inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.095):

maar nu de taal

Maar nu de taal
waarmee de mens het doen
moet ik het maken

het lichaam dat in zonlicht
de kracht krijgt van honger
en in de gebalde vuist van oorlog
en liefde
zichzelf afkluift
zingend

de taal het gratis theater
van de ontkenning, levend

en buiten de dodende
stromende tijd
die de ogen vertroebelt
het kijken schoonspoelt.


-----------------------------
uit: 'Vallende stilte', 2008.

Schrijver: Gerrit Kouwenaar
Inzender: dk, 19 mei 2016


Geplaatst in de categorie: taal

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 2.466

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)