inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 366):

Bloemen leven licht-zinnig

Bloemen leven licht-zinnig in hun bladen.
Dieren lopen vanzelfsprekend; ze zwijgen
van wat ze zouden kunnen zijn; hun daden
gebeuren altijd nu; dieren zijn eigen.

Mensen doen alsof. Bestaan in ijskouden,
denken, denken, denken dat ze bestaan.
Geen mens kènt een mens. Men wil zich vasthouden.
Angst laat niet los. Men kijkt zijn spiegel aan.

En hangt zich op aan winterse systemen
of takken van geloof. Maar dood is dood.
Men neemt zich mee en is niet mee te nemen.

En ik ben eenzelfde. Maar leg mij bloot,
omdat ik zien wil wie ik toch nog ben.
Ik moet toch een mens zijn die ik herken.

Schrijver: Hans Andreus
Inzender: Nelleke, 21 november 2003


Geplaatst in de categorie: overig

2.0 met 28 stemmen aantal keer bekeken 16.341

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rina
Datum:
13 maart 2005
Email:
rinavandijktiscali.nl
Al jaren mijn lievelingsgedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)