inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.141):

je kon toen

Je kon toen nog wel eens de telefoon
opnemen en in een gesprek van
anderen vallen:

- je bent zenuwachtig,
- dat ben ik altijd als ik net geland ben.
- waarom?
- het gevoel dat je in de lucht was,
- zoveel lange uren.
- en wat dan nog?
- dat je denkt dat je uit het
- land van de doden komt.

En dat het gesprek dan wegviel
en je het ruisen hoorde van
engelenvleugels.

--------------------------------
uit: 'Tirade', jrg. 53, 2009.

Schrijver: Wim Brands
Inzender: fk, 13 september 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.448

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 september 2016
Een meesterlijk gedicht van Wim, want inderdaad, met die oude telefoons zat je soms zomaar met de gesprekken van anderen mee te luisteren. Het had iets van bandrecorderopnames, waarop de stemmen van overledenen zouden spreken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)