Alle inzendingen over wierook

verpulver het potlood de vingers aan de rol rullen geurige tabak likken warm het slijk de letters branden aan rokende zinnen de woorden knetteren een zwevende waas verzilver de katapult het elastiek stil de spil springt en velt tong flarden mompelmoed o nicotine o alcohol o wierook o waanzin dat alle heerlijkheid genoegen vindt…

je schepping erfde zonde een hemel ging voorbij in hoogmoed dachten zij de evolutie in een laatste ronde jij koos voor onderdrukten leidde hen Egypte uit gaf hen de tien geboden genade als een tweede huid je hebt hun kruis gedragen de belofte ingelost wij kunnen nu weer hemel vragen omdat het paradijs ook is verlost nog waart de wierook…

Ik heb ze reeds jong geschreven, mijn verzen, Voordat ik wist een dichter te zijn, Als vuurwerk spattend, vonkend en vol leven, Bruisend als een fontein, En die als kleine duivels binnendrongen In 't rijk dat vol van droom en wierook was, Mijn verzen, die de dood, de jeugd bezongen, - En niemand die ze las!…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

ik zag het boekje met gezangen heiligen die op hun sokkel al eeuwen aan pilaren hangen rook de geur van dennenbomen tussen wierook en de hoogste orgeltonen bad zonder te denken de vertrouwde woorden zat en knielde naar het ritueel behoren maar mijn geest vloog als een vredesduif de brandhaarden voorbij waar kerst kapot geschoten…

er is geen ruis of regen geen raam om tegen te leunen het zou ook vreemd zijn mezelf te horen liggen in het geblazen zand zonder te bewegen een beetje dood beoefenen ruiken aan het bederf, geen wierook of wat afgeschaafd dennenhout dat mij omgeeft in de dagelijkse kledij van gewapend beton schuifelend kent de dag mijn tijd leert me…

gezeten op de puinhoop die je achterliet zie ik je in de verte wegdrijven op golven van onrustig verlangen naar de mythische overkant waar het gras groener lijkt waar je misschien jezelf kan zijn tot je er aanspoelt je bent me ontstolen door de illusie van de vrijheid jezelf te zoeken ik wou je alles geven goud, wierook en…

De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei: als wierook zich in bloesem nestelt, komt Zij, met ruisende kleren aan mijn fantasie tegemoet gesneld.…

We houden onze hoofden koppig, kijken star en hullen ons in wierook. In onze handen klemmen we de draagbaar. Zo hard hielden we nooit , was iets ons meer. Geslagen verdragen we de leegte. Wij zijn geboren om mannen te zijn. Onze naam met zachte hand gegrift, met trots. We rechten onze ruggen : wij zijn zonen, moederwezen.…

Wat wil je me laten zien Je ogen zijn geen geheim voor mij Noch je lijf Jouw zacht geurende strelingen Je lustopwekkende bewegingen Jouw prachtige liefdesspellen Nu Een avond kaarslicht wierook En muziek Die heerlijke dans Lichtmistig vlamt `t licht Over glanzende benen En ja die ondeugende blik Zachte lach Je vlakke warme strelende hand…

moeizaam ontlast de houder zich van het offer, woorden van wierook galmen door de stille kamer het schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn dood heeft geen wensen in de kieren van zijn adem en ontnuchtering zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk maar duidbaar de kans creëert door hongerige staven te scherpen die het lichaam zullen breken…

gembersmaak in verkouden stuifmeel lucht wierook damp in vervlogen avond lust ik droom de man die jouw voeten kust verzengende hitte in het hete zand slangengif in gebeten liefdes wond blaren op je verschraalde lippen mond zweetlucht in versmeltende liefdeskoorts hartstocht op een te steile helling ik droom de man in die vertelling ontlading…

ik bedevaart in vol vertrouwen wierook gaat mijn handen vouwen zag je beeld op sokkel staan hoorde gaan van kreupelen en blinden zij die oeverloos geen weg meer konden vinden je mantelt blauw met in je ogen sterrenblinken bent voor hen de liefdevolle vrouw je kathedraalt te lourd brandschildert licht van al je goede werken in vele…

Hoe kan een ziel zo vol verlangen zijn, gevuld met wierook en de geur van bloesems; hoe kan het denken plots verstillen na dromen van de zomerzon en wolken. We weten weinig, eigenlijk soms niets van wat in kinderlijk begrijpen wordt verstaan. Hoe kan de stilte spreken zonder klanken of die sinds lang al zijn vergaan?…

Pasen, Pasen, wijdt het vier, wijdt het licht en pint de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, ‘t jok is af van de dood en van het graf!…

Uit open kerkdeur kwam een walm van wierook. Geheim sloop rond het ziekenhuis de ether. Bij het bejaardenhuis hing een belofte in de lucht van zevenhonderd karbonaden. Jongere geuren waren niet voorradig. Het park lag uitgebloeid. De Opels der gelovigen waren gestald.…

pilaren armen gespreid en ogen vol eeuwigheid ook het glas in lood in hun langgerekte boog trok de blikken omhoog weg van het leven buiten in kleur liet religie de schepping zien vol met mystieke figuren ook op plafonds en muren ik voelde als kind het magisch verlangen om het aparte van zalig zijn met mijn geest te vangen ondanks wierook…

Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel, o vlaamse tale, uw kunste ontplooit wanneer zij ‘t al vol leven strooit en vol onzegbaar schoonzijn, dat, lijk wolken wierooks, welt uit uw zoet wierookvat! ------------------------------- verruwprachtig - kleurrijk…

Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel o vlaamse tale uw kunst ontplooit, wanneer zij 't al vol leven strooit en vol 't onzegbaar schoon-zijn, dat lijk wolken wierooks welt uit uw zoet wierookvat!…

Alleen de wierook ..wacht.…

ik zoek stilte kathedraal koelte en de rust van eeuwen ik vond ze daar gesokkeld en verheven tot heiligheid zag hart en ogen hun leven hebben zij tussen mens en dier bewogen maar eenmaal boven restte pas het echt geloven hoor de litanieën mensen op de knieën ik bid en zie de wierook kringelen in het onnavolgbaar zacht devote…

remmingen onder controle hadden wij zijn toen gaan kerken met gezang kaarsen walmend stil genietend zingen op eeuwenoude zerken mantra’s van gebed in al zijn opstijgingen langs gewelfhoge pilaren bekleed met heiligen die hun wonderen baren gewijde stilte in gods flakkerende schemering waar lucht nog danst in een grijze wierook…

Wil ik nog wel met jou in een Venetiaans Palazzo tango's dansen tot na middernacht om dan na het champagne drinken en een licht souper tussen marszwart zijden lakens in het hemelbed diep weg te kruipen achter hoge deuren in een kamer die haast oosters geurt: patchouli, wierook en de nevelende dwelmen van het zwoele rozenwater - en, vager wel…

terwijl zij naakt zijn offertafel al bereidt wet hij kruislings lange messen legt ze binnen hun bereik de rust van wierook kringelt langs het witte marmer zij rilt gevangen in zijn magisch ritueel kaarslicht toont haar warmer gemaskerd door het eerste ochtendlicht schrijdt hij nader zij geboeid verheft met luide stem het oude…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden vuur en wierook voor elkaar als een intiem gebaar je woorden schrijven over mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

zacht glinsterden stofjes alle kleuren op de thermiek van de warme middagzon het glas in lood speelde met de kleuren van de dood die onder koude grafzerken begonnen was nog dwarrelden vleugjes wierook in het voorbij gaan van gelovigen die in devote rust de zomer en hitte waren ontvlucht bij een kaarsje baden om regen op…

Slurven, boeddha’s, priesteressen Wierook, batikstoffen, goud Kruiden, sambals, jong en oud Ieder kan zijn dorst hier lessen Heimwee, kooplust, droge kelen Handelsgeest, voor elk wat wils Cocosmelk, wijn, water, pils Ogen staan zowat op stelen Want Javaanse schoonheid danst Trommelt, glimlacht en behaagt En van Dort signeert muziek…

op zwarte schouders zwelt de stilte tot een ongekende zwaarte ik kus je houten lippen en laat je koude handen nog een keer rusten in mijn ogen vol vragen in bronnen van woorden vind ik marmeren zinnen die ik beitel in de aders van je aardse graf ik leg me neer naast glazen vogels en de geur van wierook op het witte grint waar…

die het glas kleurde alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden in devote overgaaf en wolkte wierook…

ik keek je aan voelde de klink je opende een hand als duizenden en liet me zonder drempel binnen gaan de ruimte was sacraal in vleugjes wierook droomden heiligen hun beelden in een eeuwenoud patriarchaal ik zag de doopvont waar mijn moeder stond een priester om de kinderen in te schrijven goot heilig water over generaties jonge…