118 resultaten.
Salie en Haas
gedicht
3.0 met 3 stemmen 7.446 1
Aan een touw
Als een dode haas
Ging vader hangen.
Om wat te rijpen, had moeder gezegd.
De vrouw die moeder troostte
Wilde dat ik salie brandde.
Daarmee werd ons huis ontsmet.
Ikzelf wilde dat vader kwam
Om te spelen met de trein
Het rijpen duurde me te lang.
2.
Die donderdag erop
Trokken ganzen over een veld
Grijze vogels in een…
DODE HOND
gedicht
3.0 met 52 stemmen 11.538 Ik heb de hond laten sterven – daar lag ze
en ik dacht: waar gaat ze nu heen waar
zal ze blijven. Om de dood te begrijpen.
Het lichaam wordt wel gezien als een nest
het tijdelijk verblijf van een onzichtbare
vogel – een afgezant van de eeuwigheid.
Zo zie ik het niet. En toch toen de hond stierf
wat gebeurde er toch dat ik wist dat ze stierf…
Adieu
gedicht
3.0 met 4 stemmen 6.348 In de kamer zit ik aan de tafel,
luister naar het suizen in mijn oren.
Vogels houden eindelijk hun snavel,
het wordt stil, ik kan de sterren horen,
en wat in de aarde wordt geboren.
Nu vannacht, het hele huis ligt open,
ik zit in de blote eeuwigheid,
en ik laat mij door de regen dopen
voor een zachte dood, ik ben bereid.
Regen regent en…
Laten wij al afscheid nemen
gedicht
3.0 met 16 stemmen 10.566 Laten wij al afscheid nemen,
nu het niet moet,
nu het nog vrolijk kan.
Wij zijn niet donker in ons drinken
deze wijn deugt niet
om wonden mee te wassen,
het zijn geen zorgen
die onze gezangen hebben ingezet.
Houden wij het weerzien warm
en bezoeken wij elkaar
alleen in de herinnering.
Laat ons met honger nog
van tafel gaan, verlaten
vol…
De gastvrije doden
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.629 Dennenappels. Boeketten. Prenten
met punaises op een boom geprikt.
Een man prevelt voor een naam met jaren,
aan zijn voeten groeit een schaduw.
Een hoed ligt op het hoofdeinde
van eengraf, in de deuk staat regenwater.
Het muurtje rondom neemt laag
na laag af, de toegang gevormd
door een enkele rij stenen,
om de levenden door te laten.
Mezen…
Een goede voorbereiding
gedicht
3.0 met 5 stemmen 6.318 Wij brengen vader bij de kistenmaker en hij laat ons kleuren zien.
Formaten. Stijlen. Beits of lak. Na eindeloos praten worden
in zijn linkerzijde twee scharnieren aangebracht.
Goudkleurig, twintig cent per stuk.
'Gegarandeerd roestvrij'.
Wij leggen alles in hem terug, het gehoest waarmee hij
's ochtends ontwaakte, hoe hij bij vertrek zijn…
Kaarsje
gedicht
2.0 met 7 stemmen 8.883 De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor
staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag
machteloos toe hoe ze terecht werd gesteld.
Iedere keer wanneer hij een licht opsteekt,
ziet hij een geblakerde, terugstaren
vanuit het vuur. Neemt waar dat hij toekijkt en
wat hij ook lijkt, het is niet voldoende.
---------------------------------…
Ofschäid
gedicht
4.0 met 1 stemmen 10.535 Zjöl ie vuurzichtig wjaen ?
Ik weet wal da-j mar ne bòschop douwt
hier dichtebie
en da-j gein kleer òn hebt vuur ne lònge räize.
oen kus is licht
oen blik geröst
vraedig zint oene hoand en vout.
Mar dichtebie
de grote eerde,
achter dit ogenslag
ne zee vòn tied.
Zjöl iej vuurzichtig wjaen?
-------------…
Seigneur?
gedicht
3.0 met 4 stemmen 9.026 Dit is het laat seizoen. Mijn boom
draagt van zijn bloei de vruchten,
maar geen plof in gras die ruimte
maakt, bereikt mij achter het glas.
Ik dacht toch wel dat ik het was.
Het is voorbij. De dagen zijn op orde.
Herinnering zwerft als ziekte door het huis
(witte zeilen, blauwe zee, jij!).
Bemost…
DOOD
gedicht
2.0 met 4 stemmen 10.464 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu leest, zag
nooit de hand die nu schrijft.…
Groet
gedicht
3.0 met 5 stemmen 8.196 In de pijnkamer van onthechting
overgave deint en dreint
alles weten om niets te weten
lessen vergeten alles opnieuw
van te voren
kleine roofridder
hard als staal
adieu…
Tilligte vroeger
gedicht
3.0 met 38 stemmen 14.798 Een vader fietst door 't boerenland
in de vroege ochtendmist
en hij heeft achterop zijn fiets
een kleine houten kist.
Daar ligt de nieuwe wereld in
waarop hij had gehoopt:
zijn zoontje dat gestorven is
voordat het werd gedoopt.
Vader begraaft het kereltje
in ongewijde grond.
Daarboven lopen Onze Heer
de tranen langs de mond.
-----…
Een blonde jongeman
gedicht
3.0 met 1 stemmen 8.254 Een blonde jongeman klopt
aan mijn deur
je bent niets verandert zegt hij
bonenstaak
ik slinger naar de keuken
wat wil je? niets zegt hij
en valt achterover
samen slingeren we door het veld
samen vallen we op het bed
samen vallen we achterover
in het gat in de vloer
ik verf de vloer rood
rondom het gat
hij zegt niets
valt achterover…
tijden
gedicht
3.0 met 3 stemmen 8.659 Als men terugkomt is men een ander
denkt men terwijl men het huis sluit
het licht inpakt de zomer verzegelt
het tuinhek prijst om zijn ijzer
deze slak op de drempel zal er nog zijn
de ijskast zal blaffen de hitte blaten
de hond zal zuchten en zijn sterven
hervatten als men terugkomt denkt men
------------------------------
uit: 'Vallende…
Zo bleek zo moe
gedicht
4.0 met 4 stemmen 11.290 Zo bleek zo moe zo smalletjes
zo opgegeven
niet meer willen leven
ligt ze in haar sterfbed
moeder van mijn kinderen
pijn strijdt zijn gevecht
tegen haar laatste ademtocht
even lichten haar ogen fel op
in verzet tegen het leven
dat ik eenmaal op straat
daarentegen omhels
zelfs de fietser die me op een haar na aanrijdt
wens ik veel geluk…
Spreken met vader
gedicht
4.0 met 10 stemmen 12.543 Vader, wij hebben u begraven en de grond erkend
zacht om te slapen, zacht om te vergeten:
zand dat vervloeit en water, ongeweten,
herinnering en droefheid voormaals onbekend.
Gij zult niet eenzaam zijn, maar slapen slapen
met sterren ’s avonds een onblusbaar vuur
en, rond uw eiland, het traagstromend water.
De bomen wuiven tijdeloos en ieder…
Afscheid
gedicht
3.0 met 11 stemmen 10.813 Daar gaat-ie dan! Ik heb het nog beleefd,
geen sterveling die mij dit af kan pakken.
Hoe zette hij zijn schaduw niet te kakken,
al zat die nog zo aan hem vastgekleefd.
Hij kon zich in een elftal vertakken:
zo'n man die alles neemt en alles heeft
maar op z'n tijd ook wel een bal afgeeft
voorzien van alle denkbare gemakken.
Daar gaat-ie…
Ultima
gedicht
2.0 met 3 stemmen 11.875 Als glas, als ijs dat breekt en waar
een ster in springt, of zelfs als licht in ogen
dat wijkt en door het doffe wit zich ziet vervangen,
neem afscheid, kind en weet,
dat ooit er volgen zijn zal, jou, als ’n hinde
die sprongsgewijs je achterna
komt huppelen, ’t parelgrijze veld over van ’t stille,
en kristallen door de zon gekamd.…
Vaarwel
gedicht
3.0 met 7 stemmen 11.230 Al ga ik zeer ver weg, wil mij getroost beminnen,
het is geen ander ik dat op een steven staat
om onder feller licht een leven te beginnen
met dromen die gaan bloeien voor een nieuw gelaat.
Mijn ogen blijven thuis; bij u blijven mijn handen.
Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur;
want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen
niets…
Zittend
gedicht
4.0 met 2 stemmen 12.099 Onder mijn biezen stoel praten ze
de vriendinnen uit het verleden.
Ik zit rechtop, mijn rug gesteund
mijn arm op een leuning
bij de schoorsteen, waarop de klok
en spiegel: ik kijk voor me uit
in mijn rechterhand een kelkje.
Het is drie minuten over tien.
het glaasje is al leeg
de gaskachel brandt zachtjes.
De stemmen suizen onder mijn stoel…