Gedichten

gedicht (nr. 4.797):

DE KLEINE ZIGEUNERPRINSES

Ik ben de kleine zigeunerprinses.
Mijn vader heeft een gevaarlijk mes.
Mijn moeder had oorbellen, prachtig rood.
Nu draag ik ze zelf. Moeder is dood.

Haar kralen heb ik ook om de hals.
Ze schold mijn vader voor vuil en vals.
Mijn mooiste speelgoed heeft zij gebroken
En toen heeft vader haar doodgestoken.

Vader is wijs, en moeder was dom.
Ze komt soms weer, en ik weet waarom.
't Is om haar kralen en om haar bellen.
Maar als ik iets vraag wil ze niets vertellen.

Haar oorbellen en haar kralensnoer
Berg ik goed op: onder de vloer.
Een kleed er over; een zwarte kast -
Voor vader is dat een lichte last.

Hij weet wel dat ze terug kan komen.
Anderen zeggen: het zijn maar dromen,
Het zijn maar schaduwen tegen 't behang. -
De mensen zijn dom. De mensen zijn bang.

-------------------------------------------------
uit de 'Verzamelde Gedichten'
van Hendrik de Vries (1896-1989)

Schrijver: Hendrik de Vries
Inzender: F.U. (H), 29 augustus 2023

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ouders

schaduw

moeder

bang

3.9 met 41 stemmen

17.071

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Mw. Krohn, 13 jaar geleden

Het is een zigeunermeisje; vaders prinsesje.
Het is een antithese: voor vader is het een lichte last,
voor haar is het namelijk zwaar, en goed opgeborgen.

maaike, 17 jaar geleden

het is echt een mooi gedicht, maar waarom noemt ze zichzelf een zigeuenerprinses? en waarom is het voor de vader een lichte last?

maaike, 21 jaar geleden

Het is zo prachtig! Het is een van de mooiste die ik ooit heb gelezen, ik schrijf zelf ook wel, maar zo mooi kan ik het niet.

mathilde lichtenbeld, 22 jaar geleden

Ik vind het een mooi apart gedicht, echt prachtig.
Ik gebruik het voor een schoolopdracht.

Geef je reactie op deze inzending: