Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

In puur blauw ijs van winters licht Vinden wegen rivieren steden Hun plaats opnieuw in het bekend bestel. Een oud man vraagt: Wie won de oorlog, vrienden? Het klinkt misplaatst en wreed. Langs de wegen staren uit magere knapengezichten Dezelfde ogen ons aan. Hunkerend. ------------------------------- uit: 'Roos uit modder', 1958.…

Om weer zeven te zijn. Zoals het riet ruikt in de winter. Mijn houtjes krassen over de gracht. Op zolder schimmelt het oude stro. Drinkbakken klapperen aan de muur. Eén kat woont hier nog en ik wil naar huis. Opa ruikt naar pruimtabak en vertelt over zijn paarden, lang geleden, op de hoeve. Oma schilt bergen aardappels, wortels. Ze zwijgt…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998', 2000 L.Th. Lehmann overleed 23 december jl. op 92-jarige leeftijd.…

Telkens weer als Nieuwjaar komt denk ik eraan terug Mijn zoon die op de lagere school Natto*) verkocht en me met de opbrengst een grote geldbuidel cadeau deed Nieuwjaarsgeschenk, mama, voor jou zei hij Zijn handjes stijf van de kou Zijn adem wit Een stralende lach op zijn gezicht ik zal het nooit vergeten Die geldbuidel is me dierbaar…

Vanavond trok de mist over de wei alsof de aarde zich opende en het grondwater buiten zijn oevers trad paarden en koeien raakten vlot en als in een moeras uit de oertijd dreven tenslotte alleen nog koppen en ruggen voorbij van het geboomte aan de overkant maakte zich iets los waarvan ik dacht dat het een roeier was die overstak voor mij…

Voortreffelijke boeken kocht ik. Zij willen graag mijn koop belonen. Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten (1958)…

dagpauwoog moerbei vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen op een landkaart getekend in handen vlammend klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige wolkenloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn komen als zijderupsjes…

ALL A Alfabetisch naslagwerk voor één bepaald puur spreken, vates of faber in praatvers B vakgebied met beknopte behandeling, je ne sais quoi, van opmaat tot opmaat, zing C van de trefwoorden. Daar begint het zoemen van bylinen. Ik geef het woord door. Ik ging associatieve paden. De naam vertaalt…

op een witte walvis; een waarnemend subject, (gepostuleerd); geen water, laat staan zout water -. Elkaar voortdurend bijsturend, feed- back, moeten zij maar zien hoe zich uit deze tekst te verwijderen ------------------------ uit: 'Gedichten', 1968.…

Als het vuurwerk is gedoofd en de klokken zijn verstomd, dan denk ik aan 't nieuwe jaar - hoop dat er wat goeds van komt. Zelf heb ik niet veel te wensen alleen vrede met elkaar en gezondheid en wat vriendschap in een lang gelukkig jaar. Als het vuurwerk is gedoofd en de klokken zijn verstomd ja, dan zie ik nieuwe kansen - weet dat er…

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waar van de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch…

bedankt slager dennis voor al uw vleesgedichten en dan nu iemand die vier jaar geleden bijna met een ingezonden brief in de boxtelbode heeft gestaan ------------------------------------------------------- uit: Daar schrik je toch van. De eerste 1000 gedichten…

Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Stilstaan. Lopen naar de mand. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Zitten. Blaffen Hijgen. Liggen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten…

Het luchten het treffen het breken het stelen het vasthouden het opvreten het winnen het schenken erin dragen wie achterbleven de weg naar het hare het laten uitgaan, maar wie krijgt het erop trappen, alsof het niets was met heel mijn 'tuut' de vrouw van je 'biep' een pak van mijn 'zap' Waar het pompend van vol is en wat er dan…

Er moet geen spot zijn in mijn stem, het leven is ernstig genoeg en daarbij: wat helpt een grimas in de duisternis? Zingen daarom zullen we, aan de dis zowel als op het werk, heel hard de trappen op en af zullen we lopen, het thuis op een onmatig zoenen zetten. Daar komt al een beeld en het beeld zegt dat ik je belichten moet, al spring…

een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi vindt en samen trekken we hem uit en hangen hem aan…

Nevelverscheurend kraait een haan vanuit onzichtbare tuin achter vage huizen, het rozerood van de dageraad al in top. In een andere tuin voerde ik grootmoeders kippen nadat een andere haan mij had gewekt op de donkere vliering die geurde naar appels. Ik hoor dit nu, ik zie dat nog. Het blijft bij me en ik kan het niet vasthouden…

De dochter weet De dochter zwijgt. De vader zwijgt De moeder smeekt. De stilte breekt De vader smeekt De dochter spreekt. De moeder zwijgt De dochter smeekt.…