Alle inzendingen over verrassen

Door langdurige tandeloosheid -ze is bang voor de tandarts- heeft Oma 'n nogal klein mondje we zien het niet meer, alles went Oma gaat ons vandaag verrassen ze vertrekt vroeg naar de stad en komt thuis met een kunstgebit; haar lach, van oor tot oor wijd alsof ze met ‘n kleerhanger vrijt betoverd; we zien alleen tanden waarachter…

Ik wilde niet eens naar de Algarve toch kroop ik eens in winter- tijd een toeristenfolder in en uit als miljoenste larve. Tegen steile wanden trok ik me in vol ornaat met kar en al de struiken door, verloor er zo mijn lievelingsstok. Maar neem daarvoor de handschoen van zwart zeem. Loop ermee zes jaren terug naar het noorden. Steek…

(Jethro Tull - Bourée) Van zoiets weet je dat het ermee begon Ian Anderson, voet op knie op zijn toverfluit die toen al verbond met iets ouds, maar verrassend zodat je luistert en verstaat wat je ziet voor de eerste keer en blijft zien zoals voor het eerst.…

ik had je bloemen willen zenden een soort bloemen dat je zou doen begrijpen hoe ik wandel onder welke luchten ik wandel over welke bodem ik wandel ik had je bloemen willen zenden een soort van winterbloemen met de bruine kleuren van de laatste roos en de geur van nachten lopen in gevaarlijk terrein door verwaarloosde heggen omgrensd waarachter…

Vreest niet! Het is niet de Aartsengel Michael Die ongeweten In je lijf is neergedaald met zeven smarten. Geen Ibis, Paradijsvogel of Kakatoe -Hoe ze ook heten- Wordt uitgebroed onder de voeten van je hart. Geen Phoenix, geen Draken waren rond, - vuur spuwend Of ‘t juist ontstegen- In de groeiende duisternis van je wezen. De vleugels die…

Een nieuwe waslijn uitgehangen. Ik houd van je. Twintigduizend nieuwe manieren van voelen. Een schreeuwend kind in het vooronder. Ik houd van je. Je bent gekomen. Je bent mijn tentamen van het leven. En ik zal slagen. Ik zal. Veeg je voeten. Doe het licht uit. En kom bij me. ------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

De beek glijdt geruisloos door schemeroerwoud, rimpelt fris over de geelbruine voeten van een meisje, dat de rust wil begroeten, stilleven zien, waarin goed met kwaad trouwt. Tussen dicht loof dwalen snippers zonnegoud om vruchten vol voeding of gif te zoeten, blijven in bebloede veren wroeten, liefkozen dit offer voor dierlijk behoud. Aan…

Onverwacht mij tegen in 't nog winters jaar op de sprong der wegen bloeit de hazelaar. Tegen 't licht gehangen slingertjes van goud; aarzelend, bevangen raak ik aan het hout. Trillend dwaalt van boven 't fijne wolken los; en met bloei bestoven in het naakte bos blijf ik in een beven teruggehouden staan, en ik raak…

totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat. joz. le bruyn…

(tanka) Groene pijlspitsen steken boven de grond uit; dagen verstrijken: slanke bladen omringen die witte elfenmutsjes. Het hierbovengenoemde beschrijft de ontwikkeling van de lelietjes der dalen, wat ons ieder voorjaar weer verwondert.…

Zoals een blad dat valt, zo viel jouw naam. Jij lieflijk Jiddisch meisje, verrast door een kus, verast door een kus op de Kouter. Gas verzandt in je mond. Je liep hem nog na, je tong proefde gulzig het slib van zijn lippen. Jij Judith, hij Judas. Je as dwarrelt neer, je witte bloed zindert en zoekt zich een vrijplaats, een plein…

Dit zit goed vastgeplakt. Wel mooi papier. Een lint met krullen. Doen ze met een schaar. Ik weet niet wat jij hiervan vindt, of jij dit hebt, dat ik het ruil, dat jij dan wacht op mij, dat ik dan onderwijl wat anders voor je koop, of, want, tenzij, dat jij het houden wilt of bij vergissing denkt dat jij het toch al had, maar niet dus, of niet…

'Tekening 1 is van de hele haai, die langs de grond leeft. Zie in dit verband zijn daarbij aangepaste vinnenstand: de stroomlijn van het roofdier is zeer fraai. Open de buik. Pas op, zijn huid is taai. Teken een schema van de binnenkant met alle namen bij elk ingewand. Doe het precies, niet in een handomdraai.' Geestdriftig snijdend ging…

Moeder schrikt wanneer in de vroege schemer een kleine schaduw de vredige achtertuin huiverend doet zuchten haar zorgenloze hummel juicht dat haastige dwergspook na verlangt met hem mee te zweven kon zich dan verrijken onbekend avondgefluister brengt het verontruste gezin naar de verlaten zolder waar pasgeboren vleermuizen het huis…

De alpinist zoekt eens rust in de Ardennen, ziet hun najaarsbos, beleeft inniger dan ooit zijn tochten door de bergen. Brabantse busreis: zakelijke gebouwen glijden steeds voorbij, waartussen vrij bosleven onbelemmerd luchtig wuift. Langzaam rondlopen, stilte beleven op de zandverstuiving, denkend aan kindervermaak, dat hier vroeger…

Ik wist het niet, je hebt me weer verrast. Dat jij zo helemaal jezelf kan vinden, in wat de tijd verzegelt als gegroeide tederheid. Je bent een eeuwigheid. Ik vat je in mijn pocket, langdurig blijf je daar. En ik kijk ernaar.…

Het gras aan de sloot siddert even, is weer stil: winterkoninkje. De rat huppelt weg: een spannend vluchtig balspel in de verse sneeuw. Ruzie van ganzen geeft nachtelijke wijdte galmende muziek.…

waar liefde openlijk bloeit genegenheid uit ogen vloeit koester ik in stilte mijn geheim ik valentijn je al zo lang groei in winters witte wereld naar de dag van rode blosjes op je wang als je mijn hart van rozen krijgt het kaartje met mijn ongekend geheim in één bevestigende blik ben ik jouw valentijn…

Omdat ik overal een grap vermoedde Was ik de hele woensdag op mijn hoede Maar aan het front bleef het verrassend stil. Totaal geen fopperij, zelfs geen flauw streven, Waar is de 1-aprilgrap toch gebleven?…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem' dat soort gelul. Nee, daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt…

Je kon toen nog wel eens de telefoon opnemen en in een gesprek van anderen vallen: - je bent zenuwachtig, - dat ben ik altijd als ik net geland ben. - waarom? - het gevoel dat je in de lucht was, - zoveel lange uren. - en wat dan nog? - dat je denkt dat je uit het - land van de doden komt. En dat het gesprek dan wegviel…

Toen in die hoek waar eerdere wind dood blad had vergaard bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg die als een bruine tol de lucht inging. En uit de top daarvan ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm voorheen verscholen, luid kwetterende mussen. Ze leken meer te twisten dan te zingen. Toch hoorde ik in al dat leven de leeuwerikjes…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt, zich…

Die bosviooltjes met hun diep paarse tinten, fijn dat ik ze zag.…

de dagen zijn weer vol met veel jou ik zag in een flits je gezicht in herkenning bij het omgaan van de hoek jij vleugde onze geuren en even verder dook het bekende blonde staartje op dat kittig wiebelde in een kleurige strop ik voelde me blij zoveel van jou en mij heel warm dichtbij ik lachte stil in de schaduw met een verliefd…

Wat jammer nu dat vaderdag geweest is Eindelijk wat anders dan die dassen We hadden pa zo fijn kunnen verrassen Met potjes bij de vaderdagse feestdis Een Varssevelds present van molm en stront Een godsgeschenk van Guus’ geboortegrond…

Dat was me een verrassing gistermorgen: Ik werd door een chauffeur uit bed gebeld. "Mijnheer", sprak hij, "hier is het nieuwe geld Dat ik bij karrenvrachten kom bezorgen." Daar hij mijn zwembad toen met euro's vulde Kreeg hij van mij als dank een hele gulden.…

De Heineken-ontvoerder blijft verrassen Na jaren in de bak in Paraguay Maakte hij ineens een ommezwaai En wil nu snel naar Holland terugverkassen Wat mensen al niet overhaast beslissen Om de Idols-uitslag niet te hoeven missen…

Al was het een verrassende vertoning Toch vond men het in Spanje ook wel cool Dat hun equivalent van Hennie Stoel Gaat trouwen met hun eerstvolgende koning Al lijkt zo'n link niet eens zo ongewoon: Een Stoel is toch familie van de Troon?…

je kus is een zon een zonnebloem in het licht ontluikend middaguur een beetje afscheid van je blik, verrassend weer ik zing het gedicht dat je streelde mijn borsten iets mooier lieflijk langzaam van vinger tot duim…