inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.684):

En dan

En dan
ligt de leukste jongen van de avond naast je.
Geen camera kan een foto maken van wat jij nu ziet.
Zo totaal dichtbij is hij nu ook bij mij vraag je je af.
En dan denk je aan hoe mensen de zee in rennen, aan hoe dieren spelen met elkaar,
aan een jonge kat die zich verloor in de knopen van jouw bank, aan de mus
die in je hand lag. Shocktoestand. Nog nooit een mus van zo dichtbij gezien.

Als ik er maar niet in hoef, in die ogen,
als dat beest maar niet naar mij gaat kijken, niet op mijn krant gaat zitten,
want dat moet je weer aaien, met bewust gestuurde handen, terwijl je denkt;
ik wil verder lezen en dat je wel nooit een goede moeder zult worden.

Dan moet je na een tijdje
dat dier weer van je krant afduwen
minutenlang niet kunnen lezen van het schuldgevoel
en van verdriet, want moeder zul je niet worden.

de beste manier waarop ik in zee ben geweest,
is door ernaast te gaan liggen. Aan een zee hoef je zoiets niet te vragen.
Maar hoe doe je dat bij de leukste jongen van de avond?

----------------------------------------------------
uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.

Schrijver: Tjitske Jansen
Inzender: aw, 12 november 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 49 stemmen aantal keer bekeken 17.340

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)