Uitgewezen
mens zonder hoop, dag zonder licht,
volk zonder recht, stem of gezicht,
gebroken van angst, gemarteld kapot,
wonden voor eeuwig, onbegrepen je lot.
zag ik een vogel, vrij in de lucht,
wist ik het zeker: ik vlucht!
zeven jaar hier, veertig jaar daar,
zeven jaar vrij, veertig in gevaar.
vrijheid werd wachten – eindeloos
wachten en wennen werd uitzichtloos.
soms weer die vogel, hoog in het blauw,
blauw werd steeds grijzer, langzaam aan grauw.
vandaag nóg geen brief, ik ben er niet bij
niet schrijnend genoeg, geen pardon meer voor mij.
mijn land heet veilig, ik moet terug,
heb ik begrepen, liefst vrijwillig en vlug.
inktzwarte hemel, - zo zwart was mijn cel -
vertrokken de vogels, begin van de hel.
------------------------------------------------------------------
Opgedragen aan de jongen die uitgeprocedeerd en bijna klaar met zijn studie, na jarenlang verblijf het land wordt uitgezet.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Ik zie het zó: Als de familie Van Oranje de inhuldiging van Willem-Alexander zélf zou betalen, blijft er genoeg belastinggeld over om alle schrijnende gevallen zo'n lot te besparen.