inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.431):

Strijd

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken
de onmacht steeg me langzaam naar de strot
de vloeren van mijn vesting bleken rot
en gingen vaag, doch onheilspellend kraken

Geloof me maar, van strijden was geen sprake
het was berusten in een helder lot
het lichaam spande stiekem een complot
met cellen die verwoed de kop opstaken

Vergeet de termen ‘winnen’ of ‘verzaken’
(al wacht er aan het einde een schavot)
en drijf met dapperheid gerust de spot
een dode heeft geen schaamrood op de kaken

Er schuilt in mij geen held als Don Quichot
mijn lans zal nooit de wieken kunnen raken

Schrijver: Daan de Ligt
Inzender: JdG, 9 januari 2024


Geplaatst in de categorie: individu

4.9 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.546

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)