218 resultaten.
Gifstoffen
snelsonnet
2.0 met 9 stemmen 713 Ook ik wil mij voor het milieu graag buigen
en heb besloten nooit meer stof te zuigen.…
Olifanten
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 751 razend maaien ze het gras
's nachts zoemen zij en zuigen
aan mijn armen
klokslag zes beginnen ze
te koeren op het randje
later zetten ze de radio aan
bij de buren
olifanten: hoe krijg ik ze
weer klein?
druppel voor verdomde
druppel…
lieveheersbeestje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 238 daar loop je dan
met je rare zwarte pootjes
rood-oranje een vlek
op de rug
je moet vooruit
er is geen terug
de vaste lupine
drie of elf stippelig
volgroeid zuig je luizen
malen je kaken
heel lief een eind aan een leven…
Wonder van Rome
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 196 Franciscus kon het nauwelijks geloven
Aanvankelijk sprak hij nog streng van laster
Maar menig bisschop kende een betaster
om daarna weer de doofpot te gaan doven
We zien Franciscus nu ootmoedig buigen
Daar kan Simonis nog een punt aan zuigen…
Vervende sneeuw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 447 na grauwheid zat van zwart
zuig ik witte wolken leeg
en pak kristallen donzig samen
rollebollend over glooien
in het snakkend kale land
ondergaande zon deelt
kleurig naar de nacht
waar het achter stilte strandt…
De 500.000e
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 182 ach, zie hem liggen in de wieg, een schatje
hij heeft een geelgroen truitje aan
en kan al met zijn vuistjes slaan
geweldig ook dat Haagse haar ... een matje
tevreden ligt hij op zijn duim te zuigen
want Haagse baby's huilen niet ... die juichen
Zeer binnenkort wordt het 500.000e Hageneesje verwacht.…
Gehemelte
gedicht
3.0 met 56 stemmen 23.920 het gehemelte is ruw
in mijn tong zit een snee
van het lange zuigen
op de stilte
als zuur suikergoed
draai ik ermee rond
in het heelal van de holte
van mijn mond
ik wacht zo lang ik kan
en als ik ooit weer
een woord tussen
mijn lippen zal nemen,
zal het niets zijn
dan
zal het niets zijn
---------------------------------------
uit…
Je hebt gelijk hoor
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 273 vanaf vandaag
zuig ik het door mijn longen
voel ook je liefde
door en door
zing ik liefliederen
nog nooit gezongen
ja het is sterker
je hebt gelijk hoor…
ALIMENTATIE, veelal de wrange werkelijkheid
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 687 Sommige gescheiden vrouwen
weten mannen, hun exen
veelal ook vaders
van 'hun' kinderen
hun leven lang
tot bloedens toe
uit te zuigen
Geilen op hun geld
zakgeld, bloedgeld
en daarin worden
ze nog gedekt ook
door de overheid
De wet noemt
het bijna plechtig
alimentatie!…
Uitstekend
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 132 “De hele wereld zit nog na te hijgen
Omdat ik naar dat joch mijn tong uitstak.
Er was geen sprake van een hellend vlak,
Veeleer dacht ik een pluim te zullen krijgen.
Het moest een grapje zijn en bovendien
Had men mijn tong uitstekend kunnen zien.”…
Jazzclub ‘Het Papavertje’ nadert een zwart gat
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.582 Bijen in gangsterpakken
zuigen bedwelming
uit bloemen aan de rand van
het slinkende etablissement.
De merel gaat onder met stijl
en zingt de blues
terwijl hij in de keel
van het zwarte gat glijdt.…
Niets is wat het lijkt
hartenkreet
1.0 met 8 stemmen 2.832 Niet bereid om te buigen
Nooit te nimmer zal ik zuigen
Sluit je uit
Afscheid
Zo die ben ik kwijt
Niets is wat het lijkt
Ben gekwetst…
Binnen gesloten bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.097 De gouden cirkel
glanzend op het witte vel
zijn ongrijpbare waarheid
in wankele letters
Ogen zuigen het landschap
rond gesloten bomen
wringende handen
kneden gebalde vuisten
Staal op staal
rolt de afstand op
duistert leven
in opstropende vlakken…
Ik zó schizo
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 457 huid en neus ben ik
en oog en oor
zuig alles in me op
ben een met de natuur
enkel leven, beleven, even
en weer even
ik dan, sprakeloos van dichter
en dichter bij ervaren,
ben, o zó schizo, ook nog díchter
die in de drang om zich te uiten
in hoge nood zijn woordenprakje
neerkladt op een vliegtuigkótszakje
dan is het maar naar buiten…
Knotwillig
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 548 Ga aan mij voorbij
blauw dat me niet
bevroeden kan
wat mijn hart beroert
wordt niet in lucht gelezen
ik zuig met lange tenen
diep uit de grond
afgestompt de treur
van de akker
opdat daar groeien mag
wat bij mij is afgeknot
uitgestrekte armen
naar een heldere hemel
is het mijn lot
of de doem van een religie
knotwilg te willen…
Gevloerd
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 320 kamerbreed
leg ik je neer
rol je gewillig uit
precies op maat
lekker strak
als perzikhuid
voel je zacht aan
masseer je
donzig vlak
zuig vol verlangen
over je heen
golven verdwijnen
daar lig je dan
warm te stralen
kamerbreed
Uit Luchtig, Lucky mei 2007…
Herfstvlinder
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 169 Een hongerige herfstvlinder
profiteert nog van de zon
door de laatste honing
op te zuigen uit wat late bloemen
Fladdert zo actief rond dat het wel lijkt
of de schaduw van een slechte zomer
nog kleurrijk ingehaald kan worden
Tenslotte schijnt zij verzadigd
want vliegt rechtstreeks
in de richting van de zon
ik kijk haar na en fluister:…
niets menselijks vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 251 het gevoel heb eerbied
buig opzij voor mij
wil me maar niet bekruipen
bij glazen paleizen stenen kastelen
zoek ik bang steeds achteringangen
om onbemerkt binnen te sluipen
uit schaduwen in nissen op priëlen
zwijgend langs promenades en stoepen
behalve als ik hoog nodig moet
zuigen en stangen
pissen en poepen…
DRAAIKOLKEN
poëzie
4.0 met 3 stemmen 332 Draaikolken van dit leven,
zuig mij naar de dood.
Zie hoe tere bloesem
in een vrouwenschoot
welken moet door woorden
of een valse grijns.
Sleep mij naar het einde,
vraag mij geen accijns
voor goedkoop genoegen.…
De Stofzuiger
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 947 Er is waarschijnlijk geen huishoudelijk apparaat
Dat ik meer verfoei of meer hartgrondig haat
En niemand kan me ooit van 't denkbeeld overtuigen
Dat 't nuttig is voor 'n mens om stof te zuigen
Van geen elektrisch ding, geen wrede kettingzaag
Kreeg ik zoveel enge zweren in mijn maag
Maar niemand zal me ooit het trotse hoofd zien buigen
Voor…
werkwoede
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.273 vandaag is het de hoogste tijd
ik wil die vieze stofboel kwijt
waarvan ik maar moet niezen
gevallen kruimels boterkoek
en spinnenwebben in de hoek
ik heb ze in de smiezen
ik spic en span me spoedig in
het zweet staat op mijn onderkin
van zuigen en van kloppen
ik blik en veger in het rond
ik raag en zwabber het plafond
en ben niet meer te…
pennengekras
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 229 ooit zal ik je vinden
en luisteren naar je pennengekras
en zal je niet verloren laten gaan
ook al ratelt het mij door merg en been
bestuderen zal ik je,nauwgezet
jouw verbijsterende poëzie
zal ik ruiken in het zweet van liefde
mijn neusgaten zullen zuigen
en lippen wolken openbreken
jij sleurt mijn adem door
hemelse…
Ik ben een Eik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 163 Vluchten zit er voor mij niet
mijn wortels zijn geaard
zuigen water uit de grond
waar mijn voeding zich bevind.
Jaargetijden voelen voor mij
als een soort vervellen
oud leven sterft langzaam af
om fris te beginnen in de lente.…
Hou je fatsoen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 213 mijn zinnen zijn te grof
ik wil ze niet stileren
ik zuig ze uit en hits ze op
ze zijn mijn kleine dood
jij onthoudt je van de jouwe
levenslang geconstipeerd
ik lik de woorden uit je reet
en laat hen schreeuwen van genot
dit nerveus vlees bevalt je niet
je vrome gruwen raakt me niet
ik vind genoegen in het wild
rij zonder gordel door het…
Vozen voor virtuozen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 133 En buigen
En ook nog eens een puntje aan kunt zuigen…
bestaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 89 de taaie vlieren
stervende stakkerds
meer dood dan levend
buigen zich naar het
land om de zoute
zeewinden langs de
kust te trotseren
geharde judasoren
verteren het hout van
de geplaagde vlieren
om bij vrieskou even
te verschralen en zich
in betere tijden vol
te zuigen met vocht
alles buigt onder
het gewicht van
het verraad…
ik, als zuigende minnaar
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 793 ik zuig immer
zacht en traag
van het zoete bloed
zeg maar gerust,
óók liefdevol
zoals dat slechts
een echte minnaar doet
het is echter zo,
zucht de
stervende vlo
dat mijn tijd van
heengaan
is gekomen
steeds meer
tref ik de verzuurde mens
toen ik aan jou
was begonnen
wist ik het zeker
het chagrijn
is niet meer…
herfst
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 363 't Licht
dat terugkeert
in gevouwen handen
de diepe moederschoot
de aarde
die halfslag maakt
oerdromen die zuigen
de koestering
die elke dood geneest
even stil blijven liggen
in de kromming
het groeien en het rijpen
geboorte en het afsterven
het ongenaakbare ligt er
aan cirkels van naakte eenvoud
het kleedt zich met het leven…
Stof tot nadenken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 zo voelt dat dus, leeg zijn
alsof de aarde sneller draait
harder aan je trekt
je nooit meer los zal laten
alsof de muren zuigen
en hoeken gevangenissen worden
ramen je wegduwen naar de schaduw
om er volledig in op te gaan
zo voelt dat dus, te vervagen
in stukjes en beetjes
jezelf te verliezen
aan de eeuwigheid van stof
al je gedachten…
Een gebaar
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.847 Eenvoudig als een handkus
mysterieus als een gebaar
een brand van jaren
tot peuk geworden sjekkie
is ongezond
daarmee gekweld
alsof gezondheid terminaal nog telt
een troosttrek in de schemering
is hem ontraden
met laatste krachten
zuigen aan het leven
dat ‘ongezond‘ is waar
maar mag hij
voor hij sterven gaat
als klein gebaar…