153 resultaten.
Zwolle 1948
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 722 Vijftien waren wij,
ergens, daar in B
een boom
waarin gekerfd
onze namen.
Nooit uitgesproken
toen,
niet gezegd
ik hou van je.
Als jij tussendoor
wel eens kwam in B
was er altijd
dat mystieke,
een lachend kijken
in elkaar,
wij liepen
onhandig
gelukkig te zijn.…
Olleke Bolleke PIET
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 110 Nog maar één nachtje dan
moet ik me schminken want
vijftien november word
ik weer actief.
Weet me geen raad zonder
~Pietermanknechtenzwart~
Rood, wit of blauw maken
mij depressief.
Daarom vraag ik u nu:
Heeft u soms hier of daar
ergens in ’t schuurtje nog
wat bij de hand
van ‘t mij ontbrekende
~Pietermanknechtenzwart~?…
IJzeren wil of stalen (de) genen?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 856 .
---------------------------------------------------------
Geschreven naar aanleiding van het artikel
‘Dieven in vijftien vrachtwagens aan de haal met 400 ton staal’
(26 mei 2005, Dagblad van het Noorden)…
"Mijn zoon "
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.100 Vijftien jaar later.
Heroine nam hem over.
Zevenentwintig jaren lang.
Hoe lang zal hij nog leven?
Al die tijd.
Wat ben ik bang.
Hij overleefd elke dag weer
Ziek ruzie bedriegen geldpinnen.
Boodschappen schoonmaken
Over en uit.
Goede beloftes.
Opnieuw beginnen.
Duizendste keer.
Gelukkig heb ik hem nog.…
Het eerste licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 zullen stralen en bogen
de hemel doen kleuren
maar ook met de pijn
en onzekerheden waaraan
wij samen hebben geleden
in vuurspuwers en draaiers
dansen licht en beweging
hun eeuwig komisch spel
alles ging snel
in een jaar vol hectiek
over bergen door diepe dalen
samen zullen wij stralen
en het eerste licht zien
van twee duizend vijftien…
Restmensen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Niet welkom
is hij de nummer vijftien
buiten het gros.
De resten of de afgetesten
voor het leven binnen het
grotere geheel zijn als laatsten
de misplaatsten op dat plekje
van hun deel.…
De jetlag
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 591 Ik heb het geweten
Vijftien uur lang in het vliegtuig gezeten
Nog geen minuut geslapen
Af en toe zat ik te gapen
De nacht overgeslagen
Gaat de jetlag me nu plagen
Probeer ik het oude ritme weer op te pakken
Laat ik de moed maar niet zakken
Ga ik gewoon naar het werk
Op tijd naar bed
kom ik maar niet in slaap
Dan gaat de wekker af
Ik moet…
OPEN BOEK
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 749 Op www.schrijverspunt.nl/boekfragment
kun je er vrijelijk in lezen, voor slechts
vijftien euro kun je het hele boek kopen.
Tja, in deze tijden gaan creativiteit en promotie
hand in hand - een nuchter maar realistisch lied.
Lees allen over een geheimloze relatie. Voor 't werk
van Lev Tolstoj en Sofya Behrs is het te hopen.…
Altijd het laatste woord
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 128 Op de vlakte is
Vogelgeluid het enige
Dat hoorbaar is,
Van de vroege ochtend
Tot de late avond in mei
Wordt er uit volle borst
Gezongen - dan stopt het,
Stoffige banden rijden
De verlaten heide op
Er wordt gelost en geladen,
Vogels houden hun mond
In deze ordeverstoring -
Vijftien knallen later
Is het stil, oorverdovend stil…
Vader
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 185 Op een steenworp afstand in het ziekenhuis
met glinsterende ogen door de morfine
en verzoening met het aanstaande sterven
ligt mijn vader in zijn laatste bed
hij herkent me na enige twijfel
na afwezigheid van meer dan vijftien jaar
verschijnt er een glimlach op zijn gezicht
hij kan niet meer in zijn rolstoel
de krachten nemen af, een aflopende…
Veel is het niet
gedicht
4.0 met 80 stemmen 27.908 Je wordt geboren, je staat op
Leert lopen, groeit als kool
Je propt je vol met zoute drop
Dan vijftien jaar naar school
Veel is het niet
Dan naar de universiteit
Daarna een dikke baan
Je krijgt een vrouw, die raak je kwijt
Ze bieden je iets dikkers aan
Veel is het niet
Je komt steeds hogerop
Ze weten wie je bent
Je krijgt een dikke kop…
ik ben een beetje in de war
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 241 jij bent als een oud hobbelpaard
wat ik na zo'n vijftien jaar
wat kaler en wat meer bereden
ontroerd betast
mezelf berisp
me dan laat gaan
even weer
ik verklaar niet meer
ben moe gestreden
ik weet waar je glanst
ik weet waar je stroeft
blindelings raak ik je daar
waar je splinters verloor en je haar
zonder te blozen kleur ik je
zonder…
¡No pasarán!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 1990: bezoedeld
werd ons heilige land
door een half miljoen ongelovigen
om de buren een lesje te leren
2001: we wassen ons
met het bloed van vijftien
martelaren in het hemelse vuur
hoog boven hun stad
2019: het mag nooit, nooit
meer gebeuren, vreemde soldaten
in ons land, alleen hun wapens
willen we – hier is het geld
Opnieuw luidt…
dag bureau
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 260 de lades zijn eruit getrokken
hun gif spreidt wanhoop rond verborgen nood
valse papieren wimpelen vertrouwen
weg, zelfs nu; na vijftien zomers en een arm vol
dood
wanneer vuur de uiteinden likken zou,
zou ijs verschijnen uit hun kou, verdwaald
door harde leugens
eerdaags moet de inhoud sterven
in een oude doos
maar eerst
pak in mijn…
Lex
netgedicht
2.0 met 32 stemmen 2.175 Lex
tussen alle tranen door blinkt een lach
want dit wordt niet vergeten
vijftien jaren telt de ring
die levens ronder lopen laat en zonder
treurmomenten lukt zo’n leven niet
wat ben je mooi mijn zoon- je straalt
en laat je warme ogen spreken
nimmer laat jouw mooie dag
de warme glimlach breken die vooreerst
jouw grootse kracht bezit…
Villa Toverberg
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 563 Vroeger kende ik er elk plekje van,
liep ik achteloos door een lieflijk landschap,
besteeg ik met twee vingers in mijn neus
die ene trap, slechts vijftien treden,
was ik vaak in drie tellen boven
en als een steenbok nog sneller beneden.…
Oorlogswee
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 171 vierde mei
lijden vijfde
bevrijden
daar liep
het Joodse
meisje vijftien
jaar
gebracht door
een jonge
Duitse chauffeur
kan dit
zo maar
Bergen/Belsen park
mooi aangelegd
niet kijkend
naar de
foto's angstig
het gevoel
zo slecht
geen bezoekers
moedig doorgelopen
over de
geplavuisde stenen
emoties/verdriet
eindigend voor…
Adzhemyshkaiy
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 874 Steen groeve
Van uit krochten ondergronds
Vochten zij tegen overmacht
Die onmacht vals wraakte
Injecteerden gas erna de bom
Voorwaar de strijd staakte
Zielen eeuwig geborgen delen
In de duisternis van de schacht
Hoort de schreeuw van velen
Nimmer geborgen altijd op wacht
-------------------------------------------------------
Vijftien…
Hup Hillary
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 180 Elise Spauwen ging als eerste stemmen
’t Was in de jaren twintig, vijftien mei
Haar tijd als circuspaardje leek voorbij
Wat restte waren voetangels en klemmen
Dat geldt voor alle vrouwen tot op heden
Naast suikerklontjes geeft een heer gemaal
Zijn echtgenote met de zweep, in taal
Die nog van doen heeft met een grijs verleden
De vrouw, ze…
Het verval
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 Zestig jaar
dan komen de gebreken
nou ik heb het al vijftien jaar
zevenhonderd en tachtig weken
Vijf en veertig
nog volop in het leven
ineens voorbij
een ziekte beleven
Jaar na jaar
verminderd kwaliteit
van het wie je bent
nooit meer bevrijd
Heb er mee te doen
opgesloten in je lijf
allerlei klachten
maar vooral traag en stijf…
Iemands kind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 181 De ene jongen blijft vijftien voor de eeuwigheid.
De andere jongen blijft altijd acht.
Zij zijn beiden verdronken.
Twee jongens die verlangend hadden
uitgekeken naar de grote vakantie.
Twee jongens die kind waren,
kleinkind, scoutskameraad, klasgenoot
voetbalvriendje.…
Het graf
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.726 Ging met mijn vriendin mee naar haar vaders graf
Na vijftien jaar nog steeds een enorm gemis
Wat heeft ze allemaal niet moeten missen
Het graf was niet zijn doel
Zo had hij het voor haar niet bedoeld
Zag het verdriet dat haar ogen vulden met tranen
Keek in het rond hoeveel vaders hier niet lagen
Alles zo koud als marmer
De rillingen glijden…
dag vader
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 2.297 met een foto in de hand
zit hij in zijn versleten zetel
waar zijn zitvlak de tijd heeft
uitgevlakt, tot eeuwig vermaakt
zodat zijn dagen blijven duren
vele uren langer dan zijn gevoel
nog maar kan erkennen
de glanzende glimlach blikt
vijftien bij tien groot omhoog
naar zijn gelaten ogen
in zijn hart nog de warmte
die armen om hem heen…
Vroeger thuis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 849 Wat was ik, veertien, vijftien jaar? Niet langer
veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen
was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen
dat ik mezelf het liefst verstoppen zou.
Geen kind, maar ook nog lang geen vrouw
was ik; een klein en mager ding waar jongens niet
om gaven.…
De stropdas
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 107 Al vijftien jaren is het geleden,
zolang ben je er al niet meer.
Maar vandaag zag ik hem weer.
Mijn zoon, met de stropdas van echte zij.
Zijn grijze haar erbij.
Het hele plaatje...
het maakte mij zo blij.…
In de grond der traditie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 748 In de kern van jouw menszijn
Was je voor iedereen jezelf
En, belangrijker nog,
Voor iedereen gelijk,
Als geen ander doordrongen
Van de gedachte dat de mens
Alleen samen met de ander
Het leven leefbaar kan maken
Zo hebben we je meegemaakt,
Buurman die voor alles
Medemens was, altijd klaar
Om de naaste in jouw omgeving
Te helpen…
Vijftien Augustus Indië-Herdenking
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 209 Vele honderden houden stilte
toch racen alle auto's door
zon brandt in op vele bollen
't Wilhelmus zingen ze in koor
Is dit wel mijn oorlog
die we hier aan 't herdenken zijn
luisterend naar 'n in 't kamp geschreven
lied, maakt de mens weer klein
Rijen stoelen geraken langzaam vol
't gekakel overstemt de vrede
waarom blijven sommigen…
een jaar later
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 2.869 een jaar later
maakten we vliegers
we hadden geen zin
krabbelden wat
op papier, achter
onze oren
we discussieerden, drukten
onze snorren
begonnen eraan, aarzelend
zoekend
maakten een constructie
meten is weten
stelden bij
mopperden, kleurden
dachten dat het ding
nooit de lucht in
zweetten de laatste
twintig, vijftien,
tien…
Nacht aan zee
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 633 Aan het water staat een meisje
een jaar of vijftien, hooguit zestien
Diep weggezonken in gedachten
proeft ze de leegte om haar heen
Donkere haren hangen treurig
langs haar natte wangen
Ogen rood en opgezwollen
beschenen door het maanlicht
Woeste golven trekken haar aandacht
Lijken haar mee te willen nemen
terug naar de verre horizon.…
Haaksbergen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 301 Het plein was klein, het monster levensgroot
en vijftien meter was voor hem echt geen partij.
Een paar seconden naar een wrede dood,
wie denkt daar aan, men stond er vrolijk bij.
Toen werd het donker als de zwarte nacht,
minder nog dan een ademtocht; het was voorbij.…