inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.392):

Mijn zoon

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over,
larielijders allerlei, killers en kaalslagers.
Er zijn zovele moegemaakten, klemgeraakten;
uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek.

Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers,
regelneefjes en meters van Nut.
Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver der straten
lopen de honden en de honden alleen onbekommerd los.

Mijn zoon, er is in de wereld aan vaganten een nijpend tekort
aan spijbelaars, geuzen en muiters; aan dienaars van de droom
en bedelbroeders van het Heilig Vuur en Gloeiend Raadsel.

Wanneer met wensen en wetten, tuttel en juk
beroepen vele maar roepingen weinig, de grote wereld
aan jouw raam komt kloppen, bedenk mijn zoon, bedenk dit dan.

--------------------------------------
uit: 'De tafel van de wind', 2001.

Schrijver: Frans Kuipers
Inzender: lf, 7 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: ouders

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 5.646

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Borgdorff
Datum:
10 oktober 2013
Vergelijkbaar met Spreuken, alleen moet de zoon
Het hier zelf uitzoeken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)