219 resultaten.
DE KRISTALLEN BOL
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 323 Mijn handen liggen op een kristallen bol
de tinteling verwart mij, beeldvormend
komen herinneringen in mij op
trillend, sidderend, ik transpireer
zuig krachten op, zie een andere weg
mijn geest verzwelgt de kristallen
brandend van verlangen, nu splijt de bol zich
duizenden glinsteringen stralen mij aan
ik beleef de fusie van de krachten…
li-ion
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 misschien is dit geen ontkenning
maar een poging een kras achter te laten in
dubbelwandige leegte
ik doolde door jouw gangen
liep tot wederkeer
nader tot vrije sector
om het landschap op te zuigen
waarvan ik het bestaan niet wist
om te verdrinken in plaatsvervangend water
te ontwaken uit een analoogslaap
ik verbond mijn lot aan laadpalen…
Gooise lusthoven
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.044 daar liggen de bomen rustig
te ontwortelen, elfen namen
happen uit hun bankjes
pluchen mos streelt de ogen
neusgaten zuigen aan de loofgeur
penissen schieten uit de grond
en de eikels hebben tepeltjes
hemelse bruggen over waterpartijen
voeren naar verrukking - ik graaf
me in een stapel bladeren, stuit
op stevige wortels, laat me
nemen…
vreselijk die knutten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 730 vrouwtjes ongehoord
zoals die prikken
nooit zoemen ze zwijgen
ontiegelijk gemeen
zoals dat geteisem boort
ze zijn zo duivels klein
dat ik uitvergroot
pas echt waarneem
hoe harig vol venijn
die monsters me bedreigen
waarachtig van kop
tot teen maar op één ding ingesteld
en dat is mijn bloed zuigen
niks natuur dat is geweld…
De onderliggende argumentatie
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.141 teder verslagen lig ik
in bezeten omhelzing
lispel langzaam liefdesliedjes
ademloos grommend
zuig zachte zoenen
mijn nek brekend
in jouw onderdrukking
jouw fluisterend weerwoord
stikkend in gelikte zinnen
met zachte nagels onderstreept
onder een wolk kriebelzachte krullen
vraag je me af
om samen in kippenvel
te verdrinken…
RILLING VOL VRAGEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Een zachte frisse zucht
strijkt over het bosmeertje
kleine trillende rimpels
glijden langzaam voort
even tracht het riet te zingen
maar zwijgt gewillig
boomtakken boven het water
zuigen de fluistering op
dit vluchtige ogenblik
geeft zich aan het tijdloze
gaat ongehinderd
als een kronkelbliksem
door allerlei gebeuren
maakt een reis zonder…
leven en sterven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 126 levende kustlijn van zand
altijd in wording
altijd aan het sterven
landschap in beweging
grillig ruig
stelend en vretend
onberekenbaar
huizen verdwijnen
onder bergen zand
Charybdis’ wellustige
kaken zuigen
schepen op om ze
dan weer uit te spuwen
verslindende Scylla
wacht sluw haar kansen af
niets niemand blijft gespaard in
dit…
Slaap-met-me
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 564 Ik leef hier op het wankele jij
praat met mijn echo tot vervelens toe
van je evenbeeld zuig ik bloed het moet
om wat jij met mij doet
hoe lief, je bent niet weggegaan
al was ik liever alleen maar niet volstrekt
geef me meer zodat ik minder aan je hoef te denken
of kom gulzig eten van mijn vormloze gedachten
ik lig als een steen schuldig aan…
Een treffen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 340 Ongemerkt wil ik mij
op het roestbruine herfstbed
naast je schikken
om de pijn van het breken
de angst bij het vallen
met je te delen
Je slaapt hier om te sterven
een ijle lijn scheidt je
van onzichtbaarheid
draden van wit
zuigen toverachtig
het houten hart weg
Ik laat je hier stil achter
– in de verademing –
gun je weer terug te…
LEEGZUIGEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 629 Hol en leeg getrokken
Beroofd van energie
Door al die zuigers
in mijn leven
Die gratis kwamen tanken
Na de droogte niet meer zie
Ze genoten van mijn warmte
Misbruikten al mijn kracht
Profiteerden van de brandstof
die ik vrijwillig bracht
Zo is het jarenlang gegaan
Het is nog niet te laat
De zuigers zuigen ergens ver
Niet meer in deze…
De levensverwachting bijgesteld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 ik adem mijn eigenwaarde
in een bos waar ik de bomen
met de holen van de virus voglen
in de corona nevel niet kan zien
en zuig mijn longen vol
met 't licht de adem van zuiverheid
vol van poëzie dat mij uitdrijft
naar degene zonder uitzicht
op genezing waar ik de kleuren
van leven en hoop voor schilder
om je te troosten nabij te zijn
in je…
izabella
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.224 waarom zie ik toch telkens
weer die bleke vrouw
met donkere ogen
en lokken als
ragfijne draden
die niet gedogen
dat ik mijn handen strek
vol wellustige begeerte
om haar eer te versmaden
haar uitdagende lippen
zo intens zwoel
zuigen mij nog dichter
naar haar lijf
zij dwaalt af, ik mis mijn doel
raak verstrikt
in het erotisch…
Regen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 884 De engel zucht, ringen rond haar ogen
tranen... uit haar wolk ontsnapt als regen
beneden lijkt alles nog onbewogen
het droge land, niet te bewegen
Maar deze aanhouder wint
de grond gaat langzaam zuigen
en onder het droeve regenkind
gaan dankbaar bomen buigen
Alleen op haar wolk, die vertolkt
wat zij niet zeggen kan
kijkt ze tot het water…
o ,liefde ik zuig je in mijn ogen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 449 o ,liefde ik zuig je in mijn ogen
als muts trek ik je over mijn oren
fameuze klanken besprenkelen
mijn tong – mijn huid in volvoering
als satijn omhul je mijn lichaam
geladen laaf ik mijn dorst
grijpend in deze storm
brand ze gaten in mijn kleren
blijf maar liefde, dring maar binnen
ik geef je wel onderdak
o , liefde drink me
jouw volheid…
Zie de krokusjes staan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 69 Bijen kun je horen met hun gezoem
en strijken neer op een bloem;
en zuigen allen de nectar eruit.
De lente is ingeluid.…
Bulimia
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 373 Ik zuig met alle krachten die ik heb
de kruisspin uit haar web,
ik slik ze allemaal in,
van een non tot de koningin,
mijn buik zit barstensvol,
toch lust ik nog een snol!…
Ik mis mijn ik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Ik mis mijn ik
nu jij er niet meer bent
ik zuig mijn longen vol
maar stik
immers
een ander in mij
heeft mijn persoon
verstoord
Ik mis mijn ik
omdat jij mij en die ander
zo goed kent
snap ik best
dat jij mijn ware ik ook mist
zoals het was in het begin
ik mis mijn ik
kom bij mij terug
en blaas me adem in
ik wacht
niemand anders…
Windmolen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 762 Drie bladen wentelen rond de as
gelijkmatig zuigen ze wind
in de gestroomlijnde koker
door een kluwen van kabels
verbonden met fijne mazen
het net dat verdeelt
Groene stroom is verwekt
in vallei of poldervlakte
De baron die zich wentelt in blauw bloed
zeurt over de vervuiling van de horizon
de meeuw die zijn vleugels zou schenden
Hij…
reikhalzend kijk ik uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 174 Toch ben ik sterk, trotseer de wereld,
en laat de wind mij zacht bespelen,
zuig de regen gulzig op,
verrukt over mijn jonge leven.
Reikhalzend naar een nieuwe dag,
een zonnestraal om te verwarmen,
gekwetter en een lieve lach.
Ik leef…
joint adventure
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 274 bestegen door koraalridders
verheffen zeepaarden zich uit het water
en begeven zich schuimbekkend richting land
walvissen zuigen tranend de branding naar eb
en spuiten zich golfbrekend een weg naar volle zee
oceaanstomers vliegen verschrikt op
en verdwijnen in V-vorm aan den einder
op m’ n roze strandslippers
sta ik met grote ogen te…
Ik rook
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 293 Ik rook dus ik verga
teer de wegen zwart
zuig etherische dampen
ver het lijf in en leg plat.
Ik rook dus ik verteer
alle foute moleculen
word sterk en recycle
alles wat mij ontzet.
Ik rook dus ik heb sfeer
steek kaarsen op voor jou
lig aan je voeten en dans
de Vitus en de wals.…
Blijmoedigheid
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 50 ik zag
je ogen lachen
toen ik wat
zachte gedachten
uit onze lock down
streamde naar normaal
we waren
verstrikt in de
veelheid van losse
einden waaraan
wij zelfs geen punt
konden zuigen
tot ik in je blik
fantasie en
blijmoedigheid las
voelde hoe je hart
brandde omdat
jij nog spirit had
je zong het lied
van de arbeid
met…
Ode aan de fallus
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.843 Oh hemels orgaan
rechtop staand in stijf gelid
uw paarse helm glanzend
in een kraag van gevoeligheid
veelal misbruikt voor
beledigingen naar uw hoeder
omdat ze de pik op hem hebben
hem klootzak noemen of
voor lul laten staan
O machtig zwellichaam
ik zuig u
mee in mijn liefde
mijn lippen
trekt u zich niet terug
naar af
gelijk…
De vlucht
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 646 Kneedbaar als was in mijn handen
Vloeiend pers ik het tussen de vingers
Om het weer op te vangen
Angstig om geen verlies te lijden
Vergetelheid in de zin ervan
Krampachtig koester ik het
Een vlucht in het niets
Zwarte zwoelte dringt tot mij door
De mond is hol haar tong dringt
Struikelend vlei ik mij neder
Zij wacht reeds op mij
Ik zuig…
war child
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 2.438 haar voetafdrukken
zuigen zich vol
met water
als zij later
dan ik wil
de zee begroet
die stil
zo tussen eb en vloed
haar woorden tot zich neemt
met handgebaren
smeekt zij de wind
te leven
als zij zwevend
op zijn rug
de maan betast
die vlug
voordat het water wast
haar aandacht dwingend claimt
en in gedachten
loop ik dan daar…
Onbekende wateren
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Ik klamp mij vast aan rotsen
Golven volgen elkaar op
Zij zuigen en zij botsen
Overspoelen met getob
Ik kan voelen het gevaar
Achter mij en om mij heen
De angst dat ik beland, daar
In het kolkende geween
Het verdwijnt onder water
Mijn zicht, mijn vingers voelen
Nog steeds de stenen sater
Ik begin te verkoelen
Glad het enige houvast…
Mist gein
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 620 Er zit mist in mijn hoofd
De vangrail dwingt me
Hij vangt me niet op
Maar duwt me
Loodrecht de verkeerde kant op
De zon schijnt weer
Schijnt
Om vervolgens
De regen weer op te zuigen
En de wolken uit te spuwen
Wacht op een afslag
Het einde van de tunnel
Nadert niet
Als je stilstaat
Niet links
Niet rechts
Niet rechtdoor
Recht…
Ik ben de wortel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 374 Ik kom uit bij de wortel
En verdeel mezelf
Onberekenbaar
Spijt kan nooit vergaan
Verdriet blijft al keer ik terug
Oorsprong beheers ik niet
Eenzaamheid ook niet
Zelfs mijn eigen lichaam
Weet niet van mijn bestaan
Dit leven ken ik op mijn duim
Dat zuig je er niet zomaar uit
Maar leef altijd nog met de dag
In mijn hart spreek ik
Geef…
De massa belemmert mijn denken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 604 de massa belemmert mijn denken
voelbaar onvertaalbaar
knotwillig ben ik niet meer
maar zuig mijn woorden uit mijn lange tenen
de verbindingen vinden houvast
langs afgesleten treden
met de indrukken bij elkaar
in een creërende fantasie
levenswielend koers
ik door de vergankelijkheid
net een rad van fortuin
een klassieker op leven en dood…
Zelfanalyse
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 797 Een grauwsluier
omgeeft golven
van emoties
een woeste zee
splijt mijn
gedachten
Lopen door het water
de horizon onbegrensd
waar mijn eigen ik
verdwijnt in de verte
en het denken
de macht bezit
Het rijzen en dalen
van mijn gedachten
het zuigen naar
het diepste diepere
van de zee
verdringt mijn pijn
Overpeinzing doet
met schuimende…