inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 509):

Mijn broer en ik

Als kind deden wij stiekem
alles samen
jij bedacht het plan
ik voerde uit

Toen de oorlog uitbrak
nam je een vliegtuig
weg wezen
en kwam als held terug

Daarna had je andere belangen
een vrouw - een kind
een huis van steen
in een ver land

Ik zie je nog maar zelden
ben me bewust van steelse blik
naar mijn besneeuwde hoofd

Moeilijk maal je vlees
op losse tanden

Ik voel je denken:
ze wordt oud

Stiekem sluipen we
elkaar weer nader
naar eenzelfde plan:
weg wezen

-----------------------------------------
Uit: 'De Gids' nr. 6 1981.

Schrijver: Margot H. de Hartog
Inzender: JB, 2 juli 2004


Geplaatst in de categorie: familie

3.0 met 90 stemmen aantal keer bekeken 49.371

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lijda zieleman
Datum:
12 september 2010
Email:
lijdazielemangmail.com
Wat een eerlijkheid in dit gedicht, ik word er wat weemoedig van. Mooi neergezet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)