Alle inzendingen over vinger

leven is met twee handen in gevecht aan elke vinger een ring van een vraag verstand begraven tussen duim en wijsvinger harde hand doorploegd met rimpels in de ontzaggelijke slijtage van leven…

Jouw vingers lieten Me B L O E M-B L A A D J E S Zien…

Mijn vinger kan ik er niet achter krijgen, ik krijg er geen vat op, houd mijn vinger aan de pols en hoop dat het zichzelf oplost, als ik mijn vinger maar niet kwijtraak!…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

het grijze vest met zwarte knoopjes maakt haar handen vol gewortelde bloedvaten tot een wijs instrument niet alleen het vasthouden, gevoel bij het knijpen in haar eigen wangen en wrijven naar gevouwen warmte als de armen omhoog gaan strekken zich de vingers, kiezen het ritme van haar mond en spreken in een richting die kantelt als ze haar…

Kort sta ik in het blikveld als door lauwe lucht vervormd begrijp ik niet waarom jij steeds verdwijnt in alles voor meer wil ik krassen als de pen wonen in de groeven van je huid, voelen hoe de scherpte tussen twee vingertoppen voortbeweegt in je woorden, meer niet…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

zag het zacht toucheren van vingers hand en haar in subtiel proberen zo vonden wij elkaar in lach en ogen vooral het klein gedogen we kwamen samen proefden onze wijn pas na het antichambreren voelden we geborgen zijn…

Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

Het is dinsdag De zon schijnt De oceaan is kalm Net als ik Ik zit in het appartement Heerlijk alleen De anderen zijn even weg Het geluid van de golven Is balsem voor mijn brein Mijn vingers dansen over het toetsenbord Buiten vliegt een meeuw luid krijsend voorbij…

Grootmoe wil eens naar zee Heeft ze nog nooit gezien Dat is een droom van haar, die ik vervul Maar op den dijk roept ze: “Miljaardenondedju! D’as niks dan water hier, ‘k krijg pijpenkrul”…

Mijn nu ledige hoofd overziet de beelden, uit oude omgevallen bomen de nieuwe loten deze gebeeldhouwde boomachtige struiken onder het witlila-hemelsblauwe op deze dag. Die boom, haar zijkant, de vormen van een lijf met uitgestrekte armen naar de hemel alsof zij 'n grote omarming zou willen ontvangen van tijd, kijk haar takken,ze zwaaien boven…

Vies is niet het woord Laat staan smerig Maar lekker vind ik het niet Vingerwerk op m’n smartphone Fobisch is het beste woord Wat past voor mij bij die activiteiten Ik kom het wel te boven Ik zal wel moeten Het zal nog erger worden Maar wat is dan mijn probleem Mijn probleem is de traditie Van aankijken, aanraken, ruiken Gewoon…

gordijn wacht je op mij blauwe ogen in schemerlicht de nacht zal ons warmen sterren zullen getuigen zijn vier treden voor jouw deur ik voel me groter dan ik ben 'n zacht driemaal-tik op het raam ritmisch als een code gordijnen golven, blauwe ogen verbinding door het venster heen de nacht sluipt mee naar binnen sterren zwijgen duizend vingers…

vingers een zalig gevoel wat je mij gaf Nu kus ik je koude handen in het afscheid naar het graf……

Als los zand gleden de dagen door mijn vingers en in mijn hand bleven keer op keer de parels soms dof soms glanzend ik ontving steeds met verbazing en reeg dankbaar alles tot een snoer van vele vreemde jaren.…

dan komt de heks weer op bezoek neemt ze plaats op het voeteneind en wijst met haar wrattige vingers naar mij priemt met haar uitpuilende ogen dwars door mijn kussen terwijl jij al slaapt verstijfd luister ik naar haar weekagenda ze stinkt maar ik kan het nog net verdragen tenslotte is ze ook maar een oude vrouw en als wij samen in de badkamer…

Gaat er bij de NS een keer iets mis Dan zoekt Van Vollenhoven het gebrek Hij legt de zere vinger op de plek En zegt dat dat nog maar het topje is Zelf kan hij wel een onderzoek gebruiken Dat is nog even iets om in te duiken…

Bij de vingers van pianist denkt men aan afgeleide zaken.…

slechts jouw hand zo klein en heftig komt bij mij niet op zicht maar klemt ik voel je vingers dringen en draaien vuistje maken waarin ik lach slechts jouw…

Bij het open raam Tuur ik in het niets van mijn handen Voorzichtig heb ik ze opengevouwen Dan fladdert de nacht uit mijn palmen op Vrolijk dansend verdwijnt ze uit mijn zicht En terwijl ze opgaat in zichzelf Bedenk ik vast dat ik ooit De dag ook in mijn vingers krijg…

als een touwtje om m'n vinger wind ik je op, ik laat je er om heen draaien en trek je strak tot je geen rek meer hebt jij doet wat ik zeg, want ik heb je vast en langzaam kom je steeds verder vast te zitten tot ik zelf een probleem heb door mijn controle over jou: ...ik heb zojuist mijn vinger afgebonden...…

Vingers die zoenen strelen fluwelen snaren. Ze kleven niet maar zullen warme vlinders geven. Vingers die zoenen knijpen niet. Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

Hij hield op haar verzoek z'n handen thuis en stak daarom geen vinger naar d'r uit, alleen z'n tong. De buurman van de bruid bezorgde haar genoegen in d'r kruis. De kerel had succes met zijn avance. Z'n buurvrouw heeft aan hem z'n dank betoond en mondeling met daadkracht hem beloond. Hoe vrolijk kon-ie na d'r pijpen dansen!…

zag een opening naar jou in de vinger van je hand gebroken lak op alle nagels overviel je in de stress van bezig zijn je handen warm zacht hun onverzorgdheid deed je maar even pijn ik gaf niet om die uiterlijkheden ze stamden uit een ver verleden maakte je nagels rond en schoon en lakte ze in de kleur van onze droom…

je slankte je hand zo subtiel dat jouw vingers mij raakten was bij je in seconden minuten en uren het kon mij niet lang genoeg duren wist je alleen raapte overal sporen maar voelde dat aandacht jou niet zou storen jij koos voor de dag waarop onze bloem het wildst wilde bloeien de kleur en de geur herkenden we later in zaken…

Vijf vingers in verbondenheid vier snaren liefdevol omarmt De strijkstok hemelwaarts Ogen die sluiten zinnestrelend is je spel Met fluweelzachte tonen die m'n geest en hart verwarmt voelt het als een deken over m'n naakte vel…

ik brak vingers in vertrouwen maar je hand bleef heel samen duimden we voor het goede van vandaag om het geloof in morgen te behouden wist de pijnen die je leed de zorgen om wat het verleden met je deed toch spalk ik voor dit bijzonder ogenblik de glimlach in je wonderbaarlijk lief gezicht…

je tipt in vingerspitsgevoel ik weet wat je bedoelt kom druk maar door begrijp ook wat je voelt de buitenkant heeft nooit een zachte hand begrepen maar onderhuids is er nog leven dat onder liefdevolle vingers woelt…