inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.772):

De bult

Ik heb je uit de modder opgeraapt, als ’n klein
verloren diertje. Je was geschramd en geschaafd, je hoest
was onbedaarlijk, en ook je vleugeltjes waren verwoest:
waarlijk, ellendiger kon je ‘r niet aan toe zijn.

Ik heb toen, om je niet te verontrusten
twee van je soortgenootjes aangehouden, even git-
zwart en verward van haar als jij, en voorzien van bit,
leidsels en zeel, zo zijn we opgetrokken. Ik suste

je voortdurend, terwijl je in ’t karretje lag.
aan niets had ik schuld, want: niemand zag

die bult op de weg, hij lag volstrekt verhuld
in de schaduw en toch: je hebt me ontzettend gekuld:

als ’n bezetene kwam je uit je karretje gevlogen,
je hebt me geranseld, bespuugd, bespogen!

-----------------------------------------------------------------
uit: ‘Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin’, 1974.

Schrijver: Tymen Trolsky
Inzender: Ch. d. G., 19 februari 2019


Geplaatst in de categorie: pesten

3.0 met 269 stemmen aantal keer bekeken 47.178

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
vandermeulen
Datum:
25 januari 2020
Het is helaas zo dat ondankbare mensen, om zelf op de eerste plaats te komen, hun "weldoeners" en "opvoeders" aan de kant zetten. Verweer je en zoek echte vrienden die je positief doen denken. Ze zijn met velen want er wordt in de wereld méér goed gedaan dan kwaad.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)