ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk
ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk
en in min was ik met de eiken en 't overspel
bracht mij naar de wilgen waar ik mij beknotte
toen zij hun kronen streken.
maar in nam mij
de waardin
die achter 't knotveer dranken dreef.
zo gul van slok en in haar schenken onbedaarlijk,
klonk zij als golfslag van een kribbende rivier
en 't sloeg het bijlen van de bomen
-----------------------------------
uit: 'Een drifter', 2004.
Inzender: gk, 26 mei 2020
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: landschap
natuurliefhebber 3.9 met 27 stemmen 
11.302
11.302
Geef je reactie op deze inzending:
Een knap gedicht.
Qua taal, bijna een soort ouderwets Nederlands uit de tijd van Slauerhoff.
Alliteraties, dubbele betekenis van in onbruik geraakte woorden, het is te merken dat u een grote taalvaardigheid en belezenheid bezit.
Ik moest even haperen bij: en in min was ik met de eiken en 't overspel, omdat ik automatisch aannam dat eiken en overspel deel waren van een opsomming.
Gul van slok en schenken, allitereert nog beterder en rit nog ritmischer de rede en redenen af van het bestaan.
Rederijkers aller landen ontwaakt!
Sorry, liet even de taalteugels los.
Ik zal u nog meer gaan volgen.
U staat op de lijst van personen die in de gaten moeten worden gehouden. ;-)
Vriendelijke groet, Simon. K.