inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.783):

BLOEMEN

Als alle mensen eensklaps bloemen waren
zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren.
Vermagerde vliegen, dode torren
zouden blijven haken in hun haren.
Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten,
zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten,
katoenen knoppen zouden openscheuren
tot pluchen harten die naar franje geuren,
en op de bergen zouden gipsen zuilen staan
die gipsen druiven huilen.

Op het water dreven bordkartonnen blaren,
de vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken
en van geur verdorden alle perken
als alle mensen eensklaps bloemen waren.

---------------------------
uit: 262 Gedichten (1974)

Schrijver: Leo Vroman
Inzender: L.G., 29 maart 2015


Geplaatst in de categorie: planten

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 5.196

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
1 april 2015
Voor deze oerlieve dichter verschijnt er binnenkort een standbeeld bovenop de Chocoladefabriek, zeg maar de Goudse stadsbibliotheek, van Jeroen Henneman. Een typerend silhouet in staal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)