Scheur
alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw,
alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik,
daar rekenen we ergens
op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt
met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt-
dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at. En haast
opgelucht dan zie je daar een fitte bal, ginds aan een lijn
een laken met een scheur waar je toch doodgewoon doorheen
stapt naar een tuin waar al het linnen nog intact, maar in
de mand daar in de plaats van was: alle zomaar-
appels waar je jarenlang over gevreten had en hoe
reusachtig uitgesloten dan
de terugkeer.
----------------------------
uit: 'Vouwplannen', 2007.
Inzender: Mjb, 25 april 2011
Geplaatst in de categorie: maatschappij