Alle inzendingen over zover

rust maar uit mijn zachte moeder op het blanke laken van troost ik strek mijn armen zover ik kan zelfs de vingers willen gewillig tasten ben even de kwetsbare man die haar laatste gang tracht af te gelasten…

Pas wanneer ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit, voor ik echter zover ben wil ik dat je me herkent als mezelf! Want pas als ik mijn ogen sluit hoor ik niks meer geen geluid zal dan over mijn lippen komen net zomin, als ik je aan kan horen maar tot dan: pas als ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit!…

Ik dacht een duizend dromen voor zover ik denken kon want toen mijn droom begon te komen, zat er een mus op het balkon die mus begon te zingen zo mooi als hij zingen kon waar was hij vandaan gekomen die vrolijke mus op het balkon.…

't Is weer zover grillig schudden buien ongerijmd chagrijn rukken regenvlagen aan de goot de wind kastijdt het huis en in mijn tuin sneeuwt frêle en fijn de eerste bloesem roze en wit wat tederheid…

Bij elkaar in elkaar en toch zover weg in verschillende werelden Maar toch die gedachten ons samenbrengend terwijl het niet kan liefde welke dimensies overbrugt Die ene mooie keer een moment dat een leven lang blijft bestaan in onze herinnering.…

Misschien is het beter dat hij weg blijft uit de stilte de toekomst teruggeeft aan tijdbeheer van de leeg gelezen pagina er zijn nog stille mensen op de kade bij de smalle rivier die eenzaam met hem wensen dat ze terugkomt in zijn dromen maar zover is het nooit gekomen.…

Hij fluistert naar de sterren voor zover zijn stem kan reiken slechts de nacht die naar hem lacht het gevoel wil maar niet wijken hij zit in zijn stoel zonder een doel niet echt op zoek, in zijn handen een boek hij leest voorbij de horizon het verhaal dat in een droom begon.…

Ze staan -onverstoorbaar- aan de waterkant de wilgen ze houden van land en water Buigen zich zover voorover dat ze zich niet meer strekken kunnen Hun tengere voeten klauwen in modder, aarde herkennen de waarde van het taai houvast hun twijgen verwijzen naar: later.…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

Ze graven nog in mijn gedachten zover ze denken te gaan dat ik ze ’s nachts nog in mijn dromen hoor. Nieuwsgierig is het geluk dat danst in een kooitje van breekbare vrijheid. Zo gluur ik en word begluurd door de meisjes die de wereld in handen hebben en zeker niet laten glippen.…

In een plas, die een hoge boom als in een put zover weerspiegelt, -‘t loof laat haar bewegen-, die aan elke kant een ander uitzicht biedt, die de maan op de grond, de wolken op de straat, kan laten drijven, daarin wil ik me verdrinken, in haar diepte.…

Het ene duurde lang, zover ik weet, Terwijl Hij alles in een weekje deed.…

zover ik kijk alleen glanzende velden waar paden kronkelen bedauwd met rijp wazig in sluiers geweven kruipt duisternis langzaam op de wijde hemel omgeven door starende blikken een dansende nachtvlinder verdwijnt stil…

Zij was het type dat alleen door een gesprek zover te krijgen was; een ernstige babbel, iets diepgaands, over de vergankelijkheid van het levende, de noodzaak van relativeren, Wittgenstein, de anarchie, structurele crises, neurosevorming, de dreiging van het neo-fascisme of kernenergie.…

zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

Hoe is het toch zover gekomen jouw gedachten, gevangen in een spinsel vol verwarring. Woorden die je niet bereiken je sluit gevoelens buiten angsten houden jou in je macht. Laat me je toch helpen keer je niet van me af pak mijn hand, voel de kracht.…

Het is zover, het is komkommertijd.…

Een bladstille dag de mildheid van augustus een glas groentensap net tien over tien een vrolijk klokkengeluid de mis om halfelf een zonnig gebel geroep éénlettergrepig kom het is zover dan slaat het halfelf het lijkt een serenade een prik in de zon…

Eindelijk is het dan zover De wolf is er weer, kan ik vertellen. Meteen wordt er alles aan gedaan Het dier in kwaad daglicht te stellen. Wie gelukkig nog in sprookjes gelooft Zal nog even moeten wachten. Pas als de zeven geitjes zijn gearriveerd Hebben we weer slapeloze nachten.…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

Zie ik Geert Wilders weer met modder gooien, En hoe hij met een foto Pechtold pest, Zie ik Henk Krol die vreest wat oudjes rest, Zie ik Mark Rutte met miljarden strooien, Dan meld ik u dit heugelijke feit: Het is zover, het is verkiezingstijd!…

Ik heb mijn laatste rekening betaald, geboet voor zonden die ik had begaan, en met mijn oude schulden afgerekend en, voor zover 't in mijn vermogen lag, de vrede weer getekend. Ik heb een streep gezet en de balans ziet er niet gunstig uit, maar goed genoeg om weer opnieuw te starten.…

Het is hier elke dag weer vaste prik: Dan schuiven wij weer aan bij onze file, Want Nederland is vol automobielen; Zover de blik reikt, is het enkel blik. Alleen in Limburg gaan ze dapper staken Omdat ze nog meer auto’s willen maken.…

ben ik niet méér dan de waarheid van heden de herhaling met zicht op hielen de nacht rechtop om nabij te brengen tot zover het oog maar ziet morgen een dag vol walmende wind vol blaren op voeten en vegen ben ik niet meer dan de leugen van tijd van de toekomst reeds gekend…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

de zilte goesting die op mijn lippen rust prikkelt mijn zinnen, wrijft door lange haren tegen de wind in ochtendblauw schildert de hemel zover het zicht reiken kan scheren gevederden door het palet de deining brengt thuis wat eens verloren was gegaan het is aan de vinder of zij het delen wil…

in de nacht is het gebeurd bovenop en hier voor de deur wit zover het oog ziet daar maagdelijk betreden vlakbij magie van sneeuwmist kietelt mijn ogen de berg! de berg! hij roept! ik geef gehoor zijn koude omarming…

de zee ik zag haar huilen in zilvertranen drijvend naar de kust zover van de einder zoekt zij naar rust zoals jij… die tussen grijs geglinster naar witte zeilen zoekt zweefvogels in wolkenstrepen naar de verbinding van eens en ooit in een zeker weten van niet meer nooit… (Voor Liesbeth)…

Het stond zo geweldig, van begin tot einder zover je zien kon, een kleurenpracht enorm het was zo schitterend en koste veel werk nu zijn ze niet meer dan wat stelen.…

De maan zover boven ons verheven hij geeft ons licht in de nacht. Schaduwen komen tot leven de sterren dansen er in het rond. Geflankeerd door drijvende wolken zijn het net voorbij trekkende figuren Dit nachtelijk schouwspel doet de donkere nacht laten leven.…