Gedichten

gedicht (nr. 3.651):

Wit en zwart

voor Rozalie

Het sneeuwt vlok voor vlok
tussen takken, kleine twijgen,
op het gras, waar een poes sluipt
naar de struiken voor het raam.

Ze zijn als jouw woorden
zo vroeg in de ochtend

dat ik de letters bijna dubbel las:
je zingt, lieve vriendin, je taal is

bloesemzacht. Straks sluit
ik de witte Japanse panelen

voor mijn raam. Alles gaat
dicht. Dan is het weer nacht.

------------------------------------
uit: "Rozen verwelken, bloemen"
Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom (december 2006)