Alle inzendingen over verhinderen

de moeder van mijn kinderen wilde onafhankelijk van mij verhinderen dat ik met een ander zou slapen ze gebruikte ons kroost als wapen ik ben daar nooit meer overheen gekomen…

Ben helemaal verliefd op allebei mijn kinderen hetgeen bepaald niet mag verhinderen dat ik ze soms niet meer kan lijden en enkel maar de vloer met ze wil dweilen.…

Door de dienstverlening te verminderen Probeert men te verhinderen Een negatief effect te sorteren. Maar een van de grootste zorgen Is de jaarlijkse bonus te waarborgen.…

Mijn lichaam is mij niet trouw ik faal als moeder en als vrouw ik voel mij schuldig te ongeduldig boos en kwaad omdat het niet gaat dat is normaal ik baal ik wil er zijn voor man en kinderen laat mijn lichaam dat niet verhinderen!…

Vanwege het betuttelend beleid Zal ook in ons land niets verhinderen Dat binnenkort de kleine kinderen Hun stem gebruiken in verkiezingstijd Geen kind heeft nog een reden om te zeuren Het mag voortaan één piepklein rondje kleuren…

Een Europese munt is goed maar wie grijpt nu eens in om ‘t onrecht te verhinderen? Die kan mijn stem bij de verkiezing krijgen en ook die van de minderen…

de gladde wanden van de put verhinderen mij te klimmen en schimmen uit het verleden houden mijn voeten stevig vast de harde stemmen in mijn hoofd belemmeren mij te schreeuwen en eeuwen lijkt het geleden dat ik je naam hier heb gekrast…

Wie durft zijn telg nog aan een vent te geven Die zegt: ik hou heel erg van kinderen Om ieder misbruik te verhinderen Is elke oppasman al afgeschreven Ik zou mijn spruit alleen nog achterlaten Bij dagverblijven waar ze kind’ren haten…

Dus kunnen wij verdomme niet verhinderen dat onbedorven gristelijke kinderen iets lezen wat ze vaak op straat al hoorden. Van één vraag kon ik deze nacht niet slapen: wie heeft die vieze woorden toch geschapen?…

Milieu, wie heeft er niet de mond van vol Recyclen, groener leven, consuminderen Je moet al wat de aardbol schaadt, verhinderen Ook afval scheiden speelt een grote rol Dus kijk op straat, direct na koningsdag Dan zie je klaarlicht wat de mens vermag…

de vrouw gehuld in scharlaken haar lichaam bekleed met puur goud dronken van 't bloed van de kinderen en de Man die harten van mensen zou raken zijn lichaam geslagen aan hout om haar de eeuwigheid te verhinderen dronken beiden uit dezelfde beker…

We zien je langzaam worden wat je bent We houden de weg open naar je geluk en we zullen trachten te verhinderen dat je probeert te worden iets wat je niet kunt zijn Weet, dat al wat we voor je zullen doen, voorlopig is Je hoeft niet te doen wat wij niet konden Je moet worden waarheen je zelf wijst: Je eigen wonder…

Om op deze wijze te verhinderen, dat niet alle waterdruppels opdroogden, in het zuigende zand.…

ik kreeg een kusje we waren nog kinderen dit lieve meisje wordt later de moeder van die van mij wie gaat dat verhinderen zij verhuisde ging hier voor altijd vandaan ik ging naar de grote school zodoende moest zij mij en ik haar wel laten gaan later hoorde ik dat zij net als ik ze nooit heeft gekregen kinderen…

Dan ziet ze een groep kinderen, die haar pesten en de weg verhinderen. Uiteindelijk, uitgesloten en heel alleen, sterft ze, verlaten door iedereen.…

Zij wilden koste wat kost, verhinderen Dat een vriendelijke man, iets normaals deed voor een groepje kroost! En dat is nou de hedendaagse moraal, je kunt je niets meer permitteren zelfs verbaal, moet je op je tellen passen,maar eigenlijk, zou iedereen hetzelfde doen, toch?…

ik ben niet vrij voel me veilig in hoog gesloten er zijn altijd haken en vooral ogen die verhinderen dat ik open voel me bekeken denk dat anderen het vaak beter weten toch heb ik mijn witte huid dit voorjaar aan de zon gegeven zij warmt woordeloos koestert oordeelloos wat jarenlang verborgen was ik heb mij ontbloot het hoog…

Moeder is niet dood ze groeit voort in al haar kinderen en 't bloeien van die loot geen snoeimes kan 't verhinderen het navelkoord ten tweede maal doorsneden maar moeders streng bloeit voort in 't diepste van ons leden haar vergeten zal niet gaan want bij het in de spiegel kijken zien wij voortaan omdat we veel op haar gelijken…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

Gepast die schreeuw Maar hier of daar is het misschien niet 'raar' een schreeuw gebaar om hulp voor een onderzoek naar die verdwenen en vermoorden kinderen 'wie' of 'wat' beschermd toch die daders welk een macht of tegen kracht plaatst nu een aanklacht aan zij die dat onderzoek verhinderen.…

wou dat ik zelf eigenhandig een woestijn kon verhinderen voor onze geliefde kinderen. Och neen, we zoeken gewoon de zon want al dat gebrom vinden we erg dom. Slaap rustig en leef lustig we houden het stil en blijven zonder kijven.…

vanachter mijn raam zie ik de takken treurig in de grijze wolken hangen de wind zingt een droevig lied dat mijn peinzen drijft naar wat woordloos bleef het raadsel dat me tekent in de zwijgende stilte die het zingen niet verhinderen in het betoverend gouden licht dat me heilig is een vonkje poëzie in het gewoel…

ik mag niet zwart meer zijn ach wat hebben wij samen met de Sint gelachen echt we hielden het voor gein we doen het immers voor onze kinderen welk kind zou ons dit willen verhinderen het zijn zij die zelf ooit kind waren en er blijkbaar nu alsnog een complex aan bewaren of een Piet zwart is of wit het maakt een kind niet uit…

Wij zijn als de kinderen die zeilen op de wind wie zal 't verhinderen?…

Bemiddelen kan helaas niet verhinderen dat het blijft zandstormen in die lege bak Het kan ook niet anders: het zijn kinderen.…

mijn hoofd van hot naar her van schots naar scheef het doet niet meer wat ik wil we leven in twee werelden mijn hoofd en ik als ik naar binnen kijk valt er nog een wereld te winnen op die planeet van jou die in een baan om me heen steeds wijder lijkt te draaien naar een verre atmosfeer alleen magnetische krachten kunnen dat nog verhinderen…

De kans om in je leven intrinsiek te veranderen is flinterdun Maar heb je zelfs met afgekloven nageltjes een strohalmpje vast: bijt dan door zet dan door zet alles opzij wis het verhinderen negeer het hinderen Voel je als herboren met de ervaring van een leven en wellicht zelf eerdere levens leef je, jouw nog gegeven leven zo dicht…

samen in de milde oktobermaand van ons leven met een wirwar van wegen hebben we een pad gebaand we proefden rozen in zachte liefde wijnen met gevangen zomers zo zorgeloos, zonnedromers soms liepen we naast elkaar zoals het ons beliefde steeds omarmden we onze kinderen herkenden hun vreugde en pijn die we niet konden verhinderen al was…

Alle mensen kijken naar mij maar er is niemand die mij ziet Hun blikken stoppen bij hun fantasie Zo is het om bijna een godin te zijn onmenselijk, een beeld, een avatar om mijn lichaam verhullend dat ik besta en verhinderend dat ik sterf ofschoon iedereen me wil vermoorden om wat Het heeft aangericht in zijn scheppingsdrift waaruit…