Alle inzendingen over planten

Een bosje bloemen je dag op te vrolijken geniet van natuur Hoe ze in grote verscheidend voorkomen tussen al het moois van de natuur waar men een rijkdom van geuren en kleuren kan waarnemen tegelijk ben ik bewonderd en verwonderd voor hen; een nieuwsgierigheid nabij. Zelfs vind ik dat ze verzorgd ogen daar je kunt zien dat ze heel veel…

Bleek roze en wazig wit gaan vloeiend in elkaar over knipogen tegen zonlicht walsen losjes wiegend in het zoele zuchtje spreken tot mensen in welke stemming ook in alle bescheidenheid ruist oude en nieuwe taal van Eftelingtulpen voort.…

Door luchtig eikenlover dalen vleugels zonlicht op groepen bosanemonen hun verblijdende witte kleur glanst en spreekt van zuivere wil tot teer bloeien en ontembare kracht om na gezamenlijk vergaan en verborgen wachten steeds weer opnieuw te leven in sommige kroontjes vertoont zich wat ijl roze een schier verdampte wijndruppel…

Hij staat in 't zonlicht, in een vloed van bloemen, 't Verwarde kluwen van zijn kers te ontvlechten, En zorgzaam, wijl de hommels hem omzoemen, Helpt hij een stengel om zich vast te hechten, En iedre nieuwe, rood getroste slinger, Die hij bevrijdt van wie zijn bloei bedekten, Betast hij zoekend met voorzichtge vinger, En stoort de blinde…

In de winter zijn paddenstoelen verdwenen ofschoon talloze draden zwamvlok genaamd werkzaam voort bestaan in de grond verzonken verteerd leven in zich laten komen om over te brengen in de sluimerwortels van boom plant en bloem het barre getij verzorgt verborgen voeding voor ongeboren bloeikracht die stil haar sterkte vergaart…

Een roos in de regen die de druppel op het blad liet overlopen. Een symbool van hoop en liefde die de pijn en het verdriet kon doorbreken. Een roos in de regen die haar kleur en geur behield. Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor. Een waarschuwing voor gevaar en leed die…

Ze staan in het water, stil en sierlijk Wachtend op het licht, dat hen wekt Dan openen ze langzaam hun kelken En tonen hun schoonheid, puur en perfect Ze geuren zoet, als een zachte bries Ze kleuren het meer, met wit en roze Ze dansen zacht, op de golven mee Ze stralen vreugde, uit elke pose Ze zijn een symbool, van zuiverheid en liefde Ze…

Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein staan paddenstoelen langs vele wegen, spreken een taal, die plechtig gezwegen, wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn. Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn. In de grotten van de Zwarte…

Een jonge tuinman kweekte teder Een roosje, dat zijn bloembed droeg; Behoedde 't wel voor buiig weder, En gaf het warmte en vocht genoeg. 't Was eindlijk zeldzaam schoon ontloken, En menig had en kocht het graag: ‘Het is voorlang mij reeds besproken’ Was elk bescheid op elke vraag. Nu plukt hij 't zorglijk van de stengel,…

Je ziet ontheemde bloemen tijdens de regenzomer ontzielde wezens treurig mooi en er lijkt een schoonheid in het verdriet te huizen de mooiste bloemen proeven regendroppels de tranen van wulpse goden vallen neer op het nachtwoud je gaat zitten op het mos laat nu dwanggedachten los ruikt aan die ene zwarte bloem je ziet de tranen…

Willen de kruipbloem en de hondsdraf vluchten? Voor -- mijn wiedende hand?…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen. In de doorgonsde donkerheid Van 't honinggeurende prieel Is 't zoet te toeven voor…

Bezie de ficus. Ja, die donkergroene gestalte. Ontrolt zich pijlsnel naar het plafond. Fiere Victor op weg naar victorie. Zonder zijn onderdanen te verwaarlozen voorspelt hij een fijne toekomst, toont hij de zege van het Optimisme, belooft hij een grandioos feest. Ik moet de weldoener nog tegenkomen die dat voor elkaar krijgt. Alles…

Je loopt op blote voeten langs de rivieroevers om de wilde paarden te zien met eigen ogen dwaalgeest ben je geworden door leugens en het bedrog. Logica die je jarenlang had met ochtendregen verdwenen afgeschud jouw kleurige jas jouw plastic glimlach niet langer jouw gezelschap vrijheid heeft een betere lach. Dwaalgeest je wortelt…

Je hebt de wetmatigheden meegemaakt van mannen die te vaak dronken zijn de leerschool van het liederlijke leven hijgende stemmen en slechte manieren je weet als geen ander alles over de onderkant van de samenleving de subtiele verschillen tussen arm zijn of rijk je komt tot leven als het lente wordt welriekend, fris vol goede moed sta…

Wist ú dat de hibiscus syriacus Een bluebird is, een zangvogel een merel Een oiseau bleu die enkelbloemig zingt Met donkerrood hart violet getint? Ceratostigma is een halfheester Een soort centaur, half mens en half paard Helderblauw gebloemd en in de herfst Het blad roodkoper minstens tot half maart De caryopteris kameleon Komt voor…

Hoe vrij en onbelemmerd jij langskomend seizoen beantwoordt zodat je telkens in een nieuw jasje wordt gestoken Het begint allemaal in lente met knoppen van waaruit blad en bloem ontstaan terwijl de dagen worden gevuld met baden onder een (ont)wakende zon in licht en warmte. Zomer brengt vreugde terug waarbij ik een lach op het gezicht ontmoet…

Binnen de groene rij aan de waterkant glanst overal samengedrongen zonlicht, versnipperd, luchtig verspreid, _ en verlicht de statige riet- en grashalmenstand. De bloem toont haar helle kleur als stille brand, heeft tevens sierlijk irisaangezicht. Zij vouwt zich open, brengt, naar buiten gericht, kleine onsterfelijke kunst tot stand. Op…

Lelietje-van-dalen heel speciaal, spreken met geur en kleur hun eigen taal. Een taal uit de natuur geboren, iets wat je alleen met je hart kunt horen. Lelietje-van-dalen geplukt in gedachten, in staat om alle pijn te verzachten. Hun geur bedwelmt mijn gevoel, als water zo zacht en zo koel. Lelietje-van-dalen de taal van romantiek, wanneer…

Dat de huidige schrijfwijze van sommige woord-esthetici keldert naar een bombastisch-snobistisch 'ikke spele met woorde en het dondert niet wat jij er van vindt' en uitmondt in een schrijnende verminking van zinnen, showt een groot gebrek aan smaak, geduld en bescheidenheid. Waarom een ode aan je oom goedkoop en gejaagd in elkaar geflanst…

Mijn boompje krijgt al blaadjes: crêpe uit eigen doos. Fijntjes gaat hij ontvouwen wat er ligt opgetast. 't Trompetteren is geluwd. Nu spelen zijn vingers met sap. Zonlicht, wind en water boetseren hem doelgericht: met wat tijd en geduld staat daar een Megazuil... Trots gaan de wortels akkoord: 'Dit is het specifiek door ons gegenereerd…

Ik heb een boompje geplant. Een ideetje voor het leven. De lente binnengehaald via een vorm van fierheid... De takjes staan op het punt hun groene fanfare aan te heffen. Zeg maar gerust dat zij nu bijna in juichen uitbreken! Ik heb een symbool geplant. Een dikke reden om te leven.…

Witte tulpen, roze hyacinten oogstrelende lentetinten na een lange wintersleur sublimiteit van kleur en geur. Lieve lenteboden die een bevroren hart ontdooien onder naakte bomen ontwaken frisse dromen dat de dood maar even slaapt en de kiem van het leven blijvend waakt. In het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen…

Er is iets erg pleizierigs: - De rook van mijn pijp Heeft vanavond iets zwierigs, Dat 'k heel goed begrijp. Kijk me daar die chrysanten In mijn bruine pot! 't Zijn mijn trouwe trawanten, Van heel groot genot! Kom - wat tabak en bloemen En 'n klein beetje kijk Op wat we 'mensen' noemen - Dat maakt je al rijk! Old boy! in je ouwe…

Een weegbree - drie ovale blaadjes - gebroken uit een asfaltscheur Nu je er toch bij stil moet staan, wil je er niets van denken. Of, moest het toch, iets als allicht, de weegbree immers is heel algemeen op asfalt, tussen puin en bij gebouwen. Maar wat je ziet ben je natuurlijk zelf, door je omgeving wreed gefnuikt maar niet vergeefs…

Vegetariërs zijn mensen, die de mensen anders wensen, daarom eten zij slechts planten, net als grote olifanten; Zij zijn bang van dooie koeien, want die kunnen niet meer loeien. Beesten doden om te eten, noemen ze van God vergeten. 't Is zo deftig en zo fijn vegetariër te zijn! In hun reine restauratie, is voor arm en rijk een plaasie…

De kou heeft hem verschroeid, maar hij, ontplooid, bleef aan de zomer trouw, open en strak, een eikje dat zijn blad behield, bruin en verdord, maar eetbaar bruin en leefbaar dor. --------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

een roos voor de zon die door kale takken schijnt een roos voor twee vogeltjes in de boom een roos voor de chrysanten die in bloei staan een roos voor alle wolken in de lucht een roos voor de liefde dat die blijft bestaan een roos voor volharding in alle strijd een roos voor de warmte die jij me geeft een roos voor alle gedachten die ik met…

Als een wit laken opgetrokken tot aan de kin staan de Phloxen Paniculata naast de Salvia Superba, zuchtend. Hydrangea’s, dun als vliegerpapier ritselen zacht in de avondbries. Langs de vijver wegkwijnende Hosta’s, Door bleek maanlicht beschenen een enkele Rudbeckia Fulgida en een wilde Aquilegia Vulgaris. Zelfs de Delphinium Grandiflora…

Blank, scharlaken, woest en vredig, Franjig, strokig, effen, ledig, Wapenig, vol walmen; Staan zij naar de zomer luchtend, In een windeloze uchtend, Opgericht als palmen. 't Rusteloze vliegendom Gromt en glinstert al alom En beweegt zich vinnig Om het groene tonnetje Met het straalsgewijs zonnetje In elks midden innig. Even buigen…