inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.262):

Tederheid van wolven

Wij liggen in het gras
Op het Wolvenveld boven Vršac

Men zegt
Dat hier alle wolven
Zijn doodgeslagen
Tot op de laatste

Levend bleef
Alleen hun naam

Een soort dierlijke tederheid dringt
Vanonder opgeschrikt gras
En beroert onze ledematen
Lippen en bloed

Wij beminnen elkaar zonder woorden
Mijn jonge wolvin en ik

Naar Vasko Popa (1922-1991).

-------------------------------------
Uit: 'Het Artisbestuarium', 2013.

Schrijver: Huub Beurskens
Inzender: cd, 23 januari 2017


Geplaatst in de categorie: geweld

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 6.365

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Walter Tack
Datum:
23 januari 2017
Vooral de laatste zinnen zijn treffend!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)