inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 657):

Boorziek mensdom

Een huis moet rafelranden kunnen krijgen,
uit zijn hang- en sluitwerk slaan,
donker mompelen, siberisch jammeren,
moet zijn pannen kunnen losgooien als haar,
zich laten kastijden door de twijgen
van een berk. Zou daaraan dood moeten mogen gaan.
Hoe zacht zouden steden dan,
een droom van huizenspinsels.

Huizen zouden uit hun windsels
moeten kunnen vallen, traag
en statig in het gazon
op hun knieën zakken,
zich openen als een vrucht
weer bos en rots worden,
een landschap als een oude zolder.

----------------------------------------------------
uit: 'Onhandig hart', 1998.

Schrijver: L.F. Rosen
Inzender: MvO, 18 februari 2005


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 5.236

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)