste centen.” Maar laat een schade nimmer nooit bepalen Door één die ook die schade moet betalen.…

en in de nacht hun botten laten rammelen vuurspugend uit ingekaste holle ogen met eendere schedels rij aan rij wijl zij in minder wakkere uren vol vrees afwacht in haar ivoren toren op het uur dat gewis gaat komen de maan lacht in zijn vuistje de zon doet een oogje dicht het uilskuiken roept “oehoe” wijl de wind stopt fluisteren verenigen…

Mocht u zich desondanks identificeren met de poelier, kerstkalkoen, haan of naakte kip in deze tanka en daar aanstoot aan nemen, bel dan met de VDTPKHNK (Vereniging tegen Dieronvriendelijke Tanka’s over Poeliers, Kerstkalkoenen, Hanen en Naakte Kippen.)…

weg wees de herders, die hem volgden de oorlogen, die stopten de bezinning, de bezieling bij de mensen de bijbel, die alles al beschreef de verkondiging, die altijd maar doorgaat steeds meer gelovigen, steeds meer aangeraakten zij zien in, dat met deze geboorte het begin is ontstaan van de echte vrede, die nodig is om de volkeren te verenigen…

God, doe niet zo wreed en verenig mij met haar! Wat zijn er veel mensen met verdriet om hun ware liefde voor een ander, om het onvermogen en de onmacht, God, waarom doet U ons zo lijden?…

Mijn zoon, riep hij ontroerd en fier, (Men hoorde in de keuken hem wenen) Die zal in zich met twintig jaar Al de gaven des levens verenen! Met twintig jaar! En hij rekende 't uit, Wat hij op die tijd kon vergaren, En zei wat hij niet al zou doen, Zou doen met twintig jaren.…

Met ons kwam Liefde zich, als tochtgenoot, verenen - Houdt Vriendschap 't eigen spoor. In milde glans ontluikt voor onze treden Een bloei, des nijvre plukkers waard, Wiens oog niet, afgedwaald, voor bij 't Genoeg van Heden Op 't Veel van Morgen staart. Dat zó - mijn Vriend! - dat zó ons heil moog' duren!…

Ze willen permanente rimpelvullers Zo spoedig mogelijk verboden zien Vanwege de beschadiging nadien Die voortkomt uit die ouderdomsverhullers Maar nooit aan zóiets triviaals ontstijgen... Dàt is pas iets om rimpels van te krijgen!…

Ach ja, kan gebeuren... weinig interesse bij gen Z en millennials die hun land niet hebben hoeven dienen... Voorwaarts...mars! ____________________________________ Een patjakker, een dienstklopper? welnee Wie dat beweert moet ik flink riposteren Geen voetveeg voor die sterren met hun strepen Laat staan soldaat met bloedstreep, eerste klas…

Nog eens verenen zich de broeders En zusters om die doodbaar, zo betreurd. Dan gaan ze uiteen. Elk vindt zijn lieve kleenen Verbaasd van ’t rouwgewaad; Terstond verheldert hun gelaat; Reeds boort de glimlach door de tranen henen. Maar Vader blijft en treurt alleen. Helaas! Kan hij zijn oog geloven?…

Met ons kwam Liefde zich, als tochtgenoot, verenen - Houdt Vriendschap 't eigen spoor. In milde glans ontluikt voor onze treden Een bloei, des nijvre plukkers waard, Wiens oog niet, afgedwaald, voorbij 't Genoeg van Heden Op 't Veel van Morgen staart. Dat zó - mijn Vriend!…